บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 915

บทที่ 916

หัวใจของเมเดลีนถูกเจาะเป็นรูขนาดใหญ่ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นฤดูร้อน แต่ลมเยือกเย็นเหมือนฤดูหนาวได้พัดผ่านเข้าสู่ร่างกายของเธอ

เมเดลีนรู้สึกหนาวมาก

เธอยังรู้สึกว่าทุกอย่างต่อหน้าต่อตาเธอเป็นสีเทา

ในเวลานี้ เคนรีบเข้ามาจากด้านเข้าด้วยท่าทีที่เคร่งขรึม เมื่อเห็นว่าเมเดลีนฟื้นแล้ว เขาก็เดินเข้าไปหา “ทีมกู้ภัยกลับมาแล้วครับ มีบางอย่างที่ผมอยากจะขอให้คุณผู้หญิงไปที่สถานีตำรวจเพื่อยืนยัน”

เมเดลีนอดทนกับความโศกเศร้า เธอพยักหน้าและไปกับเคน ขณะที่เสียงก่นด่าจากคาเลนก็ถูกได้ยินมาจากด้านหลัง

เมเดลีนมายังสถานีตำรวจ แต่เธอก็ได้เห็นเพียงเศษเสื้อผ้าที่เลอะเทอะและฉีกขาด ก่อนที่พวกเขาจะออกทะเลไป เขาสวมเสื้อยืดสีขาว แต่ในตอนนี้มันถูกเปื้อนด้วยสีแดงของเลือด

เมเดลีนค่อย ๆ หยิบเศษเสื้อผ้าย้อมสีแดงขึ้นมาด้วยมืออันสั่นเทา จากนั้นเน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาอย่างเงียบเชียบ

“เจเรมี่”

เธอไม่กล้าที่จะมองมันต่อ เห็นได้ชัดว่าเขามีชีวิตอยู่เมื่อไม่นานมานี้ แต่ในตอนนี้ เขาได้กลายเป็นซากศพไปแล้ว

เมเดลีนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธออยากที่จะหันหลังและจากไป แต่จู่ ๆ เธอก็สังเกตเห็นของชิ้นหนึ่งที่คุ้นเคยมากในกองเสื้อผ้า

เธอหยิบที่คั่นหนังสือด้วยความตกใจ หัวของเธออื้ออึง

วันนั้นตรงหน้าหลุมศพของปู่ เขาได้เผาที่คั่นหนังสือต่อหน้าเธอและพูดว่าเขาจะเลิกกับเธอโดยสิ้นเชิง

ทำไมที่คั่นหนังสือถึงมาโผล่ที่นี่ล่ะ?

เป็นไปได้ไหมว่าที่เขาทำตัวแบบนั้นในเวลานั้นก็เพื่อทำให้เธอเข้าใจผิดว่า เขาได้เผาที่คั่นหนังสือไปพร้อมกับความรักและความตราตรึงต่อเธอไปแล้ว?

แต่กลับกลายเป็นว่าที่คั่นหนังสือยังคงอยู่ที่นั่นและความรู้สึกที่เขามีต่อเธอไม่เคยหายไป

เมเดลีนกลับไปยังห้องของเธอและเจเรมี่ เธอนอนลงบนเตียงของพวกเขาอย่างโดดเดี่ยวและลูบหมอนที่เขาหนุนอย่างอ่อนโยน

กลิ่นของเขาในจมูกของเธอเริ่มจางไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอไม่ได้กลิ่นของมันอีกต่อไปแล้ว

เมื่อนึกถึงวันก่อนเกิดอุบัติเหตุของเขา เธอยังคงทะเลาะและตบเขาด้วยซ้ำ

‘ฉันควรจะเชื่อใจคุณ ถึงแม้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณและลาน่าจริง ๆ คุณก็ต้องมีเหตุผลของตัวเองแน่’

‘ทำไมฉันถึงไม่เป็นคนที่ใจเย็นกว่านี้นะ? ทำฉันถึงไม่ควบคุมอารมณ์ของตัวเอง แทนที่จะสงสัยและตั้งคำถามเกี่ยวกับความรู้สึกของคุณที่มีต่อฉัน?’

‘เจเรมี่...’

เมเดลีนขังตัวเองอยู่ในห้องนั้นตลอดสองวันเต็ม ไม่มีใครเห็นเธอระหว่างช่วงเวลานี้

หลังจากที่ได้รับสายจากเอโลอิสว่าคาเลนอยากที่จะดูแลจัดการงานศพ เธอก็รีบไปยังคฤหาสน์วิทแมนในทันที

“เอวลีน แกมันยัยอสรพิษโหดเหี้ยม! แกมันตัวซวย! แกทำลายหน้าที่การงานของเจเรมี่ แล้วตอนนี้แกก็ฆ่าเขาด้วยซ้ำ แกกล้าดียังไงถึงยังเดินผ่านประตูนี้เข้ามา

เมเดลีนลืมตาที่บวมแดงขึ้นและมองอย่างสงบไปยังคาเลนที่ก่นด่าเธอตามใจปรารถนา ออร่าที่เยือกเย็นได้แผ่ออกมาจากใบหน้าที่เย็นชาขนาดเท่าฝ่ามือของเธอ

“ทำไมจะมาไม่ได้ล่ะ? ก็นี่คือบ้านสามีตามกฎหมายของฉัน”

“ตามกฎหมายงั้นเหรอ? เฮอะ” คาเลนเย้ยหยันพลางมองเมเดลีนด้วยความจงเกลียดจงชัง “แกฆ่าเจเรมี่แล้วยังจะมีหน้ามาพูดว่านี่คือบ้านสามีตามกฎหมายของแกอีกงั้นเหรอ? ไสหัวไปซะ!”

วินส์ตันหยุดเธอและโน้มน้าวเธอว่า “คาเลน เธอจะมากเกินไปแล้วนะ! ถึงยังไงเอวลีนก็เป็นภรรยาของเจเรมี่! เธอเป็นลูกสะใภ้ของคุณ”

ฉันไม่มีลูกสะใภ้ที่เลือดเย็นแบบนี้! หล่อนเอาแต่พูดว่าตระกูลวิทแมนและเมเรดิธทำร้าย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าหล่อนแย่กว่าเมเรดิธซะอีก อย่างน้อยเมเรดิธก็รักเจเรมี่จริง ๆ