บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 702 โชคในความรักของเจ้าห้าสิ้นสุดแล้ว

“นี่คือไม้อะไรเพคะ? ดูเหมือนว่าจะมีชื่อและล้ำค่ามาก เกรงว่าน่าจะต้องยี่สิบสามสิบตำลึงล่ะมั้งเพคะ” หรงเยว่กล่าว

ใจดวงหนึ่งของหยวนชิงหลิงแทบจะหยดเป็นเลือดแล้วกล่าวอย่างเกลียดชัง: “ทำลายประตูบานหนึ่ง ชื่อเสียงตกเป็นฆ่าคน ข้าดูซิว่าต่อจากนี้ใครยังจะกล้าคิดถึงเจ้าห้าอีก!”

อะซี่และหมันเอ๋อล้วนแอบหัวเราะ “ใครยังจะกล้า? ไม่เอาแขนก็ต้องเอาโฉมหน้านะเพคะ ใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่ที่พระชายารัชทายาทจะเสียสติขึ้นมา จะหยิบมีดหั่นผักมาหั่นคนล่ะเพคะ?”

“มีจะมีวิธีอะไร? เกียรติขององค์หญิงพระองค์ใหญ่ไทเฮาจะต้องซื้อเป็นแน่ อีกทั้งไทเฮาพูดตลอดว่าข้างกายของเจ้าห้าไม่มีคน ใช้วิธีการทุกอย่างคิดจะยัดคนเข้ามาผู้หนึ่ง ตอนนี้ข้ออ้างดีขนาดนี้ หากว่าพวกนางไปขอร้องนิดหน่อย ประเดี๋ยวไทเฮาก็อนุญาตแล้ว ข้าไม่ต้องไปยั่วโมโหไทเฮาให้เคืองจึงจะสามารถหยุดไว้ได้อีกหรือ? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ทำให้พวกนางกลัวไปเสียเลย ละทิ้งความคิดที่จะแต่งงานเข้ามาด้วยตัวเอง และข้าจะได้ไม่ต้องไปทำให้ให้ไทเฮาเคือง ไทเฮาก็ขี้น้อยใจ

ไม่เกินสามวัน เหล่าฮูหยินสูงศักดิ์ในสังคมชั้นสูง ล้วนรู้ว่าพระชายารัชทายาทเป็นปีศาจที่กระหายเลือดผู้หนึ่ง

ขณะที่คนในจวนตระกูลชั้นสูงกำลังพูด เป็นธรรมดาที่พวกสาวใช้จะได้ยินเข้า ก็ไปพูดตามท้องตลาด

ประชาชนได้ฟังแล้ว แต่ผู้ใดก็กลับไม่เชื่อ

ตอนนี้ในใจของพวกเขา พระชายารัชทายาทคือความสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ใครพูดว่าร้ายพระชายารัชทายาท คนผู้นั้นก็คือคนไม่ดี

แต่ว่า หมู่ประชาชนทั่วไปไม่เชื่อ ในครอบครัวตระกูลสูงศักดิ์เชื่อเป็นที่สุด เพราะว่าฮูหยินมากมายหลานท่านที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนเห็นด้วยตาของตัวเอง บวกกับจวิ้นจู่องจิ้งยังได้ล้มบาดเจ็บเพราะเหตุนี้อีก ระดับความน่าเชื่อถือนี้สูงมาก

ในจวนมากมายล้วนมีบุตรสาวที่รอจะแต่งงาน อีกทั้งข้างกายของรัชทายาทนอกจากพระชายารัชทายาทแล้ว ความจริงก็ยังไม่มีผู้หญิงอื่น มากน้อยก็มีคนที่สนใจตรงนี้ ตอนนี้ได้ยินว่าพระชายารัชทายาทเป็นผู้หญิงที่เหี้ยมโหดเพียงนี้ ใครยังจะกล้ามีความคิดนี้อีก?

ที่เรียกกันว่าคำซุบซิบนินทา โดยปกติแล้วขณะที่แพร่ออกไปจะเพิ่มระดับมากขึ้น หยวนชิงหลิงหยิบมีดสับคนเป็นความจริง หลังจากที่แพร่ออกไปแล้วเป็นธรรมดาที่จะเปลี่ยนเป็นรุนแรงมากกว่าเดิม บอกว่าหลังจากที่หยวนชิงหลิงสับคนแล้วก็ยังต้องการกินเลือดกินเนื้อด้วย น่าหวาดกลัวขึ้นเรื่อยๆ

ใครก็ไม่สนว่าจะจริงหรือเท็จ อย่างไรเสียลูกสาวของเจ้าพระยาจิ้งสามารถมีการสรรเสริญของวันนี้ได้ คนมากเท่าไหร่เห็นแล้วขัดตา? คิดเพียงแต่จะแต่งเติมความบกพร่องของคนอื่น บอกว่าหยวนชิงหลิงไม่ใช่คนเป็นผีเป็นปีศาจชั่วร้ายที่ทำให้คนสบายใจได้ยิ่งขึ้น

เพียงแต่ในเรื่องราวทั้งหมดนี้ หยู่เหวินเห้ากลายเป็นผู้เคราะห์ร้ายอย่างสง่างาม

องค์ชายรัชทายาทน่าสงสารจริงๆ คนที่มีความสามารถโดดเด่นกว่าคนอื่นควรจะมีความสุขที่ได้โอบซ้ายอุ้มขวา แต่กลับถูกภรรยาที่ดุร้ายควบคุมเช่นนี้ แม้แต่แมลงวันตัวเมียในจวนก็เข้าไปไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงสาวงามแล้ว

แม้แต่สายตาของขุนนางในราชสำนักที่มองหยู่เหวินเห้าก็มีความเห็นอกเห็นใจมากขึ้น ยิ่งกว่านั้นได้ยินคนบอกว่าแม้แต่ค่าใช้จ่ายของรัชทายาทก็ไม่เพียงพอ ยังต้องติดค้างบัญชีไปทั่ว น่าสงสารนัก!

หยู่เหวินเห้าไม่ได้รู้เรื่องวันนั้น หยวนชิงหลิงออกคำสั่งไม่อนุญาตให้ผู้ใดพูด ดังนั้นหลังจากที่เขากลับจวน ได้ยินเพียงแค่จวิ้นจู่องจิ้งมาแล้ว จากนั้นถูกพระชายารัชทายาทโน้มน้าวด้วยการพูดความรู้สึกให้คนหวั่นไหวพูดเหตุผลให้คนเข้าใจ หลังจากนั้นก็ไม่มาหาเรื่องอีก

หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่าความวุ่นวายไม่มาพันตัวก็ดี ใครยังจะไปคิดเล็กน้อยกับขั้นตอนอีก? อย่างไรเสียยายหยวนก็จัดการให้เรียบร้อยแล้ว

ด้วยเหตุนี้ ต่อสายตาที่สงสารและเห็นอกเห็นใจของทั้งราชสำนักที่ประดังเข้ามา เขาเข้าใจยากเป็นที่สุด พยายามคิดจะอธิบายอะไรหน่อย ทำอะไรไม่ได้ไม่ได้พูดจาก็มีคนน้อมตัวทำความเคารพต่อเขาแล้ว “เข้าใจ เข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”