บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 938

เมเดลีนสอดส่องสายตาโดยรอบ ลอบชำเลืองมองผู้ชายที่แทบจะไม่ต้องการชายตาแลเธอ “หนูไม่มีทางเลือกอื่น”

เธอหยุดมองเขาและกล้ำกลืนน้ำตาลงท้อง

คาเลนเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้อีกเช่นกัน ดังนั้น เธอจึงช่วยเมเดลีนนอนลงบนโซฟาช้า ๆ

เมื่อคาเลนเห็นว่ามีบอดี้การ์ดอีกสองคนในห้องนั่งเล่น เธอจึงไล่พวกเขาออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว “ออกไป! ออกไป! พวกแกทุกคน!”

เธอมองไปยังผู้ชายซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าต่างสูงจรดเพดานกำลังจ้องมองโทรศัพท์ของเขาเอง

“เจเรมี่ แม้ว่าแกจะจำเอวลีนไม่ได้ แต่แกเลือดเย็นขนาดที่จะไม่สนใจต่อสถานการณ์ของเธอในตอนนี้งั้นเหรอ? แกจะเพิกเฉยต่อชีวิตของคนและลูกที่ยังไม่เกิดของเธอเหรอ?”

เจเรมี่เลิกคิ้ว และเมื่อเขาหันกลับมาก็เห็นได้ว่าเขาไม่พอใจอย่างมาก

เขาเดินไปหาเมเดลีนอย่างเชื่องช้าและมองลงไปยังใบหน้าที่ซีดเผือดของเธอ มันชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ

เธอขมวดคิ้วและขบฟันแน่น เมื่อเขาเห็นความเจ็บที่เธอต้องอดทนทำให้หัวใจของเขาได้สัมผัสความเจ็บปวดราวกับโดนคมมีดล่องหนกรีดเฉือนไปด้วย และด้วยเหตุผลบางอย่าง คิ้วของเขาก็ขมวดจนเป็นรอยหยักลึก

จากหางตาของเธอ เมเดลีนมองร่างสูงของเจเรมี่ เธอพยายามยกฝ่ามือซีดขาวแล้วคว้าขากางเกงของเขาขณะที่ยังคงหอบอย่างหนัก “แม้ว่าระหว่างเราจะกลายเป็นแบบนี้ แต่นี่ก็ยังนับเป็นการทำตามสัญญาที่คุณให้ไว้เมื่อครั้งก่อน คุณบอกว่าคุณจะอยู่เป็นเพื่อนฉันในตอนที่ฉันคลอดเด็กคนนี้…”

หลังจากที่พูดอย่างนั้นมือของเมเดลีนก็ร่วงผล็อยลงอย่างอ่อนแรง

ทันใดนั้นหัวใจของเจเรมี่ก็หดเกร็ง เขาเอื้อมมืออกไปคว้ามือของเมเดลีนไว้

“เพื่อลูกของคุณ ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล” เจเรมี่ถอนหายใจ

เมเดลีนส่ายศีรษะ “ช้าไปแล้วล่ะ…” เธอถอนใจอย่างเสียดาย “ฉันหวังว่าฉันจะมีโอกาสได้เจอหน้าเด็กคนนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะเหมือนคุณมากกว่า หรือเหมือนฉันมากกว่า…”