บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 730 ข้ามาแล้ว

และนางยังสามารถกลับไปคว้าจับเส้นผมของหยู่เหวินหลิงไว้อย่างรวดเร็ว แล้วก็กดไว้บนพื้นต่อ

ทุกคนตกตะลึง แล้วก็มีคนรีบเข้าไปประคองเต๋อเฟย เลือดไหลอาบแก้มเต๋อเฟย จนแทบจะเป็นลมไป

ฮองเฮาฉู่โกรธจนสั้นไปทั้งตัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เสียนเฟย เจ้าบ้าไปแล้วจริงๆหรือ?”

เสียนเฟยไม่ได้บ้า เรียกเต๋อเฟยเข้าไป เพียงเพราะอยากที่จะระบายความโกรธเท่านั้น

แล้วก็เพราะนางไม่ได้บ้า ถึงได้ไม่ยอมที่จะแลกหยู่เหวินหลิงกับเต๋อเฟย ฮ่องเต้ไม่มีทางประทานราชโองการปูนบำเหน็จให้กับตระกูลซูเพื่อเต๋อเฟย ในวังหลังเต๋อเฟยไม่มีลูก ไม่ใช่คนที่มีความสำคัญอะไร ฮ่องเต้จะยอมเสียสละเพื่อนางได้อย่างไร?

แต่หลิงเอ๋อร์ไม่เหมือนกัน ตอนนี้เขากระตือรือร้นที่จะส่งเสริมเศรษฐกิจ มีความต้องการที่จะซื้อใจพ่อค้า และงานอภิเษกกับตระกูลเหลิ่งก็กำหนดแล้ว เขาจะไม่ยอมสูญเสียใหญ่เพราะเรื่องเล็ก

เพื่อประโยชน์ของกิจการราชสำนัก เพื่อแผ่นดินนี้ ไม่ว่าจะเสียสละมากแค่ไหนเขาก็ยอมรับได้

หยู่เหวินหลิงร้องไห้อย่างหนักหน่วง พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ ท่านอย่าทำเช่นนี้ ท่านจะฆ่าท่านแม่เต๋อหรือ?”

นางเห็นใบหน้าเต๋อเฟยเต็มไปด้วยเลือด นึกว่าเต๋อเฟยจะตายแล้ว ร้องไห้จนเสียงแหบ

“ตามฮ่องเต้กับหยวนชิงหลิงมา ไม่อย่างนั้น วันนี้ข้าจะขอตายอย่างมีศักดิ์ศรี ดีกว่าต้องอยู่อย่างไร้เกียรติ”

ท่าทีฮองเฮาฉู่กับกุ้ยเฟยเคร่งขรึมมาก วันนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ พวกนางทั้งสอง คนหนึ่งปกครองวังหลังทั้งหก คนหนึ่งเป็นคนรับผิดชอบจัดการ ล้วนจะต้องรับโทษ

แต่ตอนนี้หากฮ่องเต้กลับพระชายารัชทายาทยังไม่มา เกรงว่าคงจะควบคุมเหตุการณ์ไว้ไม่ได้

ฮองเฮาฉู่จึงต้องสั่งคนไปตามฮ่องเต้หมิงหยวนมาอีกครั้ง

มู่หรูกงกงได้ฟังรับรู้เรื่องนี้แล้ว ก็ตกใจอย่างมาก อยากที่จะเข้าไปทูลรายงาน กลับคิดไม่ถึงว่าเพิ่งเคาะประตูไปหนึ่งที ฮ่องเต้หมิงหยวนก็ตะคอกด่าให้ไสหัวไปทันที

วันนี้ฮ่องเต้หมิงหยวนได้เชิญเหล่าขุนนางและผู้อาวุโสในราชวงศ์ ที่สำคัญที่สุดในราชสำนักมา ปรึกษาว่าควรที่จะปลดองค์ชายรัชทายาทหรือไม่ พวกขุนนางยังดี ทางด้านผู้อาวุโสในราชวงศ์ นอกจากอ๋องชินลุ่ย แทบทุกคนล้วนเห็นด้วยกับการต้องปลดองค์ชายรัชทายาท

ในขณะที่เขากำลังหงุดหงิดอย่างมาก มู่หรูกงกงมารบกวน จึงต้องระบายอารมณ์ออกไป

มู่หรูกงกงรีบถอยออกมาอย่างตกใจ สำหรับฮ่องเต้แล้ว ตอนนี้เรื่องที่ใหญ่ที่สุดล้วนเทียบไม่ได้กับเรื่องขององค์ชายรัชทายาท พรุ่งนี้ก็ถึงวันว่าราชการเช้าแล้ว หากวันนี้ไม่ได้รับความเห็นอันเป็นความเดียวกันระหว่างขุนนางกับผู้อาวุโสในราชวงศ์ เช้าวันพรุ่งนี้ก็จะเกิดการโต้เถียงกันในที่ว่าราชการ

ทางด้านจวนอ๋องฉู่ หมันเอ๋อมารายงานหยวนชิงหลิงว่า เสียนเฟยก่อเหตุวุ่นวายในวัง จับตัวเจ้าหญิงเป็นประกัน

หยวนชิงหลิงรีบออกไปพบคนที่มาจากในวัง เมื่อถามจนเข้าใจสถานการณ์แล้ว ก็สั่งหมันเอ๋อว่า “เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกองค์ชายรัชทายาท ข้ากับอะซี่จะเข้าวัง”

วันนี้อะซี่เพิ่งไปฉลองปีใหม่กลับมาจากตระกูลหยวน แล้วก็มาเจอเรื่องนี้ รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

แต่อะซี่เห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ควรที่จะบอกองค์ชายรัชทายาท หยวนชิงหลิงส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ต้อง เขาคุยอยู่กับท่านชายสี่ในห้องหนังสือ ให้เขาอยู่อย่างสงบก่อนเถอะ”

เรื่องนี้หากเจ้าห้ารู้ เมื่อเข้าไปในวังแล้วเกรงว่าจะยุ่งวุ่นวาย

นางรู้ว่าเสียนเฟยต้องการที่จะทำอะไร

นางรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกเดินทาง สั่งหมันเอ๋อไว้ว่า หากองค์ชายรัชทายาทถามว่านางไปไหน ให้บอกว่าไปไปเยี่ยมท่านย่าที่จวนเจ้าพระยาจิ้ง