บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 433

พระชายาซุนกับพระชายาจี้กำลังอยู่เป็นเพื่อนหยวนชิงหลิงพักผ่อนในห้องด้านข้าง

อ๋องอานสองสามีภรรยาเข้าไป ทุกคนทักทายกัน

อ๋องอานมองดูหยวนชิงหลิง พร้อมถามขึ้นว่า “พระชายาฉู่ ได้ยินมาว่าเจ้าก็เจอนักฆ่าลอบทำร้าย ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หยวนชิงหลิงมองดูอ๋องอาน ส่ายหัวพร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ขอบคุณพี่สี่ที่เป็นห่วง”

อ๋องอานพูดขึ้นอย่างเจ็บปวดว่า “คิดไม่ถึงว่าปีใหม่ ยังจะเกิดเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งคนร้ายมา โหดเหี้ยมได้ถึงขนาดนี้”

พระชายาซุนพูดขึ้นอย่างแปลกใจว่า “เจ้าสี่ เจ้าไม่รู้หรือ? ฮ่องเต้มีราชโองการจับตัวอ๋องจี้แล้ว”

อ๋องอานอึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “อะไรนะ? ฝีมือพี่ใหญ่หรือ? นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?”

เขาหันไปมองพระชายาจี้ในทันที แววตายังคงฉายแววตกตะลึง

พระชายาจี้ก็มองดูเขาแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไร แล้วก็หรี่ตาลง

พระชายาซุนพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชาว่า “หวังว่าจะไม่ใช่เขานะ ไม่เช่นนั้นเป็นพี่น้องกันแล้วทำร้ายกันเช่นนี้ น่าหดใจอย่างมาก”

อ๋องอานเหมือนโศกเศร้าอย่างมาก ดวงตาฉายแววแตกสลาย พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่พี่ใหญ่อย่างแน่นอน ข้าไม่เชื่อ”

หยวนชิงหลิงมองดูอ๋องอาน แล้วก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เป็นความจริง ใครจะสามารถยอมรับได้ ที่สายเลือดเดียวกันทำร้ายกันเอง? อ๋องอานช่างเป็นคนที่มีอารมณ์อ่อนไหวคนหนึ่ง

นางหันไปมองพระชายาอ๋องอานอีกครั้ง เห็นนางนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆไม่พูดอะไร ท่าทีกลับค่อนข้างเหมือนกับพระชายาจี้

อ๋องอานเดินออกไปอย่างจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาไม่ทันได้สนใจที่จะพูดปลอบหยวนชิงหลิงอีก พระชายาอ๋องอานกลับนั่งอยู่อย่างไม่ขยับ

หยวนชิงหลิงเห็นพระชายาจี้เงยหน้าขึ้น จ้องมองดูเงาแผ่นหลังของอ๋องอานอย่างครุ่นคิด หยวนชิงหลิงอึ้ง ทำไมพระชายาจี้กับอ๋องอานมีเรื่องบาดหมางกันหรือ?

ในใจหงุดหงิด จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

พระชายาซุนถอนหายใจพร้อมพูดขึ้นว่า “ปีใหม่นี้ ทำไมถึงได้กลายเป็นเช่นนี้?”

พระชายาจี้ลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดขึ้นว่า “เราออกไปกันเถอะ ให้นางพักผ่อนสักพัก ดูสินางเหนื่อยล้าเต็มทนแล้ว”

คราวนี้พระชายาจี้ กลับเห็นใจขึ้นมาจริงๆ

ทุกคนรู้ว่าหยวนชิงหลิงเคยถูกลอบทำร้าย และยังช่วยอ๋องฉีรักษาบาดแผลตั้งนาน บวกกลับตั้งครรภ์แฝดสาม ช่างลำบากยิ่งนัก จึงพากันออกไปจนหมด

แม่นมสี่ดูแลพาหยวนชิงหลิงไปนอนบนเก้าอี้กุ้ยเฟยสักพัก

หยวนชิงหลิงนอนไม่หลับ ในฝันมีแต่ภาพพรายเงาง้าว เงากระบี่ ตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เหนื่อยยิ่งกว่าเมื่อกี้ที่ยังไม่ได้นอน

แม่นมสี่เข้ามา ถามขึ้นอย่างเป็นห่วงว่า “เพิ่งนอนไปแป๊บเดียวเอง นอนไม่หลับแล้วหรือ?”

หยวนชิงหลิงลุกขึ้นนั่ง พร้อมถามขึ้นว่า “เวลาไหนแล้ว? เจ้าห้ากลับมาหรือยัง?”

“ห้าโมงเย็นแล้ว ท่านอ๋องยังไม่กลับมา” แม่นมสี่ประคองนางไปนั่งด้านข้างโต๊ะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ในเมื่อตื่นแล้ว ก็ทานอะไรบ้างก่อน”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ข้าไปห้องน้ำก่อน เจ้าไปจัดเตรียมอาหารให้ข้า ไม่ต้องเยอะ นิดหน่อยก็พอแล้ว”

“ให้หมันเอ๋อไปเป็นเพื่อนเจ้า อะซี่ไปอยู่เป็นเพื่อนพระชายาหยวนที่เรือนหลัก”

“ไม่เป็นไร นางบาดเจ็บอยู่ ให้นางพักผ่อนเถอะ” หยวนชิงหลิงพูดพร้อมเดินออกไป

ในลานนี้มีคนเยอะขนาดนั้น แม่นมสี่จึงตามใจนาง

ห้องน้ำในลานอยู่ทางด้านทิศตะวันตก ไม่ค่อยไกล ระยะก็เพียงแค่ยี่สิบกว่าเมตร เพียงแค่ต้องเลี้ยวสองโค้ง

หยวนชิงหลิงเข้าไปในห้องน้ำ ตอนที่เปิดประตูออกมา ก็เห็นอ๋องอานยืนอยู่ด้านนอก นางตกใจอย่างมาก เพราะอ๋องอานแทบจะยืนชิดติดกับประตูห้องน้ำ เมื่อนางเปิดประตู ก็แทบจะชนกัน นางรีบโซเซถอยหลัง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน