บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 637 ทะเลาะกันหลังกลับบ้านมารดา

“เขาเป็นพ่อของเจ้า หรือว่าชาตินี้เจ้าจะไม่พบเขาอีกแล้ว”อ๋องหวยนั่งอยู่ข้างเตียง ยื่นมือไปดึงนาง “รีบลุกขึ้น”

หรงเยว่มองแววตาที่อบอุ่นของเขา ถอนหายใจ “เอาเถอะ ฟังท่านก็ได้”

หน้าตาและความอบอุ่นของเขา เป็นยาพิษที่นางไม่สามารถต้านทานได้ อย่างน้อย วันนี้ก็ดูแล้วเหมือนจะเป็นยาพิษ

ตอนที่ลูกเขยคนใหม่เข้าบ้าน ต้องมีการส่งคนไปขัดขวาง ผ่านการทดสอบแล้วจึงจะเข้ามาได้

เดิมที่สถานะของอ๋องหวยนั้นสูงส่ง ธรรมเนียมเหล่านี้สามารถยกเว้นได้ แต่เหมือนอ๋องชินสู้จะเกิดความโหดเหี้ยมขึ้นมาหรืออย่างไรไม่ทราบ ตั้งธรรมเนียมขึ้นมามากมาย ไม่ได้เป็นการทำให้อ๋องหวยลำบากใจ แต่เป็นการทำให้หรงเยว่ขยาดกลัว

ท่านชายสี่ยกมือขึ้นโบกมองด้วยสายตาเย็นชา สั่งให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องถอยออกไปให้หมดอย่างลับๆ เกรงว่าจะถูกลูกหลงซวยกันไปหมด

ก่อนที่รถม้าของจวนอ๋องหวยจะมาถึง หยวนชิงหลิงก็มาถึงก่อน คิดว่าจะเข้าไปทักทายหมอหลินก่อน แต่ไหนเลยจะรู้เมื่อได้รับรายงานว่าหมอหลินได้ออกไปพบแขกแล้ว คาดว่าคงอีกสองวันจึงจะกลับมา

หยวนชิงหลิงรู้สึกประหลาดใจอยู่ลึกๆ หมอหลินมีคนรู้จักอยู่ที่นี่ด้วยหรือ จึงได้ถามท่านชายสี่ ท่านชายสี่บอกว่าไปพบอาจารย์ของเขา นี่ก็เป็นจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ด้วย

หยวนชิงหลิงยิ่งรู้สึกประหลาดใจ นางรู้ว่าอาจารย์ของท่านชายสี่คือแม่ทัพชาวหมาป่าโล่หมัน หรือว่า แม่ทัพชาวหมาป่าจะอยู่ในเมืองหลวง หมอหลินกับแม่ทัพชาวหมาป่ารู้จักกันก่อนหน้านี้แล้วหรือ

ความสัมพันธ์ชั้นสูงเหล่านี้ซับซ้อนมาก หยวนชิงหลิงเองก็ไม่สามารถสืบให้รู้ได้ในเวลาสั้นๆ ได้แต่เฝ้ารอการกลับบ้านมารดาของหรงเยว่อย่างสงบ

ไม่ช้ารถม้าของจวนอ๋องหวยก็มาถึง ลากเอาของขวัญกลับมามารดามาสามคันรถ แต่เมื่อเทียบกับสินสอดของหรงเยว่แล้วนั้นไม่สามารถเทียบกันได้ แต่ว่า คุณชายสี่เหลิ่งและอ๋องชินสู้ต่างก็ไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงินทอง

หยวนชิงหลิงอยากจะออกไปต้อนรับ แต่ว่าเบียดออกไปไม่ได้จริงๆ หน้าประตูมีคนเต็มไปหมด ส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนของสำนักเหลิ่งหลัง มีส่วนหนึ่งเป็นผู้ติดตามใกล้ชิดของอ๋องชินสู้

หน้าประตูยังจัดวางเหล้าไว้หลายไห จัดวางอาวุธไว้ด้านนอกสิบแปดชิ้น ยังมือนักปราชญ์ที่ถือม้วนหนังสือเฝ้าดูอยู่ หยวนชิงหลิงเห็นเช่นนี้ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าอ๋องชินสู้นั้นต้องการเปิดศึกกับหรงเยว่ ด้วยนิสัยของหรงเยว่ เกรงว่าจะอาละวาดจนบ้านแตก

และแล้ว หลังจากที่อ๋องหวยและหรงเยว่ลงจากรถม้ามาแล้ว ก็มีคนแบกไปเหล้าเข้าไป จะดื่มเหล้าชนแก้วกับอ๋องหวย ไม่มาก ดื่มให้หมดไหหนึ่งก่อน

สีหน้าของหรงเยว่เปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำขึ้นมาทันที แย่งเอาไหเหล้าไป จ้องมองคนที่ส่งเหล้ามาด้วยสายตาดุดัน “เหลวไหล เขาคอไม่แข็ง ให้ดื่มเหล้าหนึ่งไห จะเอาชีวิตเขาหรืออย่างไร”

ผู้ติดตามที่ส่งเหล้ามาเอ่ยยิ้มๆว่า “ท่านอ๋องบอกว่า ถ้าหากเจ้าบ่าวดื่มไม่ได้ สามารถหาคนมาดื่มแทนได้ แต่ต้องดื่มเพียงคนเดียวเท่านั้น”

ผู้ติดตามที่อยู่ข้างกายอ๋องหวยได้ยินคำนี้ ก็ถอยหลังไปสามก้าวทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว จวนอ๋องหวยเป็นสถานที่ที่เรียบง่ายสง่างามและบริสุทธิ์ คนข้างในจวนก็เช่นกัน ใครกันจะสามารถดื่มเหล้าทั้งไหจนหมดในครั้งเดียว

หรงเยว่ยิ้มเย็น “ดี ตาเฒ่าต้องการเหยียบย่ำข้าสินะ”

นางยกเหล้าเงยศีรษะขึ้น ก็เห็นเหล้าไหลลงมา นางอ้าปากดื่มเหล้าสุดแรง แต่ส่วนมากก็หกไปบนร่างของนาง ที่ดื่มลงไปนับว่าไม่มากนัก