บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 745 พระชายาวางแผนอย่างที่คิดจริงๆ

หิมะที่สะสมอยู่ตกลงมา เขาเองก็ถูกแรงสะท้อนล้มไปบนพื้น เหมือนจมูกจะมีน้ำมูกไหลออกมาอีกแล้ว ยื่นมือออกไปเช็ด กลับเป็นเลือด รู้สึกเจ็บที่ปากด้วย ยื่นมือไปถอน บนมือก็มีเศษฟันหน้าหลุดออกมาชิ้นหนึ่ง

อะซี่หัวเราะฮ่าฮ่าเสียงดัง “สมน้ำหน้า ใครใช้ให้เจ้าปากเปราะ”

สวีอีถุยเลือดออกมาหนึ่งคำ ใช้แรงอย่างมากในการกดฟันหน้าซี่ที่หักไปครึ่งหนึ่งเอาไว้ ถลึงตาจ้องมองอาซี่อย่างดุร้าย

หยวนชิงหลิงกับหยู่เหวินเห้าต่างก็ชี้ไปที่เจ้าโง่สวีอี หัวเราะจนน้ำตาเล็ด

สวีอีรู้สึกว่าโลกนี้นั้นปฏิบัติต่อเขาอย่างเต็มไปด้วยความใจร้าย ฮึหนึ่งเสียง หมุนตัววิ่งไปทันที

ดึงเอาเงาร่างของคนทั้งหมดให้ดูยาวขึ้นสวยงามเป็นอย่างยิ่ง หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงจับมือกันเดิน อะซี่กับหมันเอ๋อเอาแต่นินทาเรื่องของสวีอีอยู่ข้างหลัง พูดแล้วทั้งสองก็หัวเราะเสียงดัง

เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ของเขาดีขึ้นบ้างแล้ว ความโศกเศร้าบนสีหน้าของเขาจางสลายหายไปมากแล้ว หัวคิ้วที่ขมวดเป็นสามเส้นก็ผ่อนคลายลง

ในใจของนางจึงค่อยๆสุขสงบลงมาบ้าง เมฆหมอกดำที่ปกคลุมในปีใหม่นี้ รู้สึกได้ว่าค่อยๆสลายไปจากด้านบนแล้ว

หยู่เหวินเห้าลาหยุดสามวัน อยู่เป็นเพื่อนภรรยาและลูกๆ บางครั้งก็ออกไปดื่มเหล้าสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ชีวิตเหมือนจะกลับคืนสู่ภาวะปกติแล้ว

หลังจากผ่านไปสามวัน เขาก็กลับไปทำงานที่กรมการพระนครต่อ

หยวนชิงหลิงเห็นว่าอากาศดี จึงคิดอยากจะพาคุณย่าไปเขาโรคเรื้อนสักครั้ง แต่กลับได้ยินว่าพระชายาจี้มา ต้องการพบนาง และเป็นความอยากเจอหน้าที่แทบจะรอไม่ได้แล้ว

หยวนชิงหลิงเพิ่งจะสวมเสื้อคลุมเสร็จ ได้ยินว่านางมา ก็ถอดออกแล้วก็ไปพบกับนาง

พระชายาจี้กำลังเดินไปมาอยู่ในโถงรับรองใหญ่อย่างร้อนใจ เห็นนางเดินเข้ามา ก็รีบเดินเข้าไปจับมือของนางเอาไว้ รีบพูดขึ้นว่า “เจ้าต้องช่วยข้านะ”

น้อยมากที่หยวนชิงหลิงจะเห็นนางเสียกิริยาเช่นนี้ และดวงตาของนางก็แดงก่ำไปหมด ราวกับผ่านการร้องไห้มา จึงดึงตัวนางให้นางลงและถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น ”

พระชายาจี้พูดเสียงเกลียงชังว่า “ข้าเดาไว้ไม่ผิดเลยสักนิด เจ้าคนต่ำช้าคนนั้นคิดวางแผนในตัวเมิ่งเยว่จริงๆ ตอนงานแต่งงานของเจ้าหญิงใหญ่ เขาไปส่งขบวนเจ้าสาว เขามีความคิดไม่บริสุทธิ์ ก็เพราะต้องการจะเลือกคู่ครอง ครั้งนี้ที่มีร่วมฉลองงานมงคลสมรสที่จวนเหลิ่งมีพ่อค้าที่ร่ำรวยจากเจียงหนาน ชื่อว่าหลี่เชา เป็นตระกูลที่ร่ำรวยจากการเปิดร้านค้าขายผ้าไหม สมบัติของตระกูลมีมากมาย เขาถึงกับเล็งคนอื่นเอาไว้แล้ว บอกว่าจะดองกับเขาให้ได้ ”

หยวนชิงหลิงรู้สึกไร้สาระ “เขาบอกว่าจะดองญาติกันก็ดองได้เลยอย่างนั้นหรือ เรื่องการแต่งงานของจวิ้นจู่ เกรงว่ายังคงต้องให้ในวังเป็นผู้ตัดสินใจกระมัง ”

“ตอนนี้เสด็จพ่อกำลังรวบรวมเหล่าพ่อค้าทั้งหลาย เกรงว่าจะไม่มีการคัดค้านสักเท่าไหร่ ถ้าหากเขาลงแรงสักนิดใช้อุบายสักหน่อย เสด็จพ่อมีหรือจะไม่เห็นด้วย”พระชายาจี้ใช้กำปั้นทุบลงไปที่โต๊ะ ดวงตาแดงก่ำ “เมิ่งเยว่เพิ่งจะอายุสิบสองปี เขามันบ้าไปแล้วจริงๆ”

“ใช่แล้ว เมิ่งเยว่เพิ่งจะอายุสิบสอง แม้จะกำหนดเรื่องแต่งงาน แล้วจะทำอย่างไรได้ ”หยวนชิงหลิงไม่เข้าใจจริงๆว่าอ๋องจี้กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

พระชายาจี้เอ่ยเสียงเย็นว่า“เขาคิดว่าเส้นสายผู้คนของข้าในตอนนี้ ต้องใช้เงินทองฟาดลงไปจึงจะทำได้ ตอนนี้คนที่ยังสนับสนุนเขาก็ยังพอมีอยู่ ทั้งหมดนี่ก็เพราะเขามีสถานะเป็นโอรสคนโต แต่ ……”นางเหลือบมองออกไปทางด้านนอก กดเสียงลงต่ำและพูดว่า “แต่ถ้าต้องการรวมไพร่พลกองทัพ ต้องการรวบรวมคนวางแผนและผู้มีความสามารถ ยังต้องใช้เงินอีกจำนวนมาก เขาจึงต้องยืมกำลังทรัพย์จากคนอื่นมาใช้ เพื่อให้เขาทำการใหญ่”

หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “เขาจะกระเสือกกระสนดิ้นรนไปอีกนานแค่ไหนกัน มีความหมายอะไร ไม่เคยถูกคุมขังจึงไม่รู้จักสำนึกซะบ้าง รังแต่จะเอาคนในครอบครัวมาทรมาน คนเช่นนี้ยังไม่สู้หมูหมาจริงๆ ”