บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 64 งั้นข้าก็จะฆ่านาง

เสียนเฟยกล่าวอย่างแข็งกร้าว “แม่ได้เอ่ยเรื่องนี้กับเสด็จพ่อของเจ้าแล้ว เสด็จพ่อของเจ้าไม่ได้คัดค้าน รอเพียงแค่ให้คนไปถามตระกูลฉู่ หากตระกูลฉู่ตกลง เรื่องก็จัดการตามนี้เลย อีกอย่าง หากเสด็จพ่อเจ้าพูดแทนเจ้า ตระกูลฉู่ไม่มีทางที่จะไม่ตกลง เจ้าเพียงแค่รักษาอาการบาดเจ็บให้ดี เมื่อหายดีแล้ว

“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว” ใจของหยู่เหวินเห้านั้นว้าวุ่นมาก ไม่อยากที่จะเอ่ยเรื่องนี้ในเวลาที่สำคัญแบบนี้

ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้? หากไม่มีเรื่องจวนเจ้าหญิงเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว เจ้าก็แต่งกับชุ่ยเอ๋อไปนานแล้ว ก็คงไม่ต้องมาเป็นเช่นนี้มั้ง? ถูกเสด็จพ่อเจ้าเย็นชารังเกียจก็ยังพอทน ยังต้องมาถูกคนลอบทำร้าย สังหารตามอำเภอใจอีก ใครก็ตามที่มีจิตสำนึก ก็คงไม่คัดค้านเจ้าแต่งชายารอง

คำพูดนี้ เห็นได้ชัดว่าเสียนเฟยเจาะจงที่จะพูดให้หยวนชิงหลิงฟัง

ความเกลียดชังที่เสียนเฟยมีต่อหยวนชิงหลิงนั้นไม่ใช่น้อยๆความหวังที่มีมาหลายปี พังทลายไปในพริบตา ไม่ทันตั้งรับ ทำให้นางปล่อยวางไม่ได้เป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม

ปีนี้ทั้งปีที่นางสุขภาพไม่แข็งแรง ก็เพราะเกิดจากความเครียดสะสม

สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่นิดเดียว ขณะนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที “ข้าขอเตือนเจ้า เรื่องนี้เจ้าต้องยินยอม ไม่ยอมก็ต้องยอม

ข้าก็ไม่มีความคิดเห็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องแต่งชายารองเลย เรื่องนี้ ข้าได้แสดงความคิดเห็นต่อหน้าฮ่องเต้แล้ว พวกท่านคุยกันเถอะ

พูดจบ นางก็หันกายเดินออกไป

เสียนเฟยคิดไม่ถึงว่าหยวนชิงหลิงจะใช้ท่าทีแบบนี้ปฏิบัติต่อนาง นี่ไม่ใช่ท่าทีที่จะประนีประนอม ดูท่าทางแล้วเหมือนอยากจะก่อเรื่อง ดูแล้ว นางคงคัดค้านเจ้าห้าแต่งชายารองแล้ว

เสียนเฟยสีหน้ามืดมน เหลือบมองหยู่เหวินเห้าอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “ปกติเจ้าก็ตามใจนางเช่นนี้รึ?”

หยูเหวินเห้าเงยหน้าขึ้น “ชีวิตของลูก นางเป็นคนช่วยเอาไว้ ตอนนั้นหมอหลวงยังยอมแพ้เลย”

เสียนเฟยตกใจ “นาง นางมีทักษะการแพทย์?”

จากนั้น ก็กล่าว “ดูท่าทางที่ไม่เอาไหนของเจ้าซิ ตอนแรกเจ้าไม่ยอมที่จะแต่งกับนางเลย บัดนี้กลับเอานางมาเป็นข้ออ้าง นี่แค่อยู่ด้วยกันหนึ่งปีเอง ก็มีความผูกพันแล้วเหรอ? เจ้าอย่าลืมนะ นางกับเจ้าพระยาจิ้งวางแผนยังไงกับลูก อีกอย่าง คนอย่างเจ้าพระยาจิ้งใช้ไม่ได้จริงๆ เจ้าต้องหาวิธีให้ตระกูลฉู่สนับสนุนเจ้า จึงจะมีโอกาสพลิกผัน”

หยูเหวินเห้าเอือมระอาเล็กน้อย “ท่านแม่ เรื่องพวกนี้ค่อยคุยกันวันหลังได้มั้ย? ตอนนี้ข้าไม่มีกะจิตกะใจที่จะมาคิดเรื่องวุ่นวายเหล่านี้”

เสียนเฟยถอนหายใจ แม่หวังดีต่อเจ้า ตำแหน่งนี้ลูกไม่แย่งชิง คนอื่นเขาก็ไม่ปล่อยลูก แล้วทำไมไม่พยายามดูสักตั้งล่ะ? ตอนแรกหากไม่ใช่ตระกูลฉู่เข้ามาสอดแทรก แม่ของเจ้าก็ได้เป็นฮ่องเฮาไปแล้ว เจ้าก็เป็นองค์ชายที่กำเนิดโดยฮองเฮา ยังจะต้องมาแย่งชิงอีกรึ?

หยู่เหวินเห้าหลับตาลง แย่งชิง? ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ เขาไม่เคยคิดที่จะแย่งชิง