บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 880

เธอได้ยินทุก ๆ อย่างที่เขาพูด เธอรู้สึกได้ถึงความเสียใจและความรู้สึกผิดที่หลั่งไหลออกมาจากเจเรมี่ เช่นเดียวกันกับความขัดแย้งภายในเมื่อพูดถึงเรื่องการให้อภัยตัวเขาเอง

ขณะที่จ้องไปที่แผ่นหลังซึ่งห่างกันแค่นิ้วเดียว เมเดลีนไม่ได้รู้สึกว่าพวกเขาห่างกันเป็นไมล์อีกต่อไปแล้ว

เธอโน้มตัวเข้าไป ยกแขนขึ้นกอดเจเรมี่จากด้านหลัง

ขณะที่กำลังจมลงไปในความทุข์ใจของเขา เจเรมี่อึ้งเมื่อจู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าเมเดลีนกำลังดึงเขาเข้ามากอด ความอบอุ่นแทรกซึมเข้าสู่หัวใจของเขา

“ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณให้อภัยตัวเองกับสิ่งที่คุณทำต่อฉันไม่ได้ แต่ฉันหมายความอย่างที่ฉันบอกคุณว่าฉันไม่ได้เกลียดคุณอีกแล้วจริง ๆ”

“มาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไปตลอดชีวิตของพวกเรากันเถอะค่ะ เจเรมี่”

เสียงที่ชัดเจนของเมเดลีนล่องลอยเข้าสู่หูของเจเรมี่ หล่นลงสู่จิตใจของเขาเหมือนกับตัวโน๊ตที่แสนไพเราะ

เขาหันหน้าไปหาเธอ ใบหน้าที่ราวแกะสลักของเขาเผชิญกับใบหน้าเล็ก ๆ และงดงามของเมเดลีน

ตาทั้งสองคู่กำลังสบกัน พวกเขาถูกห้อมล้อมด้วยความเงียบที่แสนสบาย

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้รับแจ้งว่าเคธี่ไปที่สถานีตำรวจ

เฟลิเป้ซัดแก้วกาแฟในมือของเขาขณะที่พายุแห่งความเดือดดาลเริ่มโหมกระหน่ำในตัวเขา

“คุณไม่ได้อยากอยู่ข้างผมใช่ไหม เคธี่? ทำไมคุณถึงไม่เชื่อฟัง? ทำไมคุณถึงไม่ฟังผมซะบ้าง? ทำไมล่ะ? ทำไมคุณต้องบังคับให้ผมทำเกินเหตุเช่นนี้?”

เขาหยิบผ้าคาดผมออกมา เขาไม่เต็มใจที่จะทิ้งมัน หัวใจของเขาบีบคั้นอย่างเหลือทนขณะที่เขาออกคำสั่งอย่างเย็นชา “ถ้าเธอเข้าไป ยิงเธอซะ”

แม้ว่าจะยืนอยู่ที่ทางเข้าของสถานีอยู่พักใหญ่ แต่เคธี่ก็ยังคงไม่สามารถพาตัวเองเดินเข้าไปข้างในได้ เธอไม่รู้เลยว่ามีปืนเล็งมาที่หัวใจของเธออยู่

‘ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณทำผิดอีก เฟลิเป้ คุณจะไม่มีวันเริ่มต้นใหม่ได้โดยไม่ล้างความโสมมจากอดีตของคุณไป’

เคธี่คิดกับตัวเองขณะฝีเท้าของเธอหยุดลงก่อนที่จะเข้าประตู

เมื่อจ้องยูเอสบีที่อยู่ในมือ เธอก็ไม่สามารถพาตัวเองไปทำแบบนั้นได้