จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 645

ไม่มีใครสามารถบอกเขาได้

สำหรับฟางจินหยวนที่แปลกแยกและกุมอำนาจเอง บางทีไม่มีใครกล้าเอ่ยปาก

สายตาเป็นประกายของทุกคนกำลังจ้องฟางเหยียน เฝ้ารอคำพูดต่อไปอย่างเงียบๆ และฟางไห่อิงก็เช่นกัน

ฟางเหยียนห่อเหี่ยวใจสุดๆ

นี่เป็นท่าทีที่คนรวยควรจะมีเหรอ?

ทำผิด แล้วยังแสดงท่าทางไม่รับผิดชอบอีก ยอมรับความผิดของตัวเองไม่ได้หรือไง?

เกียรติยศสำคัญมากเลยเหรอ?

“ฟางจินหยวน รู้ความผิดมั้ย!” ฟางเหยียนตะคอกอย่างเย็นชาออกมา แววตาเลือดเย็นดั่งกระบี่คม

ฟางจินหยวนสั่นไปทั้งตัว ร่างกายก้มต่ำลงไปอีก ศีรษะไปชนกับเข่าของตัวเองแล้ว กระดูกสันหลังเสียวซ่าน เขารู้ดีมากว่าฟางเหยียนกำลังแยกงานออกจากเรื่องส่วนตัวแล้ว

แยกคู่ครองกับทหารออกจากกัน นั่นเป็นความผิด โดยเฉพาะคนนี้เทพแห่งสงครามประเทศหวาที่สง่าสูงส่ง เกรงว่าความผิดจะเป็นสถานหนักอย่างเดียว ถ้าเป็นคนอื่นพูดคำพูดนี้ บางทีเขาอาจจะคัดค้าน และให้ทนายแก้ต่างไปแล้ว แต่คนนี้คือฟางเหยียน เขาไม่สามารถขัดขืนได้!

“เสี่ยวเหยียน ฉันรู้ความผิดแล้ว และยอมรับผิด”

เมื่อฟางจินหยวนพูดจบ เกิดความแตกตื่นขึ้น!

ผู้นำตระกูลตระกูลฟางแท้ๆก้มหัวประนีประนอม ต่อหน้าหลานชายตัวเอง!

ฟางเหยียนยังคงไม่ให้อภัย!

คนที่อยู่ในเหตุการณ์แทบจะเริ่มประณามฟางเหยียนในใจกันขึ้นมาแล้ว พอหอมปากหอมคอ พอเหมาะพอควรไม่ได้เหรอ? ต้องทำให้เรื่องมันยิ่งแย่ลงให้ได้เลยใช่มั้ย?ยังไงคิดไปเองก็ไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่กล้าพูดแล้วจะไม่กล้าประณามในใจเหรอ?

ใช่!

ฟางเหยียนช่วยทุกคนไว้ ถูกทุกคนมองเป็นพระเจ้า แต่ตอนนี้เขาได้คืบจะเอาศอก ได้ยั่วโมโหผู้คนเข้าให้แล้ว

มนุษย์ก็เป็นแบบนี้ เมื่อทุกอย่างดีขึ้นก็จะลืมว่าตอนนั้นเจ็บปวดมากขนาดไหน!

เมื่อหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง ตระกูลฟางทำน้อยไปเหรอ?

ท่าทางนี้ ทำให้ฟางเหยียนรู้สึกรกสายตา เขาเพียงแค่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเย่ชิงหยู่ ที่นี่ เขาไม่อยากอยู่แม้แต่นาทีเดียว

ฟางไห่อิงหัวเราะออกมา พร้อมกับน้ำตาในแววตา เธอไม่ได้สิ้นหวังที่ถูกฟางเหยียนปฏิเสธ กลับกันดีใจมากเสียอีก ผู้ปกครองคนไหนบ้างที่ไม่อยากเห็นลูกของตัวเองปลดพันธนาการ สำหรับฟางจินหยวนเด็กน้อยจนกระทั่งผู้ใหญ่หวาดกลัวไปตามๆกัน นี่กลายเป็นกรอบความคิดอย่างหนึ่งไปแล้ว แม้แต่ชีวิตและทางเดินของตัวเองล้วนไม่สามารถเลือกเองได้

แต่ฟางเหยียนกำหนดมาให้เป็นคนที่ทำลายพันธนาการนี้

แต่เธอเริ่มค่อนข้างสับสนขึ้นมา ที่ฟางเหยียนทำลายพันธนาการนี้ได้ ก็ต้องอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับฟางจินหยวนโดยปริยาย เธอไม่อยากสูญเสียใครไปทั้งนั้น เธอที่ทนไม่ไหวหันไปมองพี่ชายฟางไห่เซิงและฟางไห่ถาง หวังว่าพวกเขาทั้งสองจะมองตน แล้วบรรเทาความโกรธของฟางเหยียนลงบ้าง แต่ผลลัพธ์คือ เหมือนว่าทั้งสองมองไม่เห็น จ้องมองฟางเหยียนตลอดเวลา

“โอเค ในเมื่อคุณยอมรับผิด งั้นผมจะรอให้คุณไปขอโทษถึงที่ก็แล้วกัน”

ฟางเหยียนลดความรุนแรงของน้ำเสียงลง เขาไม่สนฟางจินหยวนได้ แต่เขาต้องสนใจความรู้สึกของฟางไห่อิง พูดได้ว่าตั้งแต่วันนี้ไป ตระกูลฟางไม่มีใครกล้ารังแกฟางไห่อิง ไม่มีใครกล้าใช้อำนาจข่มเหงเธอแล้ว โดยเฉพาะสะใภ้ใหญ่หลี่เย่วภรรยาของฟางไห่ถาง

ทุกคนโล่งอกลงโดยปริยาย โดยเฉพาะฟางจินหยวน เมื่อกี้นี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าฟางเหยียนมีใจที่จะฆ่าเขาไปด้วย โดยเฉพาะนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตคู่นั้น ทำให้เขาเกิดความกลัวขึ้นในใจ

คำอธิบายที่เอื้อมไม่ถึง มักจะทำให้เข้าใจผิดมากขึ้น และตอนนี้เพียงแค่ขจัดความโกรธของฟางเหยียนได้ เขาไม่แคร์ที่จะแบกหน้าอันชราไปขอโทษเย่ชิงหยู่ถึงที่

จากเรื่องนี้ ฟางจินหยวนเข้าใจคำพูดหนึ่งที่คนโบราณมักจะพูดโดยปริยาย “อะไรที่ตัวเองไม่ชอบจงอย่าทำกับคนอื่น”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ