จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 534

ฟางเหยียนมองหยางจิ่งเซียน และถามต่อว่า “งั้นสุดท้ายคุณแน่ใจฐานะของผมยังไงล่ะ? แค่การวิเคราะห์พวกนี้ก็ตัดสินว่าผมเป็นโผ้จวินของประเทศหวา ผมว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้นมั้ง?”

หยางจิ่งเซียนรับคำก่อนวิเคราะห์ต่อว่า “นี่ยิ่งไม่ยากเลยครับ ในตอนที่คุณพูดกับเสี่ยวหงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ชายแดนภาคเหนือทั้งสองเรื่องนั่น ผมก็เดาทิศทางออกได้แล้ว ถึงผมจะไม่รู้จักคุณ แต่ผมรู้ว่าป้อมปราการของประเทศหวาอยู่ที่ชายแดนภาคเหนือ ภาระหน้าที่ในการปกป้องชายแดนภาคเหนือก็เป็นงานหลักของจอมพล เรื่องที่คุณพูดทั้งสองเรื่องเกิดที่ชายแดนภาคเหนือ แสดงว่าคุณอยู่ที่ชายแดนภาคเหนือมาตลอด”

“จอมพล ถ้าคุณอยากมาแทนที่ตระกูลหยางผม ไม่ต้องเปลืองแรงขนาดนั้นก็ได้ ขอแค่คุณสะบัดมือ ตระกูลหยางของผมก็โดนคุณรับเข้าสังกัดแล้ว การได้เป็นคนในสังกัดของคุณ มันถือเป็นเกียรติของตระกูลหยางเรามากครับ”

ต้องยอมรับจริงๆว่าหยางจิ่งเซียนเก่งกาจมาก เขามีทักษะสูงมากในการมองคนดูคน ตาแก่นี่ไม่ใช่คนธรรมดา มิน่าตระกูลโจวยังไม่กล้ามาหาเรื่องในถิ่นเขา ที่แท้มีคนแก่ร้ายกาจแบบนี้คอยคุมอยู่ คนที่วิเคราะห์คนได้ขาดแบบนี้ต้องเจ้าเล่ห์หนักมาก แต่ขอเพียงเขาไม่ทำเรื่องเลวร้าย มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฟางเหยียน

ฟางเหยียนพยักหน้าน้อยๆพลางว่า “คุณฉลาดมาก วิเคราะห์ได้เป็นเหตุเป็นผล เดิมผมไม่คิดจะเปิดเผยฐานะตัวเอง ในเมื่อคุณรู้แล้ว ผมก็ไม่คิดปิดบัง ใช่ ผมคือจอมพลโผ้จวินแห่งสำนักเจ็ดพิฆาต เป้าหมายที่มาดินแดนตะวันตกในครั้งนี้เพื่อช่วยรองผู้นำเทียนขุยที่โดนควบคุมจิตใจ ผมพักที่บ้านคุณนี่ ไม่น่าจะเป็นปัญหาใช่ไหม?”

หยางจิ่งเซียนรีบโค้งคำนับลงไปพลางว่า “แน่นอนว่าไม่มีปัญหา มันเป็นเกียรติยศชั่วชีวิตของผู้ต่ำต้อยอย่างกระผม! ช่วงที่คุณอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเรื่องใหญ่เล็กแค่ไหน ขอเพียงอยู่ในขอบเขตความสามารถของพวกเรา ตระกูลหยางเราไม่มีทางส่ายหัวปฏิเสธ และจะทำให้ดีที่สุดเพื่อโผ้จวิน ถึงตายก็ไม่เสียดายครับ!”

“อืม!” ฟางเหยียนพยักหน้าน้อยๆ ฟื้นฟูกลับสไตร์สเย็นชาเย่อหยิ่งแต่เดิมของตนตามปกติ

หลังจากเงียบไปหลายวินาที หยางจิ่งเซียนถามขึ้นอย่างแปลกใจอีกว่า “จริงสิ งั้นคุณกับหลานสาวผมรู้จักกันได้ยังไงล่ะ?”

ฟางเหยียนอ้อออกมาหนึ่งคำ พลางว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวลไป ผมไม่ใช่แฟนเธอ”

สีหน้าหยางจิ่งเซียนเคร่งครึมลงทันที เห็นได้ชัดว่าผิดหวังมาก เขากลืนน้ำลายเอื๊อก กระพริบตาปริบๆถามว่า “แต่ว่า หลานสาวผมบอกแล้วนี่ว่าคุณเป็นแฟนเธอ?”

ฟางเหยียนโบกมือบอก “ไม่ใช่ แค่คุณหนูฉินขอร้องผมให้ช่วยเท่านั้นเอง”

สีหน้าหยางจิ่งเซียนดูตกใจมากอีกครั้ง เขาถอนหายใจยาวออกมา ส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจว่า “ผมคิดว่าผมจะมีโอกาสได้ดองกันกับจอมพลซะอีก ถ้าเป็นแบบนี้ สำหรับตระกูลหยางเราถือว่าถือเป็นบุญวาสนาอย่างสูงแล้วล่ะ น่าเสียดาย ดูท่าหลานสาวผมจะไม่มีวาสนาพอ”

ฟางเหยียนไม่ได้พูดต่อไป เพราะมันไม่ใช่เรื่องพี่เขาอยากพูด

ถ้าพูดต่อไป หยางจิ่งเซียนต้องพูดเรื่องทำนองให้แต่งกับหลานสาวเขาแน่ เรื่องแบบนั้นหวงหยวนฉาวเคยพูดมาแล้ว

พอเห็นฟางเหยียนดูไม่สนใจกับหัวข้อนี้ หยางจิ่งเซียนก็เปลี่ยนหัวข้อพลางถามว่า “จริงสิ จอมพลได้ยินข่าวเรื่องพรุ่งนี้คุณชายตระกูลโจวจะจัดงานแต่งงานที่โรงแรมหัวหลงไหมครับ?”

ฟางเหยียนพยักหน้าเล็กน้อยพลางว่า “รู้!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ