จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 468

เห็นเพียง กรงเหล็กที่ดูดกลืนกำลังภายในพังลง หล่นลงกับพื้นเป็นเสี่ยงๆ

ที่ตรงกลางของกรง ฟางเหยียนยืนอย่างมั่นคงเหมือนเขาไท่ซาน ไม่ขยับไปไหน!

การต่อสู้เสร็จสิ้นลงแล้ว แต่ฟางเหยียนไม่กองลงไป ไม่ถูกทำลาย ไม่ตาย! เคล็ดขังมังกร มีพลังที่สามารถทำให้มังกรยังหนีออกไปไม่ได้ มีพลังอันมหาศาลสะท้านฟ้าดิน นึกไม่ถึงว่าจะกดฟางเหยียนไว้ไม่ได้

ไม่ เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครต้านทานเคล็ดขังมังกรของจอมคาถาทั้งสี่ได้ คนนี้มันต้องตายแล้วแน่ๆ แต่แค่ตายไม่สงบ ดังนั้นจึงยืนอยู่ ยังมีท่าทีที่อยากโจมตีครั้งสุดท้ายอยู่

เมื่อเห็นเขาไม่ขยับ ในหัวของอู๋หมิงเกิดเป็นการคาดเดาแบบนี้ขึ้นมา

เขาไม่เชื่อว่าจะมีคนหนีจากเคล็ดขังมังกรได้ ฟางเหยียนเป็นแค่ชายหนุ่มวัยรุ่นเย่อหยิ่งเท่านั้น ยิ่งไม่มีทางหนีได้เลย

แต่ เรื่องที่เกิดขึ้นวินาทีต่อมากลับทำให้เขาต้องอ้าปากค้าง

ฟางเหยียนขยับแล้ว เขายกมือขึ้นมาปัดเสื้อผ้าบนเรือนร่างอย่างเบาๆ นั่นเป็นการขยับจริงๆ เขาไม่ได้ตาลาย

ไม่ใช่แค่ขยับ ฟางเหยียนยังเอ่ยปากพูดอีกด้วย เขาพลางปัดเสื้อผ้า พลางพูดเองเออเองว่า “เนื้อผ้าของชุดนี้ไม่เลว! โดนโจมตีแบบนี้ยังไม่ขาด”

อู๋หมิงตาโต เหมือนโดนฟ้าผ่าอย่างไรอย่างนั้น นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน การโจมตีเมื่อกี๊เหมือนกับการโจมตีเพื่อเอาชีวิต แล้วจะทำอะไรเขาไม่ได้ได้อย่างไรกัน! นึกไม่ถึงว่าเขายังมีอารมณ์พูดเรื่องเสื้อผ้าอีก

และแล้ว หนึ่งในจอมคาถาทั้งสี่เอ่ยปากขึ้นมาว่า “เป็นไปได้ไง? มีคนทำลายเคล็ดขังมังกรของพวกเราได้อย่างไรกัน! แกเป็นใคร? แกทำมันได้อย่างไรกันแน่?”

“เหอะ!” หลังจากที่ฟางเหยียนปัดเสื้อผ้าเสร็จแล้ว จึงได้กล่าวว่า “ฉันเคยพูดไว้ว่าจะล้างบางสำนักไร้หน้าของพวกแก แกคิดว่าฉันล้อเล่นกับแกเหรอ? ต้องยอมรับว่าเคล็ดขังมังกรของพวกแกเก่งกาจจริงๆ แต่คิดจะใช้วิธีนี้ฆ่าฉัน เป็นแค่ฝันของคนเพ้อฝันเท่านั้นแหละ ถึงอย่างไร ฉันต้องขอบคุณพลังของพวกแกด้วยนะ ที่ทำให้ฉันพังกรงใต้ดินที่สามารถบีบกำลังภายในนี้ได้ ถ้าไม่ใช่เคล็ดขังมังกรของพวกแกรวมกับกำลังภายในของร่างกายฉัน บางทีฉันอาจจะถูกขังไว้ข้างใน”

“ดังนั้น!” ฟางเหยียนแสดงท่าทางที่ยกมือเคารพต่อผู้เฒ่าทั้งสี่แล้วกล่าว “ขอบคุณท่านทั้งสี่ที่ช่วย”

ผู้เฒ่าทั้งสี่รู้สึกว่าตัวเองถูกเหยียดหยาม ผู้เฒ่าที่เป็นคนนำพูดกล่าวด้วยสีหน้าช็อกว่า “แกคิดว่าพังเคล็ดขังมังกรของเราได้ แล้วเราจะทำอะไรแกไม่ได้งั้นเหรอ? แกดูถูกพวกเราเกินไปแล้วหรือเปล่า?”

ท่านทั้งสี่เป็นยอดฝีมือชั้นหนึ่ง เมื่อทุกคนออกไปล้วนเป็นยักษ์ที่อยู่โดยลำพังได้ เมื่อพวกเขารวมตัวกันแล้ว ก็สามารถยืนอยู่ในสูงสุดของโลกได้ เพราะเป็นจอมคาถาทั้งสี่ ตัวละครลับของสำนักไร้หน้า

ฟางเหยียนส่งเสียงอ๋อออกมา แล้วกล่าว “งั้นก็ดี อยากขอคำแนะนำฝีมือของท่านทั้งสี่อยู่พอดี”

พูดจบ ฟางเหยียนค่อยๆขยับเท้า เท้าและไหล่เสมอกัน ไม่มีการพันธนาการใดๆ เขาสามารถต่อสู้กับนินจาที่นับได้ว่าเป็นระดับปรมาจารย์หลายคนได้แล้ว บางทีอาจจะมีเหตุไม่คาดฝันอะไรเกิดขึ้นอีกก็ได้

“ไอ้เด็กไร้ยางอาย นึกไม่ถึงว่าจะโอหังได้ขนาดนี้!” ผู้เฒ่าที่ลั่นวาจาพูดจบ ก็ยกมือขึ้นเคารพ การกระทำของทั้งสี่คนเหมือนกันทั้งหมด! ราวกับทั้งสี่ใช้ร่างกันร่วมกันแสดงกิริยายกมือสองข้างเคารพ

จากนั้น ผู้เฒ่าตะคอกเสียงดังออกมาว่า “พลังไร้หน้า!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ