จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 513

เมื่อพูดออกไป ทุกคนก็งงงวย ไม่ใช่แค่คนของตระกูลฟาง แม้แต่กู่ซู๋เองก็ยังงงเลย

คนของตระกูลฟางล้วนรู้กันว่าฟางจินหยวนไม่เป็นศิลปะการต่อสู้ และก็ไม่ใช่นินจาด้วย เขาเป็นเพียงคนธรรมดา ถึงแม้เขาจะมีชีวิตในตระกูลแบบนี้ตั้งแต่เด็ก และรู้จักยอดฝีมือไม่น้อย แต่เขาไม่เป็นหรือไม่เป็นศิลปะการต่อสู้จุดนี้ทุกคนของตระกูลฟางรู้กัน

“พ่อ พ่อกำลังจะทำอะไร?” ฟางไห่เซิงตะคอกใส่ฟางจินหยวน จากนั้นเมื่อเสียงตะโกนของเขาดังขึ้น ผู้คนของตระกูลฟางล้วนตะโกนใส่ฟางจินหยวน บางคนถึงขั้นไปข้างหน้าพยุงแขนของเขาไว้

ฟางจินหยวนยกมือขึ้นมาขัดจังหวะพวกเราไว้ ส่งสัญญาณว่าอย่าพูดมั่วซั่ว ตนได้มองกู่ซู๋ด้วยสีหน้านิ่งสงบ แล้วยังเดินไปที่กู่ซู๋ทีล่ะก้าวทีล่ะก้าว เมื่อกู่ซู๋เห็นท่าทางของฟางจินหยวน ตนก็อดที่จะพึมพำออกมาไม่ได้

ดูจากรูปร่างของฟางจินหยวนแล้ว เขาก็เป็นแค่ผู้เฒ่าตัวเล็กๆที่ธรรมดาคนหนึ่ง แล้วเมื่อกี๊ยังไออย่างรุนแรงอีกด้วย ถ้าตนเดาไม่ผิด เขาน่าจะมีโรคประจำตัว แม้แต่ผู้เฒ่าขี้โรคคนหนึ่งแบบนี้ ยังกล้าเข้ามา นี่ทำให้เขาไม่กล้ามองข้าม ยิ่งเป็นคนที่ธรรมดามากเท่าไหร่ บางทียิ่งเป็นยอดฝีมือก็เป็นได้ นี่เป็นสัจธรรมชีวิตที่กู่ซู๋ตระหนักขึ้นมา

ฟางจินหยวนมีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ตั้งแต่เล็ก ตั้งแต่เล็กต้องพบเจอกับยอดฝีมือไม่น้อยแน่นอน ไม่แน่เขาอาจจะฝึกฝนมาตั้งแต่ยังเล็ก ฝีมือในตอนนี้ก็เป็นไปได้สุดๆว่าจะเป็นยอดฝีมือของนินจา ใช่ สามารถมั่นคงในตำแหน่งผู้นำตระกูลของตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเจียงตูได้ แล้วยังไม่เผชิญกับการท้าทายไม่ว่าของใครมาหลายปีอีกด้วย จะต้องมีฝีมืออย่างแน่นอน

ตระกูลใหญ่แบบนี้ปกติจะให้ความสำคัญกับทักษะรอบด้าน ดังนั้นฟางจินหยวนต้องเป็นคนที่มีทักษะรอบด้านที่เก่งมากแน่ๆ เมื่อนึกถึงจุดนี้ กู่ซู๋ระมัดระวังเพิ่มมากขึ้นไปอีก เธอมองไปที่ฟางจินหยวนอย่างสุขุม กู่ซู๋เข้าใจคนเราไม่อาจตัดสินได้จากหน้าตาคำนี้ดีมาก ยอดฝีมือมากมายล้วนดูไม่ออกจากหน้าตา เธอเจอมากเยอะมาก

ฟางจินหยวนเดินไปถึงระยะที่ห่างจากกู่ซู๋ห้าเมตรโดยประมาณแล้วหยุดเดิน สายตาทั้งสองของเขาจ้องไปที่กู่ซู๋แล้วกล่าว “มา!ลงมือ ให้ฉันเห็นหน่อยว่าแกมีอะไรบ้าง!ถ้าแม้แต่ฉันแกยังไม่ชนะ งั้นก็ไม่ต้องพูดถึงฟางเหยียนหลานชายของฉันแล้ว”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ กู่ซู๋ก็อดที่จะหรี่ตาลงไม่ได้ แล้วถาม “ท่านแน่ใจว่าจะต่อสู้กับฉัน?”

ฟางจินหยวนพยักหน้าเบาๆแล้วกล่าว “หรือแกคิดว่าฉันกำลังล้อเล่นกับแกอยู่งั้นเหรอ?”

สายตาของกู่ซู๋หรี่ลงเข้าไปอีก ฟางจินหยวนพูดต่อว่า “ฉันหวังว่าแกจะใช้แรงทั้งหมดที่มี จะให้ดีที่สุดคือโจมตีครั้งเดียวแล้วชนะฉันเลย มิเช่นนั้นแกจะตายอย่างอนาถมากอนาถมาก!”

พูดจบ ฟางจินหยวนเอามือทั้งสองข้างไขว้หลังไว้อย่างยากที่จะคาดเดาได้ แล้วยังหลับตาลง ทำท่าทางที่ยากจะเดาทางได้ ต้องพูดว่าวิธีนี้ใช้ได้ผลมาก กู่ซู๋เห็นท่าทางที่เตรียมพร้อมมาอย่างดีของฟางจินหยวน ราวกับถูกทำให้ตกใจไปแล้ว ความรอบคอบของตัวเองเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนมาก

“พี่ใหญ่ นี่พ่อกำลังทำอะไร?” ฟางไห่อิงถามอย่างไม่เข้าใจมาก

ฟางไห่เซิงส่ายหน้า จากนั้นก็พยักหน้าอีกแล้วถาม “แกจำได้มั้ยว่าครั้งที่แล้วขวังซือออกมาตอนสถานการณ์ไหน?”

ตอนนั้นฟางไห่อิงก็อยู่ที่บ้าน เธอเงียบไปสักพัก แล้วกล่าว “ตอนที่เสี่ยวเหยียนพูดว่าจะทำลายตระกูลฟางของเรา จากนั้นเขาเกือบจะฆ่าพ่อ ขวังซือถึงได้ออกมา”

ฟางไห่เซิงพยักหน้าเบาๆแล้วกล่าว “ใช่ การกระทำของพ่อก็คืออยากเรียกขวังซือออกมา ขวังซือจะปกป้องแค่ผู้นำตระกูลของตระกูลฟาง!และเมื่อผู้นำตระกูลตกอยู่ในสภาวะการถูกเข่นฆ่าจึงจะออกมา ที่พ่อทำแบบนั้น ก็คือจะเรียกขวังซือ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ