บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 216

ทว่า หยวนชิงหลิงกลับรู้สึกประหลาดใจ ไท่ซ่างหวงมีของประหลาดประหลาดแบบนี้ได้อย่างไร

นี่คือหญ้างูทิพย์ นางไม่เคยได้ยินมาก่อน

นางพบว่าที่สวนหลังตำหนักนี้นอกจากหญ้างูทิพย์แล้ว ยังมีพืชรูปร่างประหลาดอีกหลายชนิด

นางค่อยๆเดินดู เดินตรงไปตรงหน้าดอกไม้สีสดดอกหนึ่ง นางยื่นมือออกไปคิดจะจับ แม่นมสี่รีบพูดขึ้นว่า “อย่าจับเพคะ”

หยวนชิงหลิงนิ่งอึ้ง หันกลับไปมองแม่นมสี่ “ทำไมหรือ”

“นี่คือดอกไม้กินคน”แม่นมสี่พูดด้วยสีหน้าขาวซีด

แม้ว่าหยวนชิงหลิงจะไม่เคยเห็นหน้าตาของดอกไม้กินคน แต่ว่าก็เคยเห็นผ่านหนังสือและโทรทัศน์มาก่อน ไหนเลยจะมีรูปร่างเช่นนี้

ดอกไม้ดอกนี้ ดูแล้วเหมือนกุหลาบ แต่ไม่ได้มีกลีบดอกที่ซับซ้อนเท่ากับดอกกุหลาบ มีเพียงหกกลีบเท่านั้น ที่ล้อมเป็นวงกลม ข้างในมีเกสรสีเหลือง

แม่นมสี่เห็นนางทำท่าไม่อยากเชื่อ ก็เลยเก็บกิ่งไม้เล็กๆขึ้นมาหนึ่งกิ่ง แตะไปที่เกสรดอกไม้ เห็นเพียงกลีบดอกไม้ทั้งหกกลีบหุบลงอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียง “กร๊อบ” กิ่งไม้กิ่งเล็กๆก็มีเสียงหักดังขึ้น รอจนกระทั่งกลีบดอกไม้เปิดออกมาอีกครั้ง กิ่งไม้เล็กๆนั้นก็ถูกหักเป็นท่อนเล็กๆ แตกออกเป็นกากไม้ไปแล้ว

“ของเหล่านี้ ไปเอามาจากที่ใด ”หยวนชิงหลิงถามอย่างตกใจ

อย่าว่าแต่จะเคยเห็นเลย ชื่อยังไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ

“เซียวเหยากงมอบให้เพคะ”แม่นมสี่พูด

ไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแล้วที่ได้ยินคำว่าเซียวเหยากงสามคำนี้

เห็นที นางสมควรต้องไปเยี่ยมเยียนเซียวเหยากงสักหน่อยแล้ว

ตอนที่ออกมาจากตำหนักฉินคุน ก็พอดีได้พบกับฉู่หมิงชุ่ยและฉู่หมิงหยางสองพี่น้อง

หยวนหย่งอี้ไม่ได้อยู่กับพวกนาง สองศรีพี่น้องดูแล้วคงเพิ่งจะออกมาจากตำหนักฮองเฮา

ทว่า หยวนชิงหลิงคิดไว้แล้วว่าจะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น จะเดินผ่านไป

แต่ฉู่หมิงชุ่ยกลับเรียกหยวนชิงหลิงเอาไว้ “พระชายาฉู่ช้าก่อน”

หยวนชิงหลิงหันไปมองนาง “พระชายาฉีมีเรื่องอะไรหรือ”

ฉู่หมิงชุ่ยเดินเข้ามา เอ่ยด้วยน้ำเสียงขออภัยว่า “น้องรองของข้าแต่ไหนแต่ไรก็ปากไวชอบพูดอย่างที่ใจคิด แต่ว่านางไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ขอพระชายาฉู่อย่าได้ถือสานางเลย ”

“ไม่ถือสา”ฉู่หมิงหยางนั้นไม่ได้มีเจตนาไม่ดี แต่นางเต็มไปด้วยเจตนาร้ายต่างหาก

ฉู่หมิงชุ่ยโล่งใจ “เช่นนั้นก็ดี ยากนักที่พระชายาฉู่จะใจกว้าง ไม่ถือสานาง คิดว่า ภายหน้าพวกท่านก็คงจะอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข”

เอาอีกแล้ว หยวนชิงหลิงเลิกคิ้วขึ้น ครั้งนี้นางคิดว่าต้องโต้ตอบบ้างแล้ว “ข้าไม่เห็นชอบให้นางแต่งเข้ามา เรื่องนี้เจ้าเองก็คงรู้ดี”

ฉู่หมิงชุ่ยนิ่งอึ้ง “เจ้าไม่เห็นด้วย แต่เรื่องนี้กำลังดำเนินการอยู่นี่นา พี่เห้าก็รู้”

หยวนชิงหลิงพูดว่า “พี่เห้าของเจ้าไม่รู้”

ฉู่หมิงชุ่ยแสดงออกว่าตกใจ หันกลับไปมองฉู่หมิงหยาง ราวกับตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเสียเต็มประดา

ฉู่หมิงหยางยิ้มเย็น “คนที่จิตใจคับแคบเช่นนี้ ยังเหมาะจะเป็นพระชายาอีกหรือ”

หยวนชิงหลิงมองไปทางฉู่หมิงหยาง “ข้าจำได้ว่าข้าไม่เคยล่วงเกินเจ้า”

ทำไมหญิงคนนี้จึงกัดนางไม่ปล่อย อย่ามาพูดกับนางเรื่องที่ว่าเป็นพี่น้องที่รักกันมากกับฉู่หมิงชุ่ย ก็ต้องช่วยพี่สาวระบายแค้น ฉู่หมิงหยางคนนี้ตื้นเขินเกินไปแล้ว นางไม่ทำแน่

ฉู่หมิงหยางเดินขึ้นไปตรงหน้าหนึ่งก้าว เงยหน้าเล็กน้อยเหลือบมองหยวนชิงหลิง เอ่ยเสียงเย็นว่า “เจ้าไม่ได้ล่วงเกินข้า แต่ข้าไม่ชอบที่เห็นเจ้าทำท่าทีเหมือนพวกคางคกขึ้นวอ เจ้ามีชาติกำเนิดต่ำต้อย ใช้วิธีการสกปรกจนเจริญขึ้นได้ทุกวันนี้ แต่กลับแสร้งว่าตัวเองนั้นบริสุทธิ์สูงส่งกว่าใครๆ ยังใช้จุดนี้มาล่อให้อ๋องฉู่รักเจ้าหัวปักหัวปำ ชิ ข้าเห็นแล้วก็อยากจะอาเจียน ข้าไม่อยากเห็นเจ้าได้ดังใจ ข้าจะฉีกหน้าเจ้า ให้คนอื่นเห็นภายในใจที่ไร้ยางอายของคนชั้นต่ำเช่นเจ้า ”

อกของหยวนชิงหลิงกระเพื่อมขึ้นลง นางรู้ว่าฉู่หมิงหยางจงใจจะทำให้ตัวเองโกรธ ทำให้นางโมโหจนอันตรายต่อตัวเอง แต่นางที่เป็นถึงหมอปริญญาเอก ที่จริงไม่ควรถือสาสาวน้อยปากร้ายที่แม้แต่การศึกษาระดับประถมก็ยังไม่มีคนนี้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน