บัญชามังกรเดือด บทที่ 682 ป้ายละตายอาญาสิทธิ์

แม้ว่านี่จะเป็นเขตคฤหาสน์ แต่ใกล้กับตระกูลหาน ก็ยังมีคฤหาสน์หลายหลัง ทุกคนยังคิดว่า คนที่ราชาเถียสิบสาม จะขอแต่งงานนั้น เป็นเพื่อนบ้านของตระกูลหาน

เมื่อนึกถึงราชาเถียสิบสามคนนี้ ทำให้ลุงของเขาและเจ้าบ้านอีกสองคนของเมืองฮั่น รู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

เขาอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเขาสามารถผูกมิตรกับอีกฝ่ายได้ เช่นนั้นมูลค่าของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

วันนี้เป็นวันมงคล เป็นวันที่มีความสุขมากจริง ๆ

ดังนั้น เขาจึงอยากใช้โอกาสนี้ เข้าไปทักทาย

ระหว่างเดิน เขาหยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาอย่างสุภาพ

“ราชาเถียสิบสาม ฉันชื่อเจียวเหลียง วันนี้ฉันเองก็มาขอแต่งงานที่นี่ด้วยเช่นกัน”

“ไม่คิดเลยว่า คู่รักของพวกเรา จะเป็นเพื่อนบ้านกัน ต่อไปนี้ พวกเราก็กลายเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว”

“ต่อไปก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ！”

เขายืนอยู่ข้างหน้าต่างรถ เขาพยักหน้าคำนับ และพูดอย่างสุภาพ

อย่างไรก็ตาม เมื่อกระจกหน้าต่างเลื่อนลงมา รอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็แข็งกระด้าง

ในวินาทีถัดมา มันกลายเป็นเปลวไฟที่โกรธเกรี้ยว

“ฉินเทียน ! ”

“ทำไมถึงเป็นแก ? ”

ฉินเทียนเยาะเย้ย “เจียวเหลียง ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้”

“รู้ว่าวันนี้เป็นพิธีหมั้นของคุณกับหานหลิง ไม่ต้องกังวล ในฐานะเพื่อนร่วมชั้นเก่า หลังจากเสร็จธุระแล้ว ฉันจะไปเข้าร่วมงานอย่างแน่นอน”

เจียวเหลียงอ้าปากพูดไม่ออก ส่วนใหญ่เป็นเพราะสมองของเขา ไม่สามารถเปลี่ยนมุมมองนี้ได้

เห็นได้ชัดว่านี่คือขบวนของราชาเถียสิบสามแห่งวิหารเทพ หรือว่า ฉินเทียนเป็นสมาชิกของราชาเถียสิบสามงั้นเหรอ ?

ในเวลานี้ คนตระกูลหานรวมถึงญาติและเพื่อน ๆ ที่มาแสดงความยินดี ก็ล้วนมารวมตัวกัน

หานขุยยิ้มอย่างขอโทษ พยักหน้าและโค้งคำนับตลอดทาง

“ฉันหานขุย ยินดีต้อนรับราชาเถียสิบสาม ! ”

“ไม่รู้ว่าหญิงสาวตระกูลคนไหนที่โชคดีมากขนาดนี้ ที่ได้รับความโปรดปรานจากราชาเถียสิบสาม ”

“ในฐานะเพื่อนบ้าน พวกเราก็รู้สึกเป็นเกียรติเช่นกัน ! ”

“คุณชายท่านนี้ ไม่ทราบว่า คนที่ราชาเถียสิบสามต้องการจะสู่ขอ เป็นคนของตระกูลใดกัน ?”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ในใจเขาเองก็รู้สึกงงงวยเช่นกัน

เพราะเท่าที่เขารู้ ไม่มีหญิงสาวในวัยที่เหมาะสม ที่จะแต่งงานในบ้านของเพื่อนบ้านเหล่านี้เลยนะ

ฉินเทียนเปิดประตู และลงจากรถอย่างกล้าหาญ

ในเวลาเดียวกัน ประตูรถสิบกว่าคันที่อยู่ข้างหลังก็เปิดออก เสียงตะโกน และหลายสิบคนก็ลงมา

คนเหล่านี้ ล้วนสวมชุดสูทราคาแพง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ทำให้เมื่อผู้คนมองดู ก็ดูน่าเกรงขาม

อย่างไรก็ตาม ที่ค่อนข้างแปลกเล็กน้อยก็คือ บางตัวขาดแขนและขา ล้วนเป็นคนพิการ

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

ในฐานะองครักษ์ส่วนตัวของราชาเถียสิบสาม แม้ว่าจะพิการ เขาก็ยังเป็นคนแปลก ๆ ที่น่ากลัวนี้ !

เมื่อเห็นคนเหล่านี้เจียวเหลียงก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

ไม่ใช่แค่ฉินเทียน เขาเมื่อเห็นคนที่อยู่ข้างหลังเหล่านี้ เขาก็รู้สึกคุ้นเคย เพียงชั่วขณะหนึ่ง ที่นึกไม่ออก

“ฉินเทียนมองไปรอบ ๆ กลุ่มคน และพูดเสียงดัง “นายหาน บอกตามตรง คนที่ราชาเถียสิบสามของเราจะมาขอแต่งงาน ก็คือตระกูลหาน ”

“คุณพูดอะไรนะ ? ”หานขุยชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นถามด้วยความสงสัย “ฉันมีหลานสาวสามคน “หลานสาวคนโตแต่งงานมีลูกแล้ว หลานสาวคนเล็กก็ยังเด็ก และยังเรียนอยู่ชั้นมัธยม ”

“มีหลานสาวคนรองเพียงคนเดียวคือหานหลิง แต่เธอกำลังจะหมั้นหมายกับคุณชายเจียว ”

“คุณชายท่านนี้ นี่คุณกำลังล้อเล่นอยู่หรือเปล่า ?”