บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 684 ทำการรักษา

ทันทีที่เห็นพระชายาอาน ดวงตาของหยวนชิงหลิงถึงกับพร่าเลือนไปครู่หนึ่ง สามวันมาแล้วที่นางต้องอาศัยยาเม็ดจื่อจิน กับน้ำแกงโสมเพื่อยื้อลมหายใจสุดท้าย ทั้งร่างซูบผอมจนไม่เหลือสภาพมีน้ำมีนวลเหมือนดังแต่ก่อน

กุ้ยเฟยกับอ๋องอานเฝ้าดูแลนางอยู่ข้างเตียง สีหน้าของกุ้ยเฟยซีดเซียวอิดโรย ดูเหมือนว่านางจะคอยดูแลพระชายาอานด้วยตัวเองอยู่นานมากทีเดียว ไม่ห่วงสถานะของตน ยินดีลดตัวลงมาดูแลพระชายาอานด้วยองค์เอง หยวนชิงหลิงอดรู้สึกสะท้อนใจไม่ได้ ดูแม่สามีคนอื่น แล้วหันกลับมาดูแม่สามีตัวเองบ้าง ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว

ริมฝีปากนางเปิดออกเล็กน้อย ดูจมูกแล้วแทบจะไม่ขยับเลย ลมหายใจก็อ่อนระโหยมากแล้ว บางครั้งหน้าอกก็ขยับยกขึ้นบ้าง บางครั้งก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ให้เห็น ราวกับว่านางหายใจเข้าครั้งหนึ่ง ลมหายใจต่อไปก็พร้อมจะหยุดลงได้ทุกเมื่อ

การหายใจลำบากเข้าขั้นวิกฤติแล้ว

หยวนชิงหลิงเปิดกล่องยา พบว่ามีถังออกซิเจนแบบพกพาขนาด 0.5 ลิตรอยู่ในนั้น ของสิ่งนี้ไม่เคยปรากฏมาก่อน ดูเหมือนว่า มันถูกจัดเตรียมมาเป็นพิเศษสำหรับพระชายาอานโดยเฉพาะ

นางหยิบถังออกซิเจนแบบพกพาออกมา กดท่อออกซิเจนเส้นหนึ่งที่อยู่ด้านล่าง หลังจากต่อปากท่อช่วยหายใจแล้ว คิดจะสวมมันให้พระชายาอาน อ๋องอานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็พลันยื่นมือออกมาขวางไว้ ถามขึ้นว่า “นี่คืออะไร?”

หยวนชิงหลิงรู้ว่าเขาไม่ได้ไว้วางใจตัวเองอย่างสมบูรณ์ จึงพูดว่า “ท่านอ๋อง ไม่ว่าข้าจะทำอะไรในตอนนี้ สถานการณ์ก็จะไม่มีทางเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว ดังนั้นเจ้าอย่าได้ขัดขวางข้าจะดีกว่า”

อ๋องอานยอมปล่อยมือ ถามด้วยเสียงแผ่วต่ำ "ช่วยได้หรือไม่?"

“ไม่รู้!” หยวนชิงหลิงสวมท่อออกซิเจนให้นาง หยิบหูฟังออกมาเพื่อฟังเสียงหัวใจกับปอด

หมอหลวงยืนอยู่ข้าง ๆ หมอหลวงผู้นี้เคยร่วมงานกับหยวนชิงหลิงในการช่วยทำคลอดฮู่เฟยครั้งก่อน ดังนั้น จึงมีประสบการณ์ในการร่วมงานกันมาแล้ว เขาอธิบายถึงอาการพระชายาอานอยู่ข้าง ๆ ว่า "เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ พระชายาได้อาเจียนเป็นเลือดทั้งหมดสามครั้ง น่าจะเป็นเพราะพลังฝ่ามือไปกระทบกระเทือนปอด กับเส้นเลือดบริเวณหัวใจ มีสภาวะชีพจรเต้นอ่อนและเลือดอุดตัน ให้หมอหญิงมากดช่องท้องส่วนล่าง พบว่ามีอาการแข็งเล็กน้อย ทารกในครรภ์แท้งไปแล้ว แต่คาดว่ามีสิ่งตกค้าง เพียงแต่ไม่กล้าใช้ยา เพราะเกรงว่าจะทำให้เสียเลือดได้พ่ะย่ะค่ะ"

หยวนชิงหลิงพยักหน้า "เอาล่ะ เจ้าออกไปก่อนเถอะ ข้าจะตรวจช่องท้องส่วนล่างหน่อย"

เขาสามารถเห็นได้ว่า พระชายาอานหายใจได้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน อย่างน้อยก็ไม่ได้หายใจลำบากเหมือนตอนแรก เมื่อถึงจุดนี้ เขาก็เชื่อในตัวหยวนชิงหลิงมากขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อหยวนชิงหลิงบอกวิธีใส่สายสอดท่อปัสสาวะให้เขา เขาก็ถึงกับตกตะลึงอึ้งค้าง ถามราวกับได้ยินไม่ชัดว่า "นี่...ทำไมถึงต้องทำแบบนี้รึ?"

ที่สำคัญที่สุดคือ เขาจะร่วมมือกับผู้หญิงอีกคน เพื่อไปทำแบบนั้นกับเหยียนเอ๋อได้อย่างไรล่ะ...

ในเวลาปกติเขาก็เป็นคนที่ไร้ยางอายคนหนึ่ง แต่ว่านี่มันออกจะ.....

“หรือจะเปลี่ยนให้สาวใช้มาแทนดีกว่า? อาซี่อยู่ข้างนอกพอดี ข้าจะเรียกให้อาซี่เข้ามาแล้วกัน” หยวนชิงหลิงเองก็รู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อย ที่ต้องร่วมมือกันสอดท่อระบายปัสสาวะกับเขา จึงถามขึ้นมา

อ๋องอานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็พูดว่า "ไม่ต้องหรอก เรียกอะฉ่ายมาดีกว่า"

อะฉ่ายรออยู่นอกม่านกั้น เมื่อได้ยินอ๋องอานพูดเช่นนี้ นางก็รีบเข้ามาทันที

แต่ก็ยังรู้สึกไม่วางใจเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงใช้สองมือเปิดม่านกั้น ห่อคลุมอำพรางร่างกายตัวเอง แล้วโผล่ออกมาเฉพาะใบหน้า แต่ใบหน้าส่วนใหญ่ก็ถูกซ่อนไว้ด้วย อันที่จริง เขาโผล่มาแค่ดวงตาสองลูก

หลังจากหยวนชิงหลิงทำการฆ่าเชื้อเสร็จ ใส่สารหล่อลื่นแล้ว ก็ให้อะฉ่ายช่วยสอดท่อปัสสาวะ ทุกอย่างก็ผ่านไปได้อย่างราบรื่น

อ๋องอานได้ยินว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี จึงหันไปประคองกุ้ยเฟย "ท่านแม่ ท่านกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ประเดี๋ยวค่อยกลับมาใหม่"