บัลลังก์หมอยาเซียน บทที่ 76 เป็นฝีมือของเจ้าหรือไม่

“ประการนี้แน่นอนว่าได้” เขาไม่เคยคิดจะไปก้าวก่ายนางอยู่แล้ว ทั้งก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยอยากจะไปสนใจด้วยซ้ำ

“ประการที่สี่ก็คือหากมีโอกาส อยากจะขอให้ท่านหย่าร้างกับข้าเสีย พวกเราเลิกรากันแต่โดยดีจะดีกว่า” หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างจริงใจ

หยู่เหวินเห้าเองพยักหน้ารับ “เจ้าวางใจได้ สิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่ข้าคิดเช่นกัน”

“ประการที่ห้า……”

เขาขมวดคิ้วขึ้น “เจ้าจะจบหรือไม่？หากไม่ ก็อย่าดีกันเลย”

“ประการสุดท้าย” หยวนชิงหลิงจึงรีบพูดทันที “ก็คือเรื่องกล่องยาของข้า ท่านจงอย่าได้กล่าวกับผู้อื่นเด็ดขาด”

หยู่เหวินเห้าขยับเข้าไปใกล้นาง “หากต้องการให้ข้าเก็บความลับนี้เอาไว้ ก็เทียบเท่ากับว่าเป็นการให้ข้าแบกรับความเสี่ยงนี้ด้วย หากเป็นเช่นนี้เจ้าจะต้องบอกกับข้าด้วยว่ากล่องยานี้นั้นมีที่ไปที่มาอย่างไร ใช้ทำสิ่งใด และสาเหตุที่มันสามารถเปลี่ยนขนาดได้อีกด้วย”

หยวนชิงหลิงที่เมื่อสักครู่นี้พอจะลองหาข้ออ้างเอาไว้แล้ว เมื่อได้ยินเขากล่าวเช่นนี้จึงได้ตอบกับทันที

ท่านจำตอนที่ข้าถูกท่านตีเพราะเรื่องของหกเกอเอ๋อได้หรือไม่？ในตอนนั้นข้าได้หมดสติไปแล้วก็ได้ฝัน ซึ่งในความฝันของข้ามีคนๆ หนึ่งเรียกตัวเองว่าหมอผีแล้วบอกว่าต้องการถ่ายทอดวิชาการรักษาให้กับข้า ตอนนั้นข้าคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องไร้สาระสิ้นดี แต่พอข้าฟื้นขึ้นมา ก็มีกล่องยากล่องนี้อยู่ข้างกายเสียแล้ว พอข้าเอื้อมมายกมันขึ้นมา

ในยุคโบราณเช่นนี้ นางเองก็พอจะเคยได้ยินเรื่องหมออัจฉริยะที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วสารทิศ ซึ่งก็คือหมอผีในตำนานอันเลื่องลือ แต่เขานั้นไม่ใช่คนเป่ยถัง ทั้งยังตายไปตั้งนานแล้วด้วย ทว่าทั้งห้าประเทศก็ยังมีการสืบทอดเล่าต่อตำนานเรื่องหมอผีนี้อยู่ตลอด

ส่วนหยู่เหวินเห้าที่ได้ฟังนางพูดเช่นนี้ ก็เชื่อไปไม่น้อย เพราะเรื่องของหมอผีนั้นเขาก็เคยได้ยินมาก่อน ทั้งยังรู้อีกว่าหมอผีนั้นมีความชำนาญในการใช้เข็มเป็นอย่างมาก และยังเป็นเข็มชนิดพิเศษอีกด้วย ซึ่งก็คงจะเป็นเข็มแบบเดียวกับเข็มที่อยู่ในกล่องยาของหยวนชิงหลิง

สิ่งที่เขาเชื่อนั้นเน้นตามหลักของความเป็นจริง เพราะเขาเคยสืบมาว่าหยวนชิงหลิงนั้นไม่มีความรู้เกี่ยวกับวิชาการรักษา และไม่นานมานี้นางก็ไม่ได้ออกไปข้างนอก อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงของนางก็เกิดขึ้นหลังจากเรื่องของหกเกอเอ๋อ

และยิ่งตามด้วยเรื่องที่ว่านางสามารถที่จะหาคำพูดหลอกลวงได้มากมาย แต่เรื่องของหมอผี ได้ยินแล้วก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องไร้สาระ คิดแล้วไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปกล่าวชื่นชมผู้อื่น และนางเองก็ไม่มีความจำเป็นที่จะปั้นเรื่องขึ้นอีกด้วย

จากการวิเคราะห์แล้ว เป็นเรื่องแท้จริงแน่นอน

เขากล่าวต่อ “ข้างในกล่องยานี้มันว่างเปล่า เป็นเพราะเจ้าใช้ยาด้านในนั้นหมดแล้วงั้นหรือ？”

หยวนชิงหลิงประหลาดใจ “ว่างเปล่า？”

นางจึงรีบเปิดกล่องยาขึ้น ปรากฏว่าด้านในนั้นเต็มไปด้วยยามากมาย “ไม่ใช่เสียหน่อย”

ดวงตาทั้งสองข้างของหยู่เหวินเห้าเกือบแทบจะหลุดออกมา เมื่อสักครู่นี้เขาเห็นกับตาว่าด้านในกล่องยานี้มีแต่ความว่างเปล่า

ผ่านไปสักพัก ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ “หยวนชิงหลิงเจ้าเป็นผีล่ะมั้ง？”

ที่จริงแล้วช่วงนี้หยวนชิงหลิงพยายามที่จะทำความเข้าใจเกี่ยวกับกล่องยานี้ เพราะกล่องยาจะเปลี่ยนตามสถานการณ์หรือความคิดในสมองของนาง หรือจะกล่าวว่าสามารถควบคุมด้วยความคิดได้

และการตายของนางในยุคปัจจุบันนั้น เป็นเพราะการได้รับยาพัฒนาสมองที่ตัวเองเป็นคนทดลองศึกษาอีกด้วย

ซึ่งในระหว่างการทดลองนั้น ได้ทำการฉีดยาให้กับลิงมาก่อน แล้วปรากฏว่าลิงตัวนั้นสามารถเข้าใจภาษามนุษย์ ซึ่งในตอนที่การทดลองกำลังก้าวหน้าไปอีกขั้น เป็นเพราะเจ้าลิงแอบไปขโมยดื่มไวน์ของท่านประธาน ทำให้เมาจนวิ่งไปโดนรถชนตาย

และนางก็มั่นใจอย่างมากว่าสมองของตัวเองนั้นกำลังได้รับการพัฒนา แต่ทว่าเป็นสาเหตุใดที่ทำให้หลังจากที่สมองมีการพัฒนาแล้วนางถึงได้กลายเป็นวิญญาณล่องลอยทะลุมิติหรือจิตใจที่ล่องลอยนั้น สิ่งนี้ก็ยังต้องมีการสืบค้นต่อไป