จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 447

คำพูดนี้เหมือนกับย้อนเวลากลับไปในตอนนั้น ตอนที่เย่ชิงหยู่ต้องการฟางเหยียนมากที่สุด เขามักจะพูดประโยคแบบนี้ออกมา งานเลี้ยงศิษย์เก่าครั้งที่แล้ว ถูกตู้หมิงล่างและเสิ่นจื่อเจี๋ยเยาะเย้ย ฟางเหยียนก็ปลอบตนแบบนี้เช่นกัน แล้วยังมีตอนประชุมตระกูล ฟางเหยียนก็ใช้วิธีแบบนี้ ปลอบโยนตัวเอง!

คำพูดนี้ของฟางเหยียนเหมือนมีพลังวิเศษ หลังจากที่พูดออกมาแล้ว ทำให้การเต้นของหัวใจของเย่ชิงหยู่คงที่

ฟางเหยียนเป็นคนหนึ่งที่อัศจรรย์ เขามักจะทำให้เธอนิ่งสงบลงได้ในช่วงเวลาแบบนี้ เย่ชิงหยู่ไม่ได้สะบัดมือของตัวเอง แต่ปล่อยให้ฟางเหยียนจับไว้ เธอไม่ต่อต้านความรู้สึกแบบนี้ กลับกัน รู้สึกเพลิดเพลินกับมันมาก

เมื่อมาถึงห้องโถงชั้นหนึ่ง เห็นชายผมสั้นที่อ้วนและหัวใหญ่คนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาแต่งกายด้วยชุดสูท ในมือคีบซิการ์ไว้ ที่นิ้วใส่แหวนทองสองวง ที่คอมีสร้อยเพชรเส้นหนึ่งปรากฏอย่างผุดๆโผล่ๆ

ไม่ว่าจะมองยังไง ก็ให้ความรู้สึกว่าเขามีภูมิฐาน ดูอ้วนมากเหมือนเนื้อติดมัน เมื่อมองยิ่งเหมือนเจ้าของกิจการเข้าไปใหญ่!ด้านหลังของเขายังมีการ์ดที่รูปร่างกำยำ อีกสองคนใส่แว่นตาดำ สวมชุดสูทยืนอยู่ การ์ดยืนอยู่ด้านหลัง และข้างๆของเขาเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์มากยืนอยู่ หญิงสาวสวมรองเท้าส้นสูงสีแดง กระโปรงสั้นรัดรูปสีดำ ผมเป็นลอน เสื้อเชิ้ตสีขาว ไม่ว่าจะมองยังไง ก็มีความสวยเย้ายวนอย่างอธิบายออกมาไม่ได้ หญิงสาวคนนี้คือเลขาของเขา

ชายตัวอ้วนหัวโตเป็นประธานคนใหม่ของบริษัทซินปาง หยิวอู่!

หยิวอู่เห็นเย่ชิงหยู่ที่เดินลงมา มองอย่างโอหัง แล้วกล่าวอย่างสบายๆว่า “ประธานเย่มาแล้ว!”

เขาดูดซิการ์เข้าไปอย่างลึกๆ หลังจากที่พ่นควันออกมาแล้ว ได้กล่าวว่า “นั่งครับ!”

เขาชี้ไปยังโซฟานั้นที่อยู่ตรงข้ามตัวเอง ทำเหมือนเขาเองต่างหากที่เป็นเจ้าของที่นี่

เย่ชิงหยู่ไม่ได้นั่งลงแน่นอนอยู่แล้ว เพียงแต่ใช้สายตาอันเกรี้ยวกราดเพ่งไปที่หยิวอู่ แล้วกล่าว “คุณมาที่นี่ทำไม?”

หยิวอู่หัวเราะเหอๆ แล้วพ่นควันซิการ์ออกมาอีกครั้ง แล้วกล่าวอย่างมั่นใจตัวเองอย่างมากว่า “สรุปสั้นๆเลยนะ!ยังคงเป็นหัวข้อเดิม คุณไตร่ตรองไปถึงไหนแล้ว?ราคากรุ๊ปของคุณก็มูลค่าประมาณหนึ่งร้อยล้าน ผมให้คุณหนึ่งร้อยยี่สิบล้าน ให้คุณเพิ่มเข้าไปอีกยี่สิบล้าน ถือเป็นความจริงใจของผม ขายบริษัทของคุณให้ผมเถอะนะ!”

เมื่อพูดจบ เขาได้พ่นควันออกมามากมายอีกครั้ง กลิ่นควันนั้นมาตามทิศทางที่เขาพ่นออกมา ฟุ้งมาที่เย่ชิงหยู่

จากนั้นเขาก็ยกมือขยับนิ้วที่สวมแหวนทองทั้งสองนิ้ว เลขาสาวคนนั้นถือสิ่งที่เหมือนสัญญาเดินเข้ามา

หยิวอู่กล่าว “ประธานเย่เช็กดูนะครับ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อเถอะครับ!”

โอหัง หยาบคาย! หยิวอู่นี่ไม่ได้มาคุยเรื่องสัญญาแล้ว แต่มาเพื่อบีบให้เย่ชิงหยู่เซ็นชื่อ

นี่เรียกว่าอะไร บีบให้ซื้อขาย ราวกับกำลังอวดความบ้าคลั่งของตัวเองออกมา

ขณะนี้ สัญญาที่อยู่ในมือของเลขาสาวได้ยื่นไปอยู่ตรงหน้าของเย่ชิงหยู่แล้ว และหยิวอู่ยังคงมีท่าทีที่เย่อหยิ่งและก้าวร้าวเช่นเดิม หรี่ตา ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ท่าทีนั้นดูแล้วเหมือนว่ามั่นใจว่าเอาเย่ชิงหยู่ได้แน่นอน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ