บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 621 ตกลงยินยอมแล้ว

หยวนชิงหลิงฟังคำพูดนี้ของนางเตียวแล้ว ใจไม่พอใจอย่างมาก วันนี้เป็นวันที่หรงเยว่กับเจ้าหกดูตัวกัน เป็นถึงผู้อาวุโสต่อให้ในใจไม่ชอบหรงเยว่ ก็ไม่ควรที่จะเสียมารยาทขนาดนี้

นางมองเห็นดวงตาเงียบสงบของหรงเยว่ แฝงไปด้วยความโกรธแล้ว เมื่อคิดถึงนิสัยใจร้อนของนาง จึงสั่งให้คนเปิดหีบออกทันทีว่า

“อยากรู้ว่าคืออะไรจะไม่ง่ายหรือ? เปิดดูก็รู้แล้ว” หยวนชิงหลิงพูดคืออย่างเรียบเฉย

เมื่อหีบทั้งหมดถูกเปิดออก วางอยู่ตรงหน้าหลู่เฟยเหนียงเหนียง

ยืนลุกขึ้นมา ดวงตาทั้งคู่จับจ้องมองภายในหีบ พุ่งเข้าไปคว้าจับขึ้นมา

หลู่เฟยเห็นมาไม่น้อย เครื่องประดับพวกนี้เป็นของจริงหรือปลอม นางมองแว๊บเดียวก็ดูออกแล้ว ที่จริงนางก็ตกตะลึงจนแทบจะลุกขึ้นมา แต่ด้วยสถานะมีอยู่ตรงนั้น จะแสดงท่าทีขายหน้าไม่ได้ จึงต้องอดกลั้นความตื่นตระหนกไว้ภายในใจ หยิบน้ำชาขึ้นมาดื่ม มือทั้งคู่ที่สั่นเทายังคงเปิดเผยให้เห็นถึงอารมณ์ความรู้สึก

นางเตียวกับนางอู่มองจนตาร้อนผ่าวหมดแล้ว หากเป็นลูกชายของพวกเขา เรื่องงานแต่งนี้จะต้องตกลงอย่างแน่นอนแล้ว

แต่นางรับเงินมาแล้ว จะต้องให้หลานแต่งงานกับอ๋องหวย จึงจะช่วยพูดเข้าข้างหรงเยว่ไม่ได้

นางเตียวระงับความตื่นตระหนกกับความอิจฉาไว้ พร้อมพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ช่างไม่รู้ธรรมเนียมจริงๆ ก็แค่การเจอหน้ากัน แม้แต่สินสอดติดตัวก็ขนเอามาให้เหนียงเหนียงดูแล้ว ต้องการบังคับให้ท่านอ๋องแต่งงานกับเจ้าหรือ? หน้าไม่อายไปหน่อยหรือ? คนรวยชั่วข้ามคืนก็คือรวยชั่วข้ามคืน ไม่สุภาพ”

หลู่เฟยฟังคำพวกนี้แล้ว หันไปมองดูหรงเยว่แว๊บหนึ่ง พร้อมพูดขึ้นว่า “ของฝากของเจ้านี้มากมายเกินไป ข้ารับไว้ไม่ได้”

หรงเยว่แสร้งเป็นกุลสตรีมาสักพักแล้ว รู้สึกอึดอัดอย่างมาก ได้ยินหลู่เฟยพูดมีความหมายในเชิงปฏิเสธ จึงไม่เสแสร้งอีกต่อไปแล้ว ลุกขึ้นมาเอามือประสานพร้อมพูดขึ้นว่า “เหนียงเหนียง นี่เป็นเพียงของฝากเล็กน้อย ท่านอย่าได้รังเกียจ”

หนังเงยหน้าหันไปมองดูนางเตียวกับนางอู่ด้วยดวงตาเย็นชา ผู้หญิงสองคนนี้เดี๋ยวออกจากประตูไปก็จะรู้ ไม่ต่อยให้พวกนางหน้าบวมจมูกเขียว ก็จะไม่ใช่หรงเยว่

สีหน้าเคร่งขรึม พร้อมพูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวว่า “สินสอดติดตัวอะไร? ข้าหรงเยว่หากจะแต่งงาน จะมีสินสอดติดตัวแค่นี้หรือ? ไม่ดูยากจนไปหน่อยหรือ? ข้าพูดตามตรง ของฝากพวกนี้ไม่ใช่เสด็จพี่ให้นำมาฝาก เป็นของข้ามอบให้กับหลู่เฟยเหนียงเหนียง”

สีหน้านางเตียวก็เปลี่ยนไป พร้อมพูดขึ้นอย่างแปลกประหลาดว่า “หญิงสาวที่ยังไม่ได้ออกเรือนคนหนึ่ง เอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน? อีกอย่าง เหนียงเหนียงไม่ใช่คนโลภในทรัพย์สินเงินทอง จะเห็นแก่ของฝากพวกนี้ของเจ้าหรือ?”

หรงเยว่ฟังแล้ว หันไปมองดูหลู่เฟยเหนียงเหนียง พร้อมพูดขึ้นว่า “เหนียงเหนียง ข้ากับท่านไม่เคยเจอหน้ากัน ไม่รู้ว่าท่านชอบอะไร จึงสั่งคนเตรียมของพวกนี้ ไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น ก็แค่อยากที่จะเอาใจท่าน ให้ท่านชอบข้า หากเป็นการเสียมารยาท ขอเหนียงเหนียงโปรดให้อภัย”

หลู่เฟยมองดูหรงเยว่อย่างตกตะลึง นางพูดออกมาตรงๆขนาดนี้ ว่าเป็นการเอาใจนางเพื่อให้นางชอบ ถือว่าเป็นคนตรงไปตรงมาคนหนึ่ง

นางอู่พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “เหนียงเหนียง ไม่ชอบสิ่งของไร้ค่าพวกนี้ของเจ้า จะเอากลับไปเถอะ”