บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 49

บทที่ 49 ไม่จำเป็นต้องดูแล

ในระหว่างที่เสวยนั้นไม่มีการพูดคุยใดๆ จนมาถึงกับข้าวจานสุดท้าย หยวนชิงหลิงลองนับดู ตั้งแต่ซุปมาก็สิบอย่างพอดี

ตอนแรกคิดว่าฮ่องเต้เป็นคนประหยัด แต่ไม่นึกเลยว่าจะฟุ่มเฟือยขนาดนี้ แค่สองคนก็กินไปกับข้าวเก้าอย่างกับซุป สุดยอดจริงๆ

มู่หรูกงกงยื่นผ้าเช็ดมืออุ่นๆ ให้ฝ่าบาทเช็ดปาก

และอาหารที่เหลือก็ถูกเก็บไปเรียบร้อย หวนชิงหลิงจึงครุ่นคิด เกรงว่าฮ่องเต้คงไม่ถามอะไรแล้วล่ะ เพราะฮองเฮาก็ไม่สบาย พระองค์ต้องรีบไปหาท่าน

นางจึงลุกขึ้น พลางคำนับ “หม่อมฉันไม่กล้ารบกวนเวลาฝ่าบาทในการเสด็จไปเยี่ยมเสด็จแม่ หม่อมฉันขอทูลลาเพคะ”

“นั่งลง!” ฮ่องเต้ทำมือบอกให้นั่ง และมองหน้านางด้วยสายตาข่มขู่ หลังจากนั้นก็ผายมือเพื่อให้มู่หรูกงกงและคนรับใช้ในตำหนักออกไปให้หมด

ฮ่องเต้หมิงหยวนนั่งตรงข้ามกับหยวนชิงหลิง และห่างกันเพียงแค่ข้อศอกหนึ่ง คนในตำหนักต่างก็ออกไปหมดแล้ว ความรู้สึกอึดอัดและกดดันจึงผุดขึ้นมาในหัวของนางอีกรอบ

แต่ว่า พอหลังจากที่เสวยอาหารไปแล้ว นางเองก็รู้สึกผ่อนคลายไปมาก

“ความสัมพันธ์เจ้ากับลูกห้าเป็นยังไงบ้าง?”

หยวนชิงหลิงมีสีหน้าจริงจังทันที ในที่สุดก็เข้าเรื่องสักที

คำถามนี้แม้ว่านางจะไม่ได้คิดมา แต่ถ้าให้ตอบก็ไม่ยากเท่าไหร่ และไม่เกินสี่คำ ที่สามารถตอบได้อย่างธรรมดามาก

นางยิ้มอ่อน “รักใคร่กันดีเพคะ!”

ฮ่องเต้หมิงหยวนหันไปมองนางด้วยสีหน้ากึ่งยิ้ม “แล้วคิดว่าลูกห้าเป็นอย่างไร?”

“ท่านอ๋องเป็นคนซื่อสัตย์และจิตใจดีเพคะ!” หยวนชิงหลิงพยายามข่มใจพูดออกมา พลางยิ้มๆ

นี่ไม่ใช่เรื่องที่ฝ่าบาทอยากรู้ ฝ่าบาทไม่ได้สนใจเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาด้วยซ้ำ

ฮ่องเต้หมิงหยวนหัวเราะขึ้นมาทันที

ราวกับว่าได้ฟังเรื่องตลกจึงหัวเราะ

หยวนชิงหลิงจึงทำเป็นหัวเราะตาม

“อภิเษกกันมาปีหนึ่งแล้วใช่ไหม?ดูท้องเจ้ายังไม่โตเลยล่ะ รักใคร่กันดี คงไม่เป็นแบบนี้” ฮ่องเต้หมิงหยวนยิ้ม แล้วพูดขึ้นเสียงเรียบ

เห็นพระองค์ดูพูดตรงแบบนี้ หยวนชิงหลิงจึงพูดขึ้นต่อ “กำลังพยายามเพคะ เชื่อว่าอีกไม่นานต้องมีหลานที่น่ารักให้พระองค์แน่นอนเพคะ”

ฮ่องเต้มิงหยวนทำตาลุกวาวอย่างไม่อยากจะเชื่อ ถ้าหากว่าสะใภ้คนไหนที่ได้ยินผู้ใหญ่พูดให้แบบนี้ ควรจะกระอักกระอ่วนหรือก้มหน้าอย่างเหนียมอายไปแล้วไม่ใช่หรือ?

แต่นางกลับพูดขึ้นว่ากำลังพยายามอยู่?อย่างไม่อายเลยหรือ?

หยวนชิงหลิงกลับคิดว่าตัวเองนั้นพูดออกมาโดยไม่มีปัญหา แถมหน้าตายังดูยิ้มแย้มอีกด้วย

ฮ่องเต้หมิงหยวนจึงพูดขึ้นเสียงเรียบ “อย่างนั้นก็ดี งั้นข้าก็จะรออุ้มหลาน”

หยวนชิงหลิงยิ้มแล้วพูดขึ้น “เพคะ ฝ่าบาทจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอนเพคะ”

ช่างหน้าไม่อายจริงๆ !

ฮ่องเต้หมิงหยวนอึ้งไปชั่วขณะ “อาการบาดเจ็บของลูกห้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

หยวนชิงหลิงยิ้มแล้วพูดต่อ “ตอนนี้ถือว่าคงที่เพคะ”

“กลับไปเถอะ กลับไปดูแลลูกห้า!” ฮ่องเต้หมิงหยวนผายมือบอก

หยวนชิงหลิงชะงักไปนิดหนึ่ง แค่นี้หรือ?ดูเหมือนพึ่งจะเริ่มเรื่องเอง

ฮ่องเต้หมิงหยวนลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที มู่หรูกงกงได้เตรียมเกี้ยวรอที่ด้านนอกเรียบร้อยแล้ว แล้วตะโกนขึ้นครั้งหนึ่งเพื่อเป็นการบอกกล่าวการเสด็จของฮ่องเต้ จากนั้นก็จากไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน