บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 663 จะทำยังไงให้เจ้าชอบ

วันนี้ย่าหยวนตื่นแต่เช้า มีความสุขมาก ไปดูที่หน้าประตูสองครั้ง และในที่สุดก็เห็นรถม้าของจวนอ๋องกลับมา นางจึงรีบเดินลงจากบันไดหินเพื่อไปต้อนรับ

สวีอีที่กำลังขับรถม้าเห็นในระยะไกล และพูดว่า “ทำไมฮูหยินใหญ่ถึงสวมชุดบางเช่นนั้นออกมา? วันนี้ลมแรง เดี๋ยวจะหนาว”

หยวนชิงหลิงเปิดม่านออก และเห็นฉี่หลอพยุงแขนท่านย่าออกมา อากาศหนาวเย็นเช่นนี้ ไม่สวมเสื้อคลุม ยืนอยู่ที่หน้าประตูจวน ถูกลมพัดจนยืนไม่นิ่ง

นางรู้สึกเจ็บปวดใจ ตอนที่อยู่บนเขา ท่านย่ามักจะถามถึงเรื่องของเด็กๆ ในใจนางคิดอยากเจอมาตลอด มาได้นานขนาดนี้แล้ว แต่ยังไม่เคยได้เห็นสักครั้ง

เมื่อรถม้าหยุดลง หยู่เหวินเห้าก็อุ้มซาลาเปาลงจากรถม้าก่อน และเดินตรงไปหาท่านย่า

เดิมทีซาลาเปาหลับอยู่บนรถม้า หลังจากที่รถม้าหยุด เขาก็ลืมตาขึ้น และทำท่ายืดเส้นยืดสาย

หยู่เหวินเห้าอุ้มซาลาเปาไปตรงหน้าย่าหยวน ย่าหยวนมองดูใบอ้วนตุ้ยนุ้ย จู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา เอื้อมมือไปกอด หยวนชิงหลิงเดินเข้ามา จับนางด้วยมือข้างหนึ่ง “ปรับท่านไม่ยอมให้อุ้มลูก” อากาศหนาวเช่นนี้ไม่รู้จักใส่เสื้อคลุมหนาๆค่อยออกมา หนาวจนริมฝีปากเป็นสีคล้ำแล้ว”

หลังจากพูดจบ ก็บังคับและพยุงนางเข้าไป ย่าหยวนก็คร่ำครวญ “ขอให้ข้าดูหน่อย”

“เข้าไปข้างในแล้วค่อยดูได้ไหม? กลับมาแล้วก็หนีไปไหนไม่ได้แล้ว”หยวนชิงหลิงพูดอย่างไม่ให้โอกาสอธิบาย

ย่าหยวนพูดทั้งน้ำตา “ที่หลานเขยอุ้มคือลูกคนโตหรือเปล่า? เหมือนเจ้า เหมือนตอนที่เจ้ายังเป็นเด็ก”

หยวนชิงหลิงตอบเบาๆ วางเด็กๆไว้บนพรมให้คลาน ขณะที่นางก็ยังนั่งข้างๆท่านย่า ว้าวุ่นและหดหู่ใจ

เด็กๆมีความผูกพันย่าทวด ซึ่งทำให้หยวนชิงหลิงพอใจมาก ถือได้ว่าเด็กๆพวกนี้รู้ความ

จวนอ๋องอาน

ราชโองการลงมา และให้อ๋องอานไปรับตำแหน่งหยวนไว้หลันที่กรมโยธาธิการ

อ๋องอานคุกเข่ารับราชโองการ ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

หลังจากขุนนางที่อ่านราชโองการจากไปแล้ว อ๋องอานกลับไปที่ห้องหนังสือ โยนแผ่นราชโองการลงบนพื้น และยิ้มเยาะเย้ย “หยวนไว้หลัน? นี่เขาจงใจกดดันข้าไม่ให้ข้าโดดเด่น”

อะหลูค่อยๆหยิบราชโองการขึ้นมา ตบฝุ่นออก พูดเสียงเบา “ท่านอ๋องทรงสงบสติอารมณ์”

ใบหน้าซีดเซียว “จะให้ข้าสงบสติอารมณ์ได้อย่างไร? เสด็จพ่อรังแกคนเกินไป วันนั้นที่ราชสำนัก ทำไมเขาถึงดูไม่ออกกลอุบายของหยู่เหวินเห้า? แต่เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย ฟังแต่การคาดเดา ข้าทำผิดก็จริง แต่ทั้งสิบสองคนถูกปรับเงินเดือนเพียงหนึ่งปี ทำไมต้องย้ายข้าไปรับตำแหน่งหยวนไว้หลันที่กรมโยธาธิการ หยวนไว้หลัน? เจ้าหน้าที่ขั้นห้า ถ้าข้าเดินออกไป

อะหลูก้าวไปข้างหน้าและปลอบโยน “ท่านอ๋องไม่ต้องกลุ้มใจ กรมโยธาธิการก็เป็นสถานที่มีประโยชน์ มีคนมากมายต้องการประจบประแจง ขั้นแรกต้องสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ในอนาคตค่อยๆคิดแผนการ