บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 963

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ก็ไม่ขยับ เขาเพียงแต่จับเมเดลีนในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา

เมเดลีนร่ำไห้อีกครั้ง “ปล่อยฉัน ปล่อยฉันไปนะ เจเรมี่ ฉันขอร้องคุณ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ!”

หลังจากที่ใช้เวลาอย่างโดดเดี่ยวกว่า 20 ปี? คุณทำลายบ้านของฉัน

“เจเรมี่ คุณจะมีความสุขใช่ไหมเมื่อฉันเกลียดคุณ?”

ทั้ง ๆ ที่เมเดลีนดิ้นรนและด่าทอ เจเรมี่ก็ไม่ปล่อยไป

เมเดลีนเฝ้ามองขณะที่ทุกอย่างตรงหน้ากลายเป็นผุยผง ในที่สุด สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือเศษซากอันว่างเปล่า

หลังจากที่ไฟสงบลง นักดับเพลิงก็รีบเข้าไปในบ้านเพื่อช่วยใครก็ตามที่ถูกทิ้งไว้

เมเดลีนรู้สึกว่าทั้งร่างของเธอเริ่มหนาวสั่นหลังจากที่เธอเห็นพวกเขาออกมาพร้อมกับเปลหามสองอัน เธอรู้สึกหนาวเหน็บไปทุกกระเบียดนิ้วของร่างกาย

เธอมองอย่างงุนงงขณะที่เปลหามเข้ามาใกล้เธอ เธอผลักเจเรมี่ออกด้วยแรงทั้งหมดและวิ่งไปที่เปลหาม เธอเปิดผ้าขาวออกด้วยมืออันสั่นเทาและเห็นใบหน้าที่ระบุไม่ได้ซึ่งถูกเผาจนเกรียม เธอรู้สึกว่าใครบางคนดึงหัวใจของเธอออกไปจากอก

ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เธอแทบจะหมดสติอีกครั้ง

จากนั้น เธอก็รู้สึกว่าหัวเข่าไม่เชื่อฟังเธอแล้วเธอก็หมดสติไปอีกครั้ง

เมเดลีนเริ่มมีฝันร้ายอีกครั้ง เธอฝันถึงไฟไหม้ต่อหน้าเธอและมันเหมือนกับกำลังเผาไหม้หัวใจของเธอด้วยเช่นกัน

เธอเห็นพ่อแม่ของเธออยู่ในกองไฟ เธออยากจะดึงพวกเขาออกมา แต่เจเรมี่ก็หยุดเธอไว้ด้วยลักษณะที่ป่าเถื่อน

จากนั้น เธอเห็นการเย้ยหยันที่เฉยชาบนใบหน้าที่เธอรัก มันเหมือนกับว่าเขาสนุกที่เห็นผลการลอบวางเพลิงของเขา