บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 658 เจ้าเห็นชีวิตคนเป็นผักปลา

วันถัดมาการประชุมช่วงเช้า หยู่เหวินเห้าเข้าวังแต่เช้าเป็นปกติ รออยู่นอกพระตำหนักร่วมกับขุนนางชั้นผู้ใหญ่ เพียงรอให้เสียงกลองประชุมเช้าดังขึ้น

วันนี้อุณหภูมิลดลงเล็กน้อย ขอบฟ้าจึงมีประกายแสงอาบขอบเมฆ พระอาทิตย์ที่เกียจคร้านกระทั่งขอบวงกลมล้วนไม่โผล่ออกมา ทว่ากลับอาบหมอกยามเช้าให้เป็นประกายสีแดงจาง ๆ

นอกจากหมอกยามเช้านั้น พื้นดินยังปกคลุมไปด้วยหมอกเลือนราง หยู่เหวินเห้าตอนออกจากจวนวันนี้ ไม่ได้สวมเสื้อกันลม ด้านในก็ไม่ได้สวมเสื้อผ้าฝ้าย มีเพียงชุดขุนนางที่สง่าผ่าเผยเท่านั้น แต่สง่าผ่าเผยไม่สามารถต้านทานสายลมอันหนาวเหน็บได้ เขาพยายามทำตัวเก่งกาจอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายตัวสั่นโน้มตัวลงข้างไฉ่ซิงเอี๊ย “ไฉ่ซิงเอี๊ย ให้ข้าอิงแอบหน่อย จะได้อบอุ่น”

ไฉ่ซิงเอี๊ยเห็นเช่นนั้นเอ่ยว่า “ฝ่าบาท วันนี้อากาศหนาวเย็น เหตุใดไม่สวมเสื้อผ้าให้มาก?”

“พระชายารัชทายาทไปหมู่ตึกเหมยแล้ว จึงไร้คนดูแลเรื่องพวกนี้” หยู่เหวินเห้าเอ่ยอย่างน่าสงสาร

ไฉ่ซิงเอี๊ยกล่าวยิ้ม ๆ ว่า ข้างกายรัชทายาทควรมีคนเพิ่มสักคนสองคนแล้ว ถึงพระชายารัชทายาทจะทรงยุ่ง ฝ่าบาทจะไร้คนดูแลได้เช่นไร?”

หยู่เหวินเห้าสอดสองมือไปมา “ฟังจากคำพูดของไฉ่ซิงเอี๊ย ข้างกายคล้ายมีหญิงงามไม่น้อยทีเดียว”

เลขานุการยิ้มอย่างภูมิใจ “หญิงงามไม่จำเป็นต้องมาก ภรรยาหนึ่งคน ภรรยารองหนึ่งคนเพียงพอแล้ว”

หยู่เหวินเห้าเอ่ยกระซิบว่า “แต่ข้ารับมือไม่ไหว สตรีเพียงคนเดียวกับเด็ก ๆ เลี้ยงยากแล้ว คนเดียวเพียงพอแล้ว”

เลขานุการมองท่าทางขลาดกลัวของหยู่เหวินเห้า คิดว่าพระชายารัชทายาทไม่ได้ดุร้าย เขารู้สึกนับถือพระชายารัชทายาทอย่างยิ่ง เมื่อเป็นเลขานุการกรมคลัง ดูแลจัดการการเงินการคลังของเป่ยถัง ผู้ใดบริจาคเงินเข้าท้องพระคลัง ผู้ใดคือมิตรสหายที่ดี

“หยู่เหวินอัน เจ้ายังหงุดหงิดอยู่อีกหรือ เมื่อครู่ข้าเอ่ยว่าเชื่อเจ้า เพราะไม่อยากทำลายมิตรภาพระหว่างพี่น้อง ทำให้เสด็จพ่อไม่สบายพระทัย เจ้ากับเอาแต่กัดเรื่องนี้ไม่ปล่อย ได้ เจ้าว่าคำพูดของพระชายาหวยได้รับการแนะนำของข้า เจ้าหาหลักฐานออกมา หากไม่มีหลักฐาน

“เจ้ารอดูเถอะ เดี๋ยวได้เห็นดีกัน” อ๋องอานโมโหจนไม่อยากคุยกับเขา รวมทั้งเลขานุการซุนโน้มน้าวอยู่ข้างกาย เขาจึงถอยไปรออีกด้านหนึ่ง คร้านจะสนใจหยู่เหวินเห้า

โสวฝู่ฉู่เอ่ยเสียงเข้มว่า “รัชทายาทหยุดพูดเถิด พระชายารัชทายาทตอนนี้ได้หมอหลินแห่งแคว้นต้าซิงถ่ายทอดวิชาแพทย์ ตำรับยารักษาโรคเรื้อนใกล้จะสำเร็จแล้ว พอถึงเวลานั้นเป่ยถังไม่ต้องหวาดกลัวโรคเรื้อนอีกต่อไป กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งเป่ยถัง คนอื่นมีแผนการร้ายในใจอยากจ้างนักฆ่ามาสังหารพระชายาก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องแปลก

โสวฝู่ฉู่เอ่ยคำนี้ออกมา ทันใดนั้นมีขุนนางไม่น้อยห้อมล้อมเข้ามา ต่างพากันซักถาม

ได้ยินมาตลอดว่าพระชายารัชทายาทมียาวิเศษช่วยรักษาโรคเรื้อนได้ แต่ผู้ใดต่างไม่เชื่อ ทว่าตอนนี้โสวฝู่ฉู่เอ่ยว่าหมอหลินแห่งแคว้นต้าซิงเข้ามาช่วยเหลือ เช่นนั้นเรื่องนี้มีโอกาสเป็นได้สูง

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องทางการเมือง คือความสงบสุขของราษฎร ทุกคนย่อมยินดีสืบเสาะ และยินดีเห็นถึงผลลัพธ์นี้

กระทั่งขุนนางที่เดิมต้องการลงชื่อถอดถอนหยู่เหวินเห้า ต่างห้อมล้อมเข้ามาซักถาม ทำให้อ๋องอานโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ

เสียงกลองประชุมเช้าดังขึ้น ขันทีตรวจฎีกาตะโกนให้ประชุมเช้าอยู่นอกตำหนัก เหล่าขุนนางเรียงรายกันเข้าไป

หลังฮ่องเต้หมิงหยวนเสด็จ เหล่าขุนนางคุกเข่าถวายความเคารพ กล่าวถวายพระพร ฮ่องเต้หมิงหยวนสั่งให้ลุกขึ้น