จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 3

เป็นไปไม่ได้!

มองไปยังชายและหญิงคู่นั้นในภาพวาดสีน้ำมัน เย่อู๋เทียนก็ยังคงไม่กล้าที่จะเชื่อกับตาตัวเองว่าทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้านั้นจะเป็นความจริง!

คู่หมั้น ที่เคยมีความรักความรู้สึกที่ดีกับตนเองอย่างลึกซึ้ง!

ทำไมถึงได้กระทำเรื่องที่ขัดต่อศีลธรรม ผิดต่อจรรยาบรรณของมนุษย์เช่นนี้ด้วย?

รวมไปถึงท่านพ่อ!

ทำไมถึงได้กระทำพฤติกรรมที่เดรัจฉานแบบนี้ออกมาด้วย?

จูนอี๋!

นั่นเป็นถึงว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาเลยนะ!

ทั่วทั้งเมืองเจียงไห่ ไม่มีผู้ใดไม่รับรู้?

แต่เขายังกล้าที่จะทำได้อย่างไร!

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงกระซิบพูดดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเป็นระยะ

นั่นก็คือพวกคนรับใช้ของตระกูลเย่ที่โอบล้อมกันอยู่ด้านนอกประตู ซึ่งต่างก็กำลังแอบมองเย่อู๋เทียน และกระซิบวิพากษณ์วิจารณ์อะไรกันอยู่!

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะวิพากษณ์วิจารณ์อะไรอยู่นั้น เสียงที่ดังเข้ามาถึงหูของเย่อู๋เทียน ต่างก็เหมือนจะเป็นการเยาะเย้ยตนเองว่าน่าสงสารอย่างกับเป็นขอทาน!

เมื่อเจ็ดปีก่อน ด้วยผลงานการเอาชนะศึกสงครามที่มากมายของเย่อู๋เทียนนั้น ทำให้ตระกูลเย่ที่เดิมทีเป็นเพียงแค่ตระกูลนักธุรกิจระดับสอง ได้ก้าวกระโดดขึ้นมาเป็นตระกูลนักธุรกิจชั้นแนวหน้าระดับโลกเลยทีเดียว!

กระทั่งวันนี้ที่เขากลับมา คู่หมั้นที่เขารักอย่างสุดซึ้ง ได้กลายมาเป็นแม่เลี้ยงของเขาไปเสียแล้ว!

ความโกรธแค้นอันเดือดดาล ได้ส่งผลกระทบต่อสติความนึกคิดของเย่อู๋เทียนอย่างต่อเนื่อง

เขามองขึ้นไปบนชั้นสองด้วยความโมโห

พร้อมกับเขย่งปลายเท้าขึ้น

ตุบบ!

ร่างกายของเขาราวกับกระสุนที่ยิงออกมาจากปืนใหญ่ ตกลงมาที่ภายในระเบียงรั้วของชั้นสอง!

พวกคนรับใช้ของตระกูลเย่ที่กำลังซุบซิบนินทาอยู่ด้านนอกห้องโถงนั้น ถึงกับอึ้งทึ่งไปเลยทีเดียว!

ความสูงจากห้องโถงไปถึงชั้นสองนั้น มีความสูงกว่าหกถึงเจ็ดเมตร ความสูงระดับนี้ ก็ยังสามารถกระโดดขึ้นไปได้ด้วยเหรอ?

เย่อู๋เทียนผลักประตูห้องด้วยสีหน้าท่าทางที่เยือกเย็น แล้วก็เดินเข้าไปด้านใน

นี่คือห้องของเย่จินหลิง ที่เป็นพ่อของเย่อู๋เทียน!

ขณะที่เย่อู๋เทียนเดินเข้าไปนั้น เปลวไฟความโกรธแค้นในแววตากลับยิ่งลุกโชนหนักขึ้นไปอีก!

ภายในห้องขนาดใหญ่นี้ ราวกับว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็ก เต็มไปด้วยโบราณวัตถุที่เป็นสมบัติระดับชาติ!

สมบัติล้ำค่าเหล่านี้ ล้วนถูกขนส่งมายังปราสาทตระกูลเย่เมื่อเจ็ดปีก่อน!

ในขณะนั้นเย่อู๋เทียนมีผลงานการเอาชนะศึกสงครามอย่างไร้เทียมทาน!

ผู้คนทุกสารทิศต่างพากันมาแสดงความยินดี!

ประเทศหลงจากที่เคยยากจนและอ่อนแอ ถูกรังแกโดยมหาอำนาจ ทั้งการสังหารผู้คนและเผาทำลายบ้านเมือง อย่างโหดร้ายทารุณ รวมถึงสมบัติล้ำค่าจำนวนมากก็ถูกช่วงชิงไปทั้งหมด!

เมื่อเจ็ดปีก่อน พวกมหาอำนาจที่เคยข่มเหงรังแกประเทศหลงนั้น เป็นเพราะทั้งหมดต่างก็หวาดกลัวต่ออานุภาพความเก่งกาจของเย่อู๋เทียน จึงได้นำสมบัติล้ำค่าที่ช่วงชิงไปทั้งหมดนั้นส่งกลับคืนมา!

ความตั้งใจของเย่อู๋เทียนในขณะนั้นคือ

จะก่อสร้างพิพิธภัณฑ์ขึ้นในเมืองหลวง และนำสมบัติล้ำค่าเหล่านี้ไปจัดแสดงไว้ภายใน!

ทว่า ผู้บริหารระดับสูงจำนวนมากของประเทศหลงกลับลงมติเป็นเอกฉันท์ว่า ให้สร้างพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งขึ้นในบริเวณที่ใกล้กับปราสามตระกูลเย่ภายในเมืองเจียงไห่ ซึ่งการที่อยู่ใกล้กับตระกูลเย่นั้น ยิ่งจะมีความปลอดภัยอย่างที่สุด!

โบราณวัตถุเหล่านี้ที่อยู่ในห้องของเย่จินหลิง แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของสมบัติล้ำค่าในตอนนั้น แต่กลับถูกเย่จินหลิงนำมาครอบครองเป็นของตนเอง!

ขณะที่เย่อู๋เทียนที่โมโหสุดขีดกำลังจะเข้าไปสอบถาม ก็ได้ยินเสียงไออย่างหนักดังขึ้น ซึ่งนั่นก็คือเสียงของเย่จินหลิง

เวลานี้ เย่จินหลิงกำลังนอนตะแคงอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่ปูด้วยขนหมีขาวอย่างหนา และกำลังโยนผ้าเช็ดปากที่เปื้อนเลือดทิ้งลงไปในกระโถนที่ทำจากทองคำที่ตั้งอยู่ข้างเตียง

เย่จินหลิงมีสีหน้าที่ขาวซีด ร่างกายซูบผอม อยู่ในสภาพของผู้ที่มีอาการป่วยหนัก

โดยที่ข้างเตียงมีเด็กผู้หญิงอายุหกถึงเจ็ดปีคนหนึ่งยืนอยู่

เมื่อเห็นเย่จินหลิงไอออกมาเป็นเลือด ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

แต่กระนั้นก็ตาม สาวน้อยก็ยังพูดขึ้นอย่างประหม่าว่า: “คุณพ่อ ท่าน......ท่านทำไมถึงได้ไอออกมาเป็นเลือดล่ะ? ฉันจะไปตามหมอมาให้รักษาพ่อดีไหม? ”

ขณะที่เย่จินหลิงกำลังจะพูดขึ้นนั้น ก็สังเกตเห็นว่าเย่อู๋เทียนยืนอยู่ในจุดที่ไม่ไกลออกไป

พ่อลูกสองคน จ้องหน้าสบตากัน!

เย่จินหลิงที่เดิมทีมีใบหน้าอันขาวซีดถึงกลับตกใจขึ้นโดยพลัน!

และก็รีบเบี่ยงสายตาหนีทันที!

เย่จินหลิงมีแววตาที่ตื่นตระหนกไปหมด ไม่กล้าที่จะมองไปที่เย่อู๋เทียนอีก!

เย่อู๋เทียนเก็บกดความโกรธแค้นอันเดือดดาลนั้นเอาไว้ แล้วก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของสาวน้อยที่อยู่ข้างเตียงนั้นอีกครั้ง

คล้าย!

คล้ายมาก!

ทั้งคล้ายกับเย่จินหลิง และก็คล้ายกับเสิ่นจูนอี๋ด้วย!

นี่คือ......

ลูกสาวของพวกเขา!

“ชี้แจงให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้! ”

เสียงของเย่อู๋เทียนราวกับว่าดังขึ้นมาจากส่วนลึกที่สุดของนรกชั้นสิบแปดดังไปเข้าหูของเย่จินหลิง

ความเย็นชา!

และความโกรธแค้นเป็นฟืนเป็นไฟ!

ผสมผสานกัน!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ