บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 954

เขาจับคางของเมเดลีนและจูบเธอโดยไม่ให้โอกาสให้เธอได้สู้กลับ เขาฉีกเสื้อผ้าของเธอออกด้วยมือขวาก่อนที่จะกัดลงบนไหล่ของเธอ แล้วทิ้งรอยฟันเป็นแถวไว้

“โอ๊ย” เมเดลีนขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

เจเรมี่หยุดและมองสายตาที่ดื้อรั้นของเมเดลีน

“นี่คือความอ่อนแอที่คุณพูดถึงงั้นเหรอ?” มีความประชดประชันในน้ำเสียงของเขา “เอวลีน ผมไม่ใช่สามีของคุณ เพราะงั้นผมจะไม่อำนวยความสะดวกให้คุณหรือเสียเวลามาเกลี้ยกล่อมคุณอย่างอดทนหรอกนะ มันจะดีที่สุดถ้าคุณเชื่อฟังผม ไม่อย่างนั้น คุณจะเป็นคนที่ทรมานที่สุด”

เขาทิ้งคำข่มขู่ไว้ให้เธอก่อนที่จะถอนตัวออกจากเธอ

หลังจากที่เมเดลีนได้ยินเสียงประตูปิด เธอก็นึกขึ้นได้ว่าลาน่าและเจเรมี่อาจจะนอนบนเตียงนี้ด้วยกันมาก่อน ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกขยะแขยงและกระโจนออกจากเตียง

เธออยากจะออกไป แต่เปิดประตูไม่ได้

เจเรมี่จ้องตรงไปที่ใบหน้าด้านข้างอันเยือกเย็นของเมเดลีน จากนั้น ความสนใจในแววตาของเขาก็เพิ่มมากขึ้น

เขาเข้าใกล้เธอ ปากของเขาห่างแค่เพียงนิ้วเดียว

ในที่สุด เมเดลีนก็ตอบสนอง “อย่ามาแตะตัวฉัน”

“คุณอยากให้ผมเป็นสามีของคุณไม่ใช่รึไง? ผมเติมเต็มความปรารถนาของคุณในตอนนี้ได้นะ”

เมเดลีนเข้าใจถึงสิ่งที่เขาสื่อ เธอหันหลังและผลักเขาออกไป แต่เขาบิดแขนของเธอไปด้านหลังและกดเธอติดกับหน้าต่างทรงฝรั่งเศส

เขาจับที่คอของเธอจากด้านหลังและเข้าใกล้เธอ “เอวลีน ผมยังยอมที่จะใช้วิธีโน้มน้าวแต่ไม่ได้บังคับกับคุณ ถ้าคุณเชื่อฟังผม ผมสัญญาว่าคุณและครอบครัวจะไม่มีปัญหาอีกในอนาคต”

“คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณรึไง? คุณถูกลาน่าล้างสมองจนคุณไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรด้วยซ้ำ”