น้ำเสียงนี้มาพร้อมความสงบนิ่ง ในทางกลับกันยังมีความดูหมิ่นแฝงอยู่อีกด้วย!
ทว่าเพียงเสียงนี้ดังขึ้นมา ก็ทำให้ผู้คนทั้งหมดต้องตะลึงงันในทันที!
เมื่อเสียงนี้ดังขึ้นมา ทันใดนั้นก็ทำลายทุกอย่าง ดั่งประโยคที่ว่าหลายครอบครัวมีความสุข ขณะเดียวกันก็มีหลายครอบครัวมีความทุกข์ ผู้ที่มีความสุขนั้นแน่นอนว่าเป็นผู้คนตระกูลฟาง ผู้ที่ทุกข์นั้นแน่นอนว่าเป็น หญิงหน้ากากพยัคฆ์ทั้งห้าคน
ความสิ้นหวังบนใบหน้าของผู้คนตระกูลฟางสลายหายไปทันทีนับแต่บัดนี้ ที่มาแทนที่นั่นคือความปีติจากการรอดชีวิตจากภัยพิบัติ ยิ่งมีบางคนที่อาการสาหัสถึงขั้นน้ำตาไหลนอง ดีใจจนน้ำตาไหลริน
เป็นเขาเอง!
ฟางเหยียน!
ฟางเหยียนผู้ที่ทำให้ขวังซือบาดเจ็บสาหัส!
เป็นเขาจริงๆ ด้วย เขากลับมาแล้ว!
ฟางจินหยวนน้ำตาเอ่อท่วมดวงตาเช่นเดียวกัน เนื้อตัวสั่นเทาเนื่องจากตื่นเต้น เขาถูตาอยู่หลายครั้ง กลัวว่าจะเป็นภาพหลอน ครั้นฟางเหยียนได้ยืนอยู่หน้าประตูใหญ่อย่างเงียบๆ อยู่อย่างนั้น บนใบหน้าไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
ผู้คนตระกูลฟางมีความรู้สึกราวกับเพิ่งนั่งรถไฟเหาะมา พวกเขาไม่สามารถสงบนิ่งมานาน ทว่าการมาของฟางเหยียน ราวกับทำให้พวกเขาคว้าต้นข้าวช่วยชีวิตได้อย่างไรอย่างนั้น ราวกับลำแสงสาดส่องทะลุความมืดมิด
หญิงหน้ากากพยัคฆ์ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วว่าจะสังหารหมู่ ทุกคนในตระกูลฟางต่างก็ทราบดี วันนี้จำต้องเป็นวันที่ตระกูลฟางจบสิ้นเป็นแน่แท้ ราวกับว่าทุกคนล้วนเตรียมพร้อมที่จะตายแล้ว รวมถึงฟางจินหยวนด้วย
เรื่องน่าเศร้าที่สุด ไม่มีสิ่งใดเกินกว่าความคิดโง่เขลา เย็นชา ไร้คุณธรรมน้ำใจ!
ใครก็ทราบ ว่าผู้คนตระกูลฟางยากที่จะรอดพ้นจากความตาย ทว่า...เรื่องราวได้กลับกันแล้ว!
คาดไม่ถึงว่าฟางเหยียนจะมา!
การมาของเขา ราวกับวีรบุรุษช่วยเหลือโลก เป็นการให้ความหวังในการมีชีวิตต่อให้แก่ผู้คนตระกูลฟางโดยแท้!
ฟางไห่อิงร้องห่มร้องไห้ สะอึกสะอื้นยกใหญ่ นี่คือน้ำตาแห่งความปีติ ฟางเหยียนไม่เป็นอันใด เธอก็สามารถสบายใจโดยสิ้นเชิงแล้ว ทว่าเธอไม่อยากให้ฟางเหยียนกลับมา ภายในใจเกิดความสับสนอย่างที่สุด
“ฟางเหยียน รีบหนีไปเร็ว รีบหนีไปสิ!”
สุดท้าย ฟางไห่อิงก็ตัดสินใจเอง เธอต้องการปกป้องฟางเหยียน ถึงอย่างไรตระกูลฟางก็มีเพียงแค่เธอที่ทำเช่นนี้
เสียงนี้ทำลายความเงียบทันทีทันใด และฟางเหยียนเพิ่งจะสังเกตเห็นฟางไห่อิง จากนั้นความเกรี้ยวกราดจึงได้พุ่งขึ้นมาอย่างขีดสุด!
จะทำลายตระกูลฟางนั้นไม่เป็นอะไร เพราะความเป็นความตายของคนในตระกูลฟางไม่เกี่ยวอันใดกับเขา ทว่าน้าสาวของเขา ฟางไห่อิง เขาไม่มีทางอนุญาตให้ผู้ใดมาแตะต้องเด็ดขาด แม้แต่อาเขยของเขาอย่างกาวหรงก็ไม่ยอม ทว่าบัดนี้ น้าสาวที่เขาเคารพรักมากที่สุดกลับมีเลือดอาบท่วมตัว มองไม่เห็นใบหน้าเดิมของเธอด้วยซ้ำ!
ไม่มีผู้ใดทราบว่า ภายในจิตใจฟางเหยียนในเวลานี้ทุกข์ทรมานและอัดอั้นมากถึงเพียงใด!
ความโกรธของนักรบ แค่ห้าก้าวก็นองเลือดได้!
เมื่อเทพแห่งสงครามโกรธขึ้นมา ก็เลือดนองกลายเป็นแม่น้ำได้!
เขาโกรธเข้าเสียแล้วจริงๆ !
เมื่อฟางจินหยวนเห็นฟางเหยียน ก็เคลื่อนย้ายร่างกายพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างยากลำบาก บนใบหน้ามีน้ำตาแห่งความตื้นตันใจ “ฟางเหยียน แก ในที่สุดแกก็มาสักที ตอนนี้ต่อให้จะต้องตาย ฉันก็ตายตาหลับแล้ว”
“ปู่ควรจะตายตั้งนานแล้ว!” ฟางเหยียนเอ่ยขึ้นด้วยความเย็นชา “ผมจำได้ว่าผมเคยบอกปู่แล้ว ว่าหากน้าสาวของผมได้รับความทุกข์แม้แต่นิดเดียว ผมก็จะฆ่าปู่ซะ!”
เย็นชา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ