จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 650

ฟางฟังพูดพลางเดินมา เจิ้งชงเก็บสีหน้าความไม่พอใจไป หัวเราะอิๆๆอย่างไม่คิดอะไรมาก “ว้าว ฟางฟัง เรามีวาสนากันจังเลย ได้เจอกันที่นี่ด้วย อะไรนะ ได้ยินจากหลิวเจี๋ยว่า คุณกลับบ้านไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้มาช็อปปิ้งได้ล่ะ? จัดการเรื่องที่บ้านเสร็จแล้วเหรอ?”

ฟางฟังขมวดคิ้วเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะมองหลิวเจี๋ย จากนั้นก็ยิ้มขมขื่น ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี

“ฉันจะไปไหนต้องรายงานคุณด้วยเหรอ?” จู่ๆฟางฟังก็เข้าใจขึ้นมา เจิ้งชงจะต้องบีบหลิวเจี๋ยแน่ๆ เธอจึงได้บอกการเดินทางของตน

“ไม่ ไม่ได้หมายความว่างั้นนะ” เจิ้งชงมองฟางฟังด้วยความเย็นชา รีบอธิบายว่า “คืองี้ครับ คืนนี้เวินหลานมางานเลี้ยงขอบคุณแฟนคลับที่มหาลัยเราไม่ใช่เหรอ? ดังนั้นผมจึงตั้งใจมาเลือกชุดสักสองสามชุด ใครจะรู้ว่าจะเจอคุณที่นี่ ผมไม่ได้สะกดรอยคุณนะ ผมสาบานได้ อ้อ เงินที่ผมซื้อชุดก็ไม่ได้ใช้ของที่บ้าน แต่ได้มาจากการทำธุรกิจ จริงๆนะ!”

ฟางฟังเหอะๆออกมา ไม่อยากพูดอะไร และในเวลาเดียวกันนี้เอง ฟางเหยียนเปลี่ยนชุดเสร็จออกมา โชว์ต่อหน้าเธอ

ที่แท้ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง ชุดกันลมนี้ จู่ๆออร่าก็มา เธอเพิ่งพบว่า ชุดกันลมสีดำนี้ทำมาเพื่อฟางเหยียนจริงๆ โดยเฉพาะการผ่านโลกมาอย่างโชกโชนที่ไม่ควรมีในรุ่นอายุของเขา ทำให้เธอมองจนเหม่อลอยไป

ไม่เพียงแค่เธอ แม้แต่เพื่อนรักของเธอหลิวเจี๋ยก็ชะงักไปทันใดเช่นกัน

ในหัวมีแค่คำเดียว!

หล่อ

ฟางเหยียนเป็นคนที่ไม่ชอบแต่งตัว สำหรับนักรบที่ใช้ชีวิตยากลำบากภายนอก แปดเปื้อนเลือด ชุดที่ดีที่สุดคือชุดลายพรางที่มีเกียรติ ไม่ชอบแต่งตัว แต่ชอบบู๊ แต่น่าจะเป็นสิ่งที่ผู้ชายปรารถนา เขาก็ไม่ต่างกัน

แต่เขาอยู่เหนือของล้ำค่าของร้านนี้ กลมกลืนกันไปหมด แทนที่จะพูดว่าชุดกันลมตัวนี้ยกระดับฟางเหยียน สู้พูดว่าเป็นให้เกียรติอย่างสูงส่งให้กับชุดกันลมตัวนี้จะดีกว่า

“พี่เหยียน พี่หล่อมากเลย!” ฟางฟังหัวเราะเหอะๆเหมือนบ้าผู้ชายอย่างไรอย่างนั้น

“เหรอ? ฟางเหยียนอ้าแขนสองข้างส่งสัญญาณ!” แว็บเดียว นึกไม่ถึงว่าจะเหมือนจักรพรรดิจุติลงมาก็มิปราณ!ราวกับเพียงแค่เขาโบกมือ ก็มีพลังมหาศาล!

“ชอบมั้ย?พี่เหยียน?” ฟางฟังหัวเราะคิกๆ “ช่างเถอะ ฉันชอบก็พอแล้ว พนักงานรูดบัตร!”

พูดพลาง ก็ได้คว้าแขนของฟางเหยียนเดินไปที่แคชเชียร์ มองข้ามเจิ้งชงและคนอื่นๆโดยสิ้นเชิง

เจิ้งชงใจเต้นตึกๆ แม้แต่พี่ก็เรียกไปแล้ว นั่นไม่ใช่หมายถึงได้ครองฟางฟังไปแล้วเหรอ?เมื่อนึกถึงฟางฟัง…...ใบหน้าของเขาก็เขียวขึ้นทันใด หัวใจก็แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ เพราะโมโห ที่มือจึงโผล่เส้นเลือดขึ้นมา แทบจะอยากหั่นฟางเหยียนเป็นชิ้นๆ

ใจสลายสุดๆ!

ตอนนี้เจิ้งชงทรมานแบบนี้ ในใจเก็บความโมโหไว้ไม่อยู่ เจ้านั่นเทียบกับเขาได้อย่างไรกัน? เงินมากกว่าหรือตำแหน่งดีกว่า?ความเกรี้ยวกราดที่อัดไว้นานได้ระเบิดออกมาทันใด เขาได้โกรธจนยับยั้งอารมณ์ไว้ไม่อยู่

คุณหลูซวิ่นเคยพูดไว้ บางครั้งการเงียบแล้วค่อยระเบิดจะดีขึ้น แต่บางครั้งการเงียบไปตลอดก็มีแต่จะตาย!

เขาที่โมโหจนเลือดขึ้นหน้า กดความเกรี้ยวกราดที่มีอยู่ในใจไว้ไม่อยู่ แต่ในขณะเดียวกันนี้เอง หลิวเจี๋ยพูดเตือนว่า “คุณชายเจิ้ง อย่าลืมแผนการ!”

ถูก!

ใช้เงินฟาดหัว!

เขาเข้าใจความคิดของฟางเหยียนคนบ้านนอกทันที เจ้านั่นจงใจท้าทายให้เขาลงมือ เพียงแค่เขาใช้กำลัง แม้จะได้เปรียบ แต่ก็เสียหน้าต่อหน้าฟางฟัง ได้ไม่คุ้มเสีย เจ้านี่ต้องเป็นคนที่ไม่มีอะไรจะเสีย จงใจให้เขาโมโห ถ้าหลิวเจี๋ยไม่เอ่ยปากเตือน อีกนิดเจิ้งชงก็ติดกับแล้ว!

ยิ้มอย่างตื้นตันให้เธอ ทิ้งความโมโหก่อนหน้านี้ไป หัวเราะพลางเดินไปที่แคชเชียร์ “สหายท่านนี้ ในเมื่อเป็นเพื่อนของฟางฟัง ก็ถือว่าเป็นเพื่อนของเจิ้งชงเช่นกัน ค่าใช้จ่ายในวันนี้ผมคุณชายเจิ้งจัดการเอง”

พูดพลาง เอาบัตรสีทองใบหนึ่งวางไว้บนแคชเชียร์อย่างมั่นใจ ใบหน้าแสดง‘ความจริงใจ’ออกมา แอบมีลักษณะเย่อหยิ่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้อย่างคนที่รวยข้ามคืนเผยออกมา

“พรรคพวก ยังไม่ขอบคุณคุณชายเจิ้งอีก?” โจวซานเข้าใจการกระทำทั้งหมดของเจิ้งชงทันที เขาอยากใช้ความสามารถมาบีบฟางเหยียนให้ถอย ให้เขารู้ความแตกต่างระหว่างกุ้งทะเลกับกุ้งแม่น้ำ!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ