บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 939

บทที่ 940

เมื่อเจเรมี่ได้ยินคาเลนร้องเรียกเมเดลีนด้วยความกระวนกระวายเขาเองก็ตื่นตกใจอย่างอธิบายไม่ถูกด้วยเช่นกัน

เมื่อเขาเห็นเมเดลีนมีอาการง่วงงุน เขาจึงเดินกลับไปหาเธออีกครั้ง

เธอเหงื่อโชกและใบหน้าของเธอก็ขาวราวกับกระดาษ

เขามองออกว่าเธอพยายามอย่างหนักแค่ไหนที่จะคลอดเด็กออกมา แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีกำลังมากพอ

เมเดลีนเห็นเขายืนอยู่ข้างเธออย่างงุนงง เธอก็ยื่นมือออกไปหาเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี “เจเรมี่…”

เธอหอบหายใจอย่างหนักและมองเขาพร้อมด้วยความคาดหวังที่ปรากฏในดวงตาซึ่งพร่าไปด้วยหมอกแห่งหยาดน้ำตาของเธอ

เวลาผ่านไปโดยเงียบงัน และเธอเห็นเจเรมี่ไม่สนใจเธอ เมเดลีนยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะค่อย ๆ ลดมือลงอย่างอ่อนแรง

ทันใดนั้นเจเรมี่ก็เอื้อมมาจับมือของเธอ

สัมผัสของเขาดูเหมือนจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายและจิตใจของเมเดลีน

เธอเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างประหลาดใจและพบผู้ชายเย็นชาคนนั้น

“ถ้าเจ็บก็ร้องออกมา” น้ำเสียงของเขาเยือกเย็น ทว่ามีความอบอุ่นเจืออยู่ในมุมหนึ่งของแววตา

ขอบตาของเมเดลีนร้อนผ่าวด้วยน้ำตาขณะเธอจับมือของเจเรมี่ไว้แน่น ในที่สุดเธอก็สามารถปลดปล่อยอารมณ์ซึ่งเก็บกดเอาไว้ตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด

เธอไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลยว่าเธอจะต้องประสบกับการคลอดอย่างยากลำบากโดยไม่ได้รับการช่วยเหลือจากแพทย์ และทารกยังคลอดก่อนกำหนดอีกด้วย

ในความโกลาหล เมเดลีนได้ยินเสียงร้องของทารก

เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเช่นเดียวกับน้ำตาซึ่งไหลพรูอาบใบหน้า พละกำลังทั้งหมดของเธอเหือดหายลงทันที

ก่อนจะได้เห็นหน้าของเด็กที่เพิ่งคลอดออกมา เมเดลีนได้ยินคาเลนกรีดร้องอย่างเสียขวัญ “ลูกรักตื่นไว้นะ! ทำไมมีเลือดเยอะขนาดนี้?! เอวลีน!”

เมเดลีนไม่เหลือแรงที่จะลืมตาอีกต่อไป จากนั้นเธอก็หมดสติลง

เธอเริ่มฝันถึงความฝันอันแสนยาวนานที่เจเรมี่เป็นอิสระจากเธอและทิ้งเธอไป

ท่ามกลางความเจ็บปวด เมเดลีนลืมตาตื่นขึ้นมา

“เอวลีน!” เอโลอิสซึ่งเฝ้าข้างเตียงของเมเดลีนกล่าวขึ้นหลังจากที่เห็นเมเดลีนฟื้น เธอกุมมือของอีกฝ่ายไว้อย่างกลัดกลุ้มแล้วลูบแก้มอันซีดเซียว “เอวลีน แม่ดีใจที่หนูตื่นเสียที… ดีใจเหลือเกิน…”

เมเดลีนนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้าที่เธอจะหลับ และพยายามจับท้องของตัวเอง

เด็กคลอดแล้ว

“ลูกอยู่ที่ไหนคะ” เธอถามอย่างอ่อนแรง ทว่ายังคงสติสัมปชัญญะเต็มที่

“แล้วแจ็คล่ะ แจ็คอยู่ที่ไหน?”

“แม่ได้รับข้อความที่หนูส่งให้ก่อนจะออกไปหาเจเรมี่ แม่กังวลว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นกับหนูก็เลยเดินทางไปยังที่อยู่ที่หนูส่งมา พอไปถึงแม่ก็เจอหนูคลอดก่อนกำหนด”

ๆ ของทารกยังพัฒนาไม่เต็มที่ ดังนั้นจึงต้องเก็บเขาไว้ที่นี่เพื่อสังเกตอาการไปอีกสักระยะ” เอโลอิสปลอบเธอ “แจ็คไม่เป็นอะไร ไม่มีใครลักพาตัว

“เขากลับมาเอง?” เมเดลีนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ลาน่าจงใจหลอกลวงเธอ ความจริงคือแจ็คสันไม่เป็นอะไร ลาน่าเพียงต้องการหลอกเมเดลีนให้ไปที่วิลล่า

อย่างไรก็ตาม ลาน่าได้บรรลุเป้าหมายของตนเองแล้ว เธอถูกทำให้คลอดลูกอย่างยากลำบาก ตกเลือดอย่างหนัก และเกือบตายไปพร้อมกับลูกที่คลอดก่อนกำหนด

โชคยังช่วยเหลือที่ลาน่ามีเรื่องบางอย่างต้องสะสางและต้องแยกจากไปก่อน