บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 727 เขาคัดลอกพระไตรปิฎก

เสด็จพ่อรู้แต่แรกแล้ว เขาจะยังมีโอกาสอะไร? ฆ่าที่ปรึกษาหญิงภายในจวนของเขาคนหนึ่ง เสด็จพ่อกระทำเพื่อเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ส่วนเจ้าเจ็ด.....” อ๋องจี้หัวเราะเย้ย สะบัดเสื้อคลุมนั่งลงลองพูดขึ้นอย่างชั่วร้ายว่า “ก็แค่มีชาติกำเนิดที่ดี คลอดออกมาจากท้องของฮองเฮา หากข้ามีโชคชะตาเช่นนี้ ข้าได้เป็นองค์ชายรัชทายาทแต่แรกแล้ว เขาเป็นคนไม่ได้เรื่องคนหนึ่ง เสด็จพ่อจะยกให้เขาเป็นองค์ชายรัชทายาทได้อย่างไร? เดิมเขาก็มีโอกาส โอรสสืบสายเลือดโดยตรง เบื้องหลังมีตระกูลฉู่ ยังมีชายารองเป็นคนของตระกูลหยวน น่าเสียดาย เขาโง่เง่าไม่รู้จักรักษาไว้ ตอนนี้เป็นเหมือนดั่งใช้ตะกร้าไม้ไผ่ตักน้ำ น้ำก็รั่วออกจากตะกร้าทันที

พระชายาอ๋องจี้ปักผ้าอยู่อย่างเชื่องช้า พร้อมพูดขึ้นว่า “ใช่ อ๋องอานไม่มีโอกาส อ๋องฉีไม่มีโอกาส แต่แล้วท่านอ๋องก็จะมีโอกาสหรือ?”

ยังไงข้าก็เป็นโอรสคนโต ทำไมจะไม่มีโอกาส? นอกจากข้า เสด็จพ่อยังมีตัวเลือกอื่นหรือ? เจ้าหก? เจ้าแปดเจ้าเก้า

เพียงพูดขึ้นว่า “ข้าว่าท่านอ๋องรอดูให้สถานการณ์แน่นอนก่อน หากเสด็จพ่อไม่ได้อยากที่จะปลดองค์ชายรัชทายาท ท่านจะไม่เสียเวลาเปล่าหรือ

“ลอบฆ่าไทเฮา จะไม่ปลดองค์ชายรัชทายาทได้หรือ? องค์ชายรัชทายาทจะมีแม่ที่ทรยศ เนรคุณเช่นนี้ไม่ได้ จะว่าไป เจ้าไม่อยากที่จะช่วยข้า

พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ายอมช่วยท่านอ๋องอยู่แล้ว ยังไงก็เป็นสามีภรรยากัน หากเจ้าได้เป็นองค์ชายรัชทายาท

“งั้นเจ้าก็ไปดำเนินการสิ ไปหาคนของเจ้า”อ๋องจี้พูดขึ้นอย่างโมโห

พระชายาอ๋องจี้อืมหนึ่งที แล้วก็เรียกข้ารับใช้มาพร้อมพูดขึ้นว่า “เปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าจะออกไปข้างนอก”

อ๋องจี้ค่อยวางใจ ยิ้มเดินจากไปอย่างมีความสุข

พระชายาอ๋องจี้มองดูเงาหลังของเขา พูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “พูดจาเหมือนอย่างกับผายลม ไม่ผ่านการครุ่นคิดเลย”

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก็สั่งคนเตรียมของขวัญ รถม้าเดินวนรอบอยู่ด้านนอกหนึ่งรอบ แล้วก็ตรงไปยังจวนอ๋องฉู่

ในวันขึ้นปีใหม่หิมะตกหนักมาก หลายวันนี้อุณหภูมิลดลง หิมะยังไม่ละลาย ทั่วทั้งจวนอ๋องฉู่หุ้มไปด้วยหิมะสีเงิน งดงามอย่างมาก

พวกเด็กๆกับหมาป่าหิมะกำลังเล่นอยู่ในสนามกับท่านชายสี่ บนตัวท่านชายสี่มีเชือกมัดไว้อยู่หลายเส้น นั่งอยู่บนกระดานแล้วให้หมาป่าหิมะลากเขาลงมา เสียงหัวเราะดังกึกก้องฟ้า

พวกเด็กๆจำพระชายาอ๋องจี้ได้ วิ่งมาร้องเรียกว่าท่านป้าใหญ่ ชายชุดคลุมพระชายาอ๋องจี้ห้อยลงพื้น ยิ้มเดินไป กำผลไม้เชื่อมวางบนมือพวกเด็กๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “ไปเล่นกันเถอะ”

พวกเด็กโค้งคำนับขอบคุณพร้อมกัน แล้วก็วิ่งกระโดดโลดเต้นไป ซาลาเปาโยนผลไม้เชื่อมไปให้ท่านชายสี่หนึ่งชิ้น ท่านชายสี่โยนใส่เข้าไปในปาก หมาป่าหิมะก็วิ่งมาแย่ง เขาวิ่งหนีแล้วก็ไปชนถูกต้นไม้ จนหิมะหล่นลงมาเหมือนดั่งฝนหิมะ

พระชายาอ๋องจี้หัวเราะ จวนอ๋องฉู่ช่างมีชีวิตชีวาจริงๆ นางยิ่งอยู่ก็ยิ่งชอบมาที่นี่แล้ว

มีคนมารายงาน แล้วก็พานางไปยังห้องโถง

ผ่านไปสักพัก หยวนชิงหลิงอุ้มเตาอุ่นมือออกมา สวมเสื้อผ้าไว้อย่างหนา ห่อหุ้มไว้เหมือนดั่งหมีตัวหนึ่ง