บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ
ในเวลานี้ เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยสูญเสียความเย่อหยิ่งจองหองที่เคยมีมาโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนทำอะไรไม่ถูกและตื่นตระหนกไปหมด สวีอีกล่อมให้เขาออกไป เขาก็ไม่ยอมออกไป ยืนกรานเสียงแข็งว่าจะเฝ้ารออยู่ที่นี่
ผู้ช่วยเจ้ากรมกับหัวหน้าพลตระเวนก็เฝ้าอยู่ที่นี่เช่นกัน เมื่อเห็นหยวนชิงหลิงมาถึง พวกเขาทั้งหมดก็เปิดทางให้
เสื้อผ้าของหยู่เหวินเห้าถูกคลายออกแล้ว หมอหลวงได้พันผ้าพันแผลเพื่อห้ามเลือดให้ เลือดที่บริเวณช่องท้องหยุดไหลแล้ว แต่เลือดที่ต้นขายังคงไหลไม่หยุด แต่โชคดีที่หมอหลวงได้มัดส่วนบนของบาดแผลไว้ ในตอนนี้ เลือดที่ไหลจึงดูไม่ได้ร้ายแรงจนเกินเยียวยา
แต่ที่ผ้าปูที่นอนกับเสื้อผ้าด้านหนึ่งที่ถูกดึงทิ้งไป ล้วนถูกอาบย้อมไปด้วยเลือด
หยู่เหวินเห้ายังมีสติแจ่มชัด เพียงแต่เสียเลือดมากสีหน้าจึงซีดเซียวอย่างยิ่ง เขาเอื้อมมือออกไปจับข้อมือนาง แล้วพูดเสียงเบาว่า "ข้าไม่เป็นไร อย่าได้กังวลเลยนะ"
หยวนชิงหลิงเช็ดน้ำตา มองไปที่ดวงตาสีดำขลับของเขา "อื้ม อย่าเพิ่งพูด"
นางเลื่อนสายตาไปที่บาดแผลที่ขาของเขา ถึงกับต้องสูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าปอดเฮือกใหญ่
ปากแผลลึกมาก ผิวหนังและเนื้อถูกเฉือนเป็นแผลเปิด หลอดเลือดแดงใหญ่อยู่ข้าง ๆ น่าจะเกิดการแตกเสียหาย จนส่งผลให้เลือดออกอย่างรุนแรง ถึงแม้ว่าตอนนี้จะรัดไว้จนอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่รีบซ่อมแซมให้ดี ขาก็อาจมีสิทธิ์พิการได้
ยิ่งไปกว่านั้น ตำแหน่งบาดแผลของเขา ก็อยู่ใกล้กับตำแหน่งที่เขาเคยได้รับบาดเจ็บครั้งแรก ถ้าบาดลึกเข้าไปอีกสักราว ๆ หนึ่งหรือสองเซน ก็น่ากลัวว่าแม้แต่ตรงนั้นก็อาจถูกตัดขาดได้เลยทีเดียว
หยูเหวินห่าวยังคงแสร้งทำเป็นสนุกสนานทั้งที่ทุกข์ทรมานอย่างยิ่ง "ถ้าพี่สี่ลงมือโหดเหี้ยมกว่านี้อีกหน่อย เจ้าคงต้องเป็นหม้ายผัวไม่มีนกเขาแน่แล้ว"
หยวนชิงหลิงไม่มีอารมณ์จะหัวเราะ ทำได้เพียงกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลลงมาเท่านั้น
เมื่อได้ยินคำพูดของหยู่เหวินเห้า เขาก็มองไปที่บาดแผลแล้วพูดว่า "ฝ่าบาท บาดแผลใกล้ขนาดนี้
หยวนชิงหลิงให้ยาชาหยู่เหวินเห้า ใช้แหนบคีบสำลีเพื่อเช็ดฆ่าเชื้อบริเวณรอบ ๆ บาดแผล
แต่เรื่องในครั้งนี้จะโทษเขาก็ไม่ได้ ใครจะไปคิดว่า อ๋องอานจะบ้าคลั่งขนาดนี้
ไม่มีใครหัวเราะออก เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยคุกเข่าลงกับพื้น ซ่อนใบหน้ามิดชิด ร่างกายสั่นเทิ้ม
เขาเกือบเป็นต้นเหตุให้รัชทายาทถูกฆ่าตายแล้ว
เขาก็อ้างสิทธิ์ในผลงานความดีความชอบของตัวเองไม่หยุด บวกกับฮู่เฟยได้เข้าวัง ทำให้หลายคนต่างยกย่องเชิดชูเขา ทำให้เขาก็รู้สึกเย่อหยิ่งจองหองมากขึ้นเรื่อย ๆ อันที่จริงเขารู้ว่าเมื่อมีคนเราจองหองพองขนมากไป มักจะเกิดเรื่องได้ง่าย ตัวเขาตอนนี้ได้รับยศเจ้าพระยา เมื่อต้องอยู่ระหว่างเรื่องของประเทศชาติกับเรื่องของการเมือง เขาพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อเก็บงำความสามารถที่แสดงออกมาให้คนเห็น คิดว่าทำตัวอวดเบ่งในพื้นที่ส่วนตัวสักหน่อยคงจะไม่เป็นไร
เขาเสียใจอย่างสุดซึ้งจริง ๆ
จึงสามารถจัดการกับบาดแผลที่ขาของหยู่เหวินเห้าจนเสร็จ หลังจากเย็บแผลเรียบร้อยแล้ว
ตอนที่จัดการกับบาดแผลที่บริเวณหลังขา เป็นเพราะไม่ได้ใช้ยาชามากนัก หยู่เหวินเห้าก็มีความรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นทุกขณะ แต่เมื่อเห็นหยวนชิงหลิงน้ำตาคลอ แทบจะรินไหลออกมาอยู่แล้ว เขาก็ไม่พูดอะไร กัดฟันตัวเองทนต่อไปเงียบ ๆ
พวกผู้ช่วยเจ้ากรมที่อยู่ข้าง ๆ ได้เห็นทักษะการรักษาเช่นนี้ อีกทั้งเห็นหยู่เหวินเห้ากัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวด พวกเขาต่างก็รู้สึกยากจะทานทนไหว
ผู้ช่วยเจ้ากรมส่ายหัวพลางถอนหายใจ “ คาดว่าพรุ่งนี้อ๋องอานก็คงจะมาอีกแน่ ใต้เท้า ท่านว่าสมควรต้องทูลรายงานเรื่องนี้ต่อฝ่าบาทหรือไม่?”
หยู่เหวินเห้าทนความเจ็บปวดแล้วพูดว่า "พวกเจ้าอย่ายืนอยู่ตรงนี้อีกเลย ไปวินิจฉัยคำให้การต่อเถอะ ลองดูว่าพอจะพบอะไรหรือไม่ ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ขอแค่คนร้ายเคยมาปรากฏตัว
เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยผุดลุกขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง: “ฝ่าบาท อย่าได้สิ้นเปลืองแรงอีกเลย ปล่อยให้พวกเขามากุดหัวของข้าไปเสียเถอะ”
เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เขานึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง วันนี้ไม่เพียงแค่ฝ่าพระบาทคนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บ แต่ยังมีคนในกรมการพระนครอีกไม่น้อยที่ได้รับบาดเจ็บ หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปจนเกิดมีใครตายขึ้นมาจริง ๆ
หยู่เหวินเห้ากัดฟันพูดขึ้นว่า “เจ้าพระยาอย่าได้วู่วาม ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนฟังข้าก็พอ เจ้าออกไปก่อนเถอะ”
เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรอีก แต่เมื่อได้เห็นแววตาที่มั่นคงแน่วแน่ของหยู่เหวินเห้า เขาก็ทำได้เพียงถอนหายใจเบา ๆ แล้วเดินออกไปช้า ๆ
แต่ทว่าหลังจากที่ออกไปแล้ว เขากลับเรียกให้คนพาตัวเขาไปที่คุกแทน
เจ้าหน้าที่เข้ามารายงานผู้ช่วยเจ้ากรม เขาพยักหน้าตอบรับ "ทำตามความต้องการของเขาเถอะ"
อย่างน้อยตอนที่อ๋องอานกลับมาอีกครั้ง แล้วเห็นว่าเขาอยู่ในคุก จะดีจะร้ายก็เท่ากับว่ากรมการพระนครมีการแสดงท่าทีต่อเหตุการณ์นี้บ้างแล้ว
หยู่เหวินเห้าไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้พวกเขาจัดการไปตามความเหมาะสม
ไม่มีอวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บ จึงค่อนข้างจัดการได้ง่าย บาดแผลยาวประมาณสี่ถึงห้าเซนติเมตร
เห็นเลือดค่อย ๆ กระจายตัว น้ำตาของนางก็หยาดหยดรินไหลลงมาไม่หยุด
ๆ ฉายแววสงสารเห็นใจอย่างปิดไม่มิด เขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า " ข้าไม่เป็นไรจริง ๆ
เดินไปนั่งข้าง ๆ เขาแล้วมองดูเขาอย่างเงียบ ๆ ดวงตาแดงก่ำ “แผลจัดการเรียบร้อยแล้ว ยกเว้นเลือดที่ออกมาก ปัญหาอื่นก็ไม่มีอะไรร้ายแรง สองวันนี้ก็นอนนิ่ง ๆ ไปก่อนเถอะ
เมื่ออาซี่ได้ยินประโยคนี้ นางก็บอกให้ทุกคนออกไปก่อน แล้วตัวเองก็ออกไปรออยู่ข้างนอกด้วยเช่นกัน
เมื่อครู่แช่มือในน้ำร้อน มือของนางจึงอุ่นมาก กลับกัน มันแสดงให้เห็นได้ชัดว่ามือของเขาเย็นมากขนาดไหน หยวนชิงหลิงดึงมือออก ลูบที่ใบหน้าของเขาเบา ๆ ฝืนเค้นรอยยิ้มออกมา “วรยุทธ์ของเจ้าร้ายกาจขนาดนั้นแท้ ๆ ทำไมถึงถูกเขาทำร้ายได้ง่าย ๆ
อ่านนวนิยายออนไลน์ บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ
นวนิยายชุด บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ เป็นหนึ่งในผลงานที่ดีที่สุดของผู้เขียน ลิ่วเยว่ ที่ บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ บัลลังก์หมอยาเซียน ตัวเอกชายและหญิงได้แก้ปัญหาให้กันและกัน ความรักของนางเอกช่างสูงส่งเสียเหลือเกิน ที่ บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ ในที่สุด นางเอกก็ตระหนักถึงความรู้สึกของเขา ความรักของพวกเขาจะชนะทุกสิ่งหรือไม่? ติดตาม บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ ที่ th.readeraz.com ได้แล้ววันนี้
บัลลังก์หมอยาเซียน ลิ่วเยว่ บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ
นวนิยาย บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 680 เขาเป็นเช่นนี้กลับยากที่จะรับมือ