จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 461

เสียงตะโกนนี้ดังสนั่นไปทั้งหุบเขา จากนั้นเห็นปากของฮองซูน้อยมีเลือดไหลออกมา แววตาทั้งสองเต็มไปด้วยเลือด ฮองซูน้อยตายแล้ว ตายด้วยน้ำมือของอู๋หมิง อู๋หมิงฆ่าฮองซูน้อย เหมือนกับบี้มดตัวหนึ่งตาย

อู๋หมิงโยนศพของฮองซูน้อยลงไป ส่งเสียงเหอะแล้วกล่าว “เก็บศพไว้ทั้งตัว!”

“เข้ามา! เอาศพของมัน ไปฝัง” อู๋หมิงตะโกนออกไปด้านนอก ไม่นาน มีคนสองคนเดินเข้ามา ยกศพของฮองซูน้อยไป เดินออกจากห้องโถงอย่างสงบ

ความจริงแล้วฮองซูน้อยคำนวณการตายของตัวเองไว้ตั้งนานแล้ว เขาก็รู้ว่าช่วงนี้ตัวเองต้องตาย ดังนั้นจึงได้มาที่สำนักไร้หน้า การที่มาสำนักไร้หน้า เป็นเพราะเขาชอบสำนักไร้หน้าที่ที่ฮวงจุ้ยดีแห่งนี้

ป่าลึกแบบนี้ ตอนมีชีวิตจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ ถ้าตายไปแล้วได้อยู่ที่นี่ ก็เป็นความโชคดีอย่างหนึ่ง ดังนั้นการที่ได้ตายที่นี่ สำหรับฮองซูน้อยแล้วถือว่าเป็นสิ่งสุดท้ายของชีวิตแล้วอย่างหนึ่ง

หลังจากที่ศพของฮองซูน้อยถูกลากออกไปแล้ว อู๋หมิงเอามือไขว้หลัง เริ่มเดินวนไปมาในห้องโถง ตอนแรกเขาไม่พูดไม่จา จากนั้นสายตาของเขาค่อยๆหรี่ลง ดูท่าทางเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ

ในหัวของเขาคิดถึงคำพูดของทั้งสองอย่างวกไปวนมา ทำไมทั้งสองคนต้องพูดว่าสำนักไร้หน้าจะพังพินาศกันนะ? ตัวตนและตำแหน่งของพวกเขาที่ประเทศหวาล้วนโดดเด่น จะเรียกว่าเป็นเทพแห่งการทำนายก็ไม่เกินไป

แต่ทำไมพวกเขาดันต้องทำผิดในเรื่องที่ว่าสำนักไร้หน้าจะถูกล้างบางกันนะ นี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำมากที่สุด

ผ่านไปสักพัก เขาหลับตาลง แล้วกล่าวอย่างพึมพำกับตัวเองว่า “ทำไม? ทำไมพวกแกต้องพูดว่าวันสุดท้ายของสำนักไร้หน้ามาถึงแล้ว? ในเมื่อพวกแกชอบพูดแบบนั้น ฉันก็จะให้พวกแกให้เห็น ว่าใครมันกล้ายั่วโมโหสำนักไร้หน้าของฉัน สำนักไร้หน้ามีมานานกว่าพันปี แล้วจะพังพินาศลงในวันเดียวได้อย่างไรกัน ปรมาจารย์กุ่ยซือ ฮองซูน้อย พวกแกดูให้ดี สำนักไร้หน้าของฉันจะมีแต่ยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ยิ่งใหญ่ขึ้น ไม่มีทางเป็นอย่างที่พวกแกพูด พังพินาศ! อย่างน้อยสำนักไร้หน้าต้องดำรงอยู่เป็นพันปีถึงขั้นหมื่นปี”

ในขณะที่เขาพูดเองเออเองด้วยความมั่นใจขนาดนั้น ชายที่สวมชุดดำคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างโซซัดโซเซ

“รายงาน! พระราชา ไม่ได้การแล้วครับ มีคนบุกฆ่าเข้ามา”

อู๋หมิงค่อยๆลืมตาขึ้น เขามองชายชุดดำ แล้วถาม “ใครกัน?”

ผู้ชายรีบกล่าว “เป็น เป็นคนของแก๊งซินหง เห้ออีกาง แล้วก็คนที่ไม่รู้จักหนึ่งคน คนนั้นเหมือนกำลังบีบบังคับเห้ออีกางอยู่ ดูท่าทางแล้วมาด้วยเจตนาไม่ดี! ตอนนี้ กำลังขึ้นบันไดฟ้ามาอยู่”

สีหน้าของอู๋หมิงดูไม่ดียิ่งขึ้น เขาเริ่มนิ่งเงียบ เขานึกถึงคำพูดของกุ่ยซือและฮองซูน้อยเมื่อกี๊ หรือคนนั้นมาแล้ว? หรือคนที่อยากจะล้างบางสำนักไร้หน้ามาแล้วงั้นเหรอ? แน่นอน เขาไม่คิดว่าจะมีคนที่มีฝีมือที่จะทำลายสำนักไร้หน้าได้ เพียงแต่มีคนอยากจะต่อกรกับสำนักไร้หน้า ถ้าแบบนี้จริงแท้แน่นอน

“มัน พาคนมากี่คน?” อู๋หมิงถามอย่างอกผายไหล่ผึ่ง คำพูดค่อยๆมั่นใจขึ้นมา

คนนั้นเงียบไปสักพัก แล้วกล่าว “เหมือนจะมีแค่มันคนเดียว ไม่เห็นคนอื่นนะครับ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ