บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 965

หลังจากที่เมเดลีนได้ยินเช่นนั้น เธอก็หันหน้าไปเล็กน้อยเพื่อมองชายที่กำลังเข้ามาหาเธอ “ออกไป” เธอไล่เขาด้วยเสียงที่เย็นชา

เจเรมี่เมินเธอและยังคงเดินเข้าหาเธอต่อ

“ออกไป! คุณไม่คู่ควรที่จะยืนตรงหน้าพ่อแม่ของฉัน! ไสหัวไป!” เสียงของเมเดลีนเริ่มเคร่งขรึม

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ยังคงเมินเธอและยืนอยู่ด้านหลังของเมเดลีน “ถ้าเธอไม่อยากให้โศกนาฏกรรมที่ใหญ่กว่านี้เกิดขึ้น ก็ขอโทษลาน่ากับฉันเดี๋ยวนี้ บอกไปสิว่าเธอผิดที่ตบลาน่า”

“หึ” เมเดลีนรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเพิ่งได้ยินเรื่องตลกครั้งใหญ่ เธอยืนขึ้นอย่างช้า ๆ และมองไปที่ชายซึ่งเย็นชาคนนั้น จากนั้น สายตาก็เธอก็เริ่มเฉียบคมขึ้นก่อนที่เธอจะเงื้อมือตบที่หน้าของเขา

“เจเรมี่ ฟังฉันนะ ไม่เพียงแค่ฉันอยากจะตบหล่อน แต่ฉันอยากจะตบคุณด้วยเหมือนกัน!”

“คุณคิดว่าตัวเองเป็นแบบนี้เพียงเพราะเสียความทรงจำงั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณฆ่าคน ลอบวางเพลิง ทำลายความเป็นคนของตัวเอง และฆ่าพ่อแม่ของฉันได้ เพียงเพราะคุณเสียความทรงจำงั้นเหรอ?”

เมเดลีนไม่เชื่อว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุ เห็นได้ชัดว่าใครบางคนวางเพลิงที่คฤหาสน์ ราวกับมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ไฟไหม้อย่างรุนแรงเช่นนี้จะเป็นเพียงอุบัติเหตุ

คนที่วางเพลิง คือ…

เธอหลับตา ไม่สามารถลืมภาพเจเรมี่ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าอย่างเยือกเย็นในขณะที่เฝ้ามองไฟไหม้ไปได้

เมเดลีนกลับไปยังคฤหาสน์วิทแมนและเห็นว่าพวกเขากำลังตั้งป้ายอนุสรณ์ให้กับเอโลอิสและฌอน

นายท่านอาวุโสวิทแมนรู้สึกหัวใจสลายเป็นชิ้น ๆ ในตอนที่เขาเห็นเมเดลีนกำลังคุกเข่าลงตรงหน้าแผ่นป้ายแกะสลัก

“เจเรมี่ทำเรื่องนี้จริง ๆ ใช่ไหม?” นายท่านอาวุโสไม่อยากเชื่อ