บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 263

คลื่นใต้น้ำในจวนอ๋องจี้นั้นไหลลึกมาก พระชายารองสองคนก็ล้วนตายไปแล้วทั้งหมด

คู่อ๋องจี้สามีภรรยาต่างก็ใช้ชีวิตแบบทั้งรักทั้งชัง ทั้งเกื้อกูลทั้งเข่นฆ่ากันเองเรื่อยมา พวกเขาเปรียบเสมือนเชือกเส้นหนึ่งที่ถูกบิดเป็นเกลียว แต่เป็นการบิดไปในทิศทางตรงกันข้าม พวกเขาต่างคนต่างก็มุ่งทำไปตามความคิดของตัวเอง

เมื่อหยู่เหวินเห้ากลับมาในตอนค่ำ หยวนชิงหลิงก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้เขาฟัง

หยู่เหวินเห้าพูดอย่างเฉยเมยว่า: “ไม่น่าแปลกใจหรอก ถ้าพระชายาจี้ล้มป่วยจนตายจากไปจริงๆ ทางตระกูลถงก็คงจะไม่สงสัยในเรื่องนี้ ทั้งยังจะสนับสนุนเขาต่อไปอย่างแน่นอน”

“อ๋องจี้นี่ช่างโหดเหี้ยมอำมหิตจริงๆ” หยวนชิงหลิงพูด

“ทั้งสองคนก็ไม่ต่างกันหรอก ทั้งสามีทั้งภรรยา ล้วนมีความทะเยอทะยานกันทั้งคู่” หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่า พวกเขาเป็นคู่ที่เหมาะสมกันยิ่งกว่าอะไร ทั้งเจ้าเล่ห์ทั้งโหดเหี้ยมพอ ๆ กัน “จริงสิ ท่าทีของนางเป็นเช่นไรบ้าง?”

หยวนชิงหลิงตอบไปว่า "แม้ว่าคำพูดของข้า จะไม่ถึงขั้นทำให้นางอับอายขายหน้าอะไร แต่คำที่อาซี่ไปพูดกับนาง เป็นอะไรที่เกินการคาดหมายอย่างยิ่ง แต่นางก็อดทนกับมันได้ทั้งหมด ท่าทีของนางเรียกได้ว่า ถ่อมตนจนแทบจะลงไปติดอยู่กับดินเลยเชียวล่ะ"

“นางรู้สถานการณ์ตอนนี้ดี” หยู่เหวินเห้าครุ่นคิดครู่หนึ่ง “ไว้พรุ่งนี้ตอนที่นางมาถึง บอกนางเรื่องคดีที่เกี่ยวกับเมืองถิงเจียงนั่นด้วย ข้าจะยอมเหลือทางถอยไว้ให้นางสักทาง ให้รีบตัดขาดกับโม่เหวินเสียก่อน ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ที่โม่เหวิน ไปมาหาสู่กับทางเมืองหลวงนั้น ข้าจะปล่อยว่างไว้ก่อน”

“แต่เจ้าจะอธิบายกับเสด็จพ่ออย่างไรล่ะ?” หยวนชิงหลิงถาม

หยู่เหวินเห้าหันไปมองหยวนชิงหลิง ตอบกลับด้วยท่าทีจนใจว่า: "เสด็จพ่อเองก็ไม่เต็มใจที่จะดึงเอาพี่ใหญ่เข้าไปรับผิดชอบด้วยเช่นกัน"

หยวนชิงหลิงตกตะลึงไปแล้ว "เจ้าว่าอย่างไรนะ?"

“เน่ย์เก๋อ ได้ออกหนังสืออย่างเป็นทางการ สั่งให้จัดการกับคดีนี้โดยทันที และให้ทำสำนวนไต่สวนตรวจสอบ และฟ้องร้องทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคดีของเมืองถิงเจียง

“เจ้าบอกได้หรือไม่ว่าฝ่าบาทหมายถึงอะไร?” หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าหนังสือคำสั่งจากทางการนั้น ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แค่เป็นคำสั่งให้จัดการคดีก็เท่านั้น

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “ความหมายของเน่ย์เก๋อ คือ ก่อนอื่นให้พ้นจากตำแหน่ง แล้วทำการสอบสวนอย่างละเอียดก่อน จากนั้นจึงโอนไปยังกรมอาญา หรือกรมข้าราชการพลเรือนเพื่อจัดการต่อ ซึ่งอันนี้ข้าเองก็ไม่รู้แล้ว สรุปง่าย ๆ คือมันไม่มีส่วนให้กรมพระนครของข้าเข้าไปเกี่ยวข้องได้ ในหนังสือราชการที่เน่ย์เก๋อ ออก ไม่ได้กล่าวถึงเรื่องการใช้อำนาจระหว่างขุนนางในเมืองถิงเจียงกับทางเมืองหลวงไว้เลย "

“ดังนั้น เจ้าจึงรู้สึกว่า เสด็จพ่อยังคิดจะปกป้องให้ท้ายอ๋องจี้อยู่สินะ?” หยวนชิงหลิงคิดตามอย่างลึกซึ้ง

“ไม่ใช่ข้ารู้สึกว่า วันนี้มู่หรูกงกง มายังกรมการพระนครด้วยตัวเอง ประกาศพระราชดำรัสของเสด็จพ่อแก่ข้าด้วยวาจา โดยตรัสชมมาว่า ข้าจัดการคดีได้รวดเร็วฉับไวดีมาก จนสามารถปิดคดีได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ แต่อันที่จริง ข้ายังไม่ได้ปิดคดีนี้เลย”

หยวนชิงหลิงพูดอย่างห่อเหี่ยวใจว่า "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เท่ากับว่าเสด็จพ่อมีใจที่จะปกป้องให้ท้ายเขาจริง ๆ แล้วล่ะ"

หยู่เหวินเห้าพูดว่า "ไม่เป็นไร ข้ามีหลักฐานในมือ ไม่สำคัญว่าเสด็จพ่อต้องการอะไร เราไม่ต้องไปสนใจ ตราบใดที่เรารู้ว่าเราถืออะไรอยู่ในมือ เราก็สามารถควบคุมพระชายาจี้ได้ ให้นางไม่กล้าประพฤติอะไรที่มันชั่วช้าอีก"

หยู่เหวินเห้าหลับตาลง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “หากข้าสืบลงลึกต่อไป ข้าจะทำลายเกียรติยศของราชวงศ์อย่างใหญ่หลวงแน่นอน ที่เสด็จพ่อไม่ตรวจสอบ ข้าก็พอจะเข้าใจได้ แต่หากเสด็จพ่อไม่ลอบจัดการอะไรกับพี่ใหญ่เสียบ้าง นั่นคงทำให้ข้าผิดหวังเกินไปแล้วจริง ๆ นั่นล่ะ "

หยวนชิงหลิงกอดเขาแน่น “ ทำไปตามหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็พอแล้วล่ะ”

หยู่เหวินเห้าวางคางแนบลงบนหน้าผากของนาง " ข้าไม่เป็นไร ข้าชินแล้วล่ะ"

ยิ่งฟัง นางก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจไปกับเขามากขึ้นทุกที

นางรู้สึกจากใจจริงเลยว่า ฮ่องเต้ช่างลำเอียงสิ้นดี

เพราะเรื่องที่เกิดในจวนเจ้าหญิงเป็นเหตุ จึงทำให้เจ้าห้า ถูกทอดทิ้งไม่ไยดีเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มๆ

เรื่องนี้แท้ที่จริงไม่ได้ทำร้ายต่อราชสำนัก หรือทำร้ายอะไรต่อประชาชนเลย พูดตรง ๆ ก็คือ มันแค่ทำให้ชื่อเสียงหน้าตาของราชวงศ์เสียหาย

แต่เขากลับถูกแช่แข็งเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มๆ

ส่วนอ๋องจี้ล่ะ? เขาทั้งทำร้ายพี่น้องร่วมสายเลือด ทำลายรากฐานงานราชสำนักพังพินาศ จัดตั้งระดมทุนรับส่วยเพื่อจุดประสงค์ส่วนตัว สุดท้ายแค่ถูกสั่งกักบริเวณในวัดฮู่กว๋อหนึ่งเดือน

อีกทั้งในหนึ่งเดือนนี้ เขาก็ยังไม่รู้จักเก็บเนื้อเก็บตัว ยังมีการเรียกขุนนางมาหารือ วางแผนการสมรู้ร่วมคิดกันอย่างออกนอกหน้า

วัดฮู่กว๋อเป็นวัดของราชวงศ์ นางไม่เชื่อเด็ดขาดว่าฮ่องเต้จะไม่ทรงทราบเรื่องนี้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน