จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 653

ทว่าเจิ้งชงจับผิดฟางเหยียนได้พอดี ใบหน้าที่ราวกับคางคกขึ้นวอ เขาเอามือปิดหูเอาไว้แล้วไปรายงานกับฟางฟัง ทว่าฟางฟังไม่ได้เอ่ยอันใดเลย ดวงตาคู่นั้นจับจ้องไปยังเวินหลานที่กำลังลอยตัวลงมา แม้แต่บัดนี้เธอก็ยังต้องยอมให้กับความงามของเวินหลาน

“พี่เหยียน เวินหลานสวยมากจริงๆ จะพูดบรรยายยังไงก็บรรยายความงามของเธอออกมาไม่ได้” ฟางฟังจูงมือฟางเหยียนพร้อมเอ่ยขึ้นด้วยอารมณ์ตื่นเต้น

ฟางเหยียนมีสีหน้าสงบนิ่ง ราวกับมองไม่เห็นอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อเห็นฟางเหยียนไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ แม้แต่ตาก็หน่ายที่จะเบิกขึ้น ฟางฟังจึงเอ่ยขึ้นเสียงค้อน “น่าเบื่อ!”

“เวินหลาน...”

ฟางเหยียนรู้สึกเพียงในหัวมีเสียงโครมครามดังขึ้น ราวกับหูคู่นั้นชาไปแล้ว บ้าคลั่งดาราจนถึงขั้นนี้ได้ เขายากที่จะรับไหวจริงๆ ทว่ายังดีที่ ขณะที่เวินหลานอยู่บนเวทีนั้น เสียงกรี๊ดก็ลดลงครึ่งหนึ่งแล้ว เวินหลานที่อยู่บนเวที อ่อนโยนตราตรึงใจ ใบหน้าอันงดงามนั้นราวกับกำลังจับสายตาของคุณอยู่ ทำให้คุณเคลื่อนออกไปได้ยาก

“เพื่อนๆ แฟนคลับที่น่ารักทุกท่าน ขอบคุณการต้อนรับที่เป็นมิตรนี้ของคุณมากๆ ฉันคือเวินหลาน ฉันรักพวกคุณ...”

น้ำเสียงอันไพเราะราวกับเสียงร้องของนกขมิ้น ดังกลบเสียงในห้องโถงอันวุ่นวายทันทีทันใด และในขณะเดียวกันนี้ ห้องโถงใหญ่อันวุ่นวายก็เงียบลงทันที ทุกคนต่างก็โบกแท่งไฟเรืองแสงในมืออย่างคึกคัก สายตาจับจ้องไปยังเวินหลานผู้สวยสดงดงามบนเวที

“เอาละ ไม่ขอพูดอะไรมากแล้ว สำหรับความเป็นมิตรของทุกคน ฉันคงทำได้แค่ร้องเพลงตอบแทนพวกคุณ ขอบคุณพวกคุณ บทเพลงที่ฉันนำมามอบให้ทุกคนคือ “เขาไม่เข้าใจ” ”

เสียงปรบมือดังขึ้น พร้อมเพรียงกัน!

แม้แต่ฟางเหยียนก็ปรบมือขึ้นตามเช่นกัน หลังจากปรบมือเสร็จแล้วกลับต้องอึ้งไป

คิดไม่ถึงว่าเวินหลานจะเป็นที่ชื่นชอบถึงเพียงนี้!

จังหวะเพลงดังขึ้น ทั้งห้องโถงใหญ่คึกคักขึ้นมาอีกครั้ง

“เขาทิ้งเงาแผ่นหลังไว้ให้คุณ”

“สำหรับความรักไม่เอ่ยสักคำ”

“ทำให้คุณร้องไห้จนตาแดงก่ำ”

“เขาพูดคำโกหกอย่างน่าฟังถึงเพียงนี้เลยหรือ”

……

ผู้ชมทั้งห้องโถงใหญ่ต่างก็ตกตะลึง ยิ่งไปกว่านั้น มีบางคนร้องไห้ออกมา

น้ำเสียงของเวินหลานช่างพิเศษโดดเด่นไม่เหมือนใคร ราวกับน้ำเสียงแห่งธรรมชาติ ทำให้ผู้ชมต้องเข้าไปอยู่ในห้วงภวังค์ ราวกับกลับไปยังช่วงเวลาที่ไม่รู้จักกับความรักใหม่ๆ ความไม่รู้จักดีและความเสียดายไม่ได้ครอบครองความรัก

สุดท้าย ผู้คนที่ร่วมร้องด้วยกัน ก็ร้องพร้อมกันขึ้นมาเสียงดัง!

เวินหลานร้องไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ได้รับการตอบรับที่ดีจากแฟนคลับได้ เธอยินดีอย่างยิ่ง

และในขณะที่การร้องมาอยู่ในช่วงสุดท้าย ทันใดนั้น เสียงในไมค์ก็ดับลง! นอกจากทำนองเพลง ก็ไม่มีเสียงร้องของเวินหลานอีก เวินหลานหยุดชะงัก ดวงตาคู่นั้นมองไปยังที่ที่หนึ่ง!

หากจะบอกว่าเวินหลานร้องปลอมๆ ไม่มีผู้ใดกล้าเชื่อ!

“เอ๋ ทำไมหยุดแล้วล่ะ?”

“นั่นน่ะสิ? เกิดอะไรขึ้น?”

ทุกคนต่างก็เคลื่อนสายตาไปยังเวินหลาน ภายในหัวล้วนเป็นความฉงนใจและไม่เข้าใจ!

ทั้งห้องโถงฮือฮาขึ้นมา เกิดเป็นเสียงวุ่นวายผสมปนเปกันดังขึ้น!

“ปัง!” เห็นเพียงไมค์หล่นลงสู่พื้น! จากนั้นก็มีฉากอันน่าทึ่งเกิดขึ้น

คิดไม่ถึงว่าเวินหลานจะทิ้งผู้ชมไว้แล้วจากไป

เวินหลานเป็นคนที่นิสัยอ่อนโยนเซ็กซี่รู้จักตัวเอง นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรให้ตำหนิ ภายใต้แสงไฟนีออนเธอทั้งสุขุมและมั่นใจในตัวเอง ราวกับไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ดึงความสนใจจากเธอไปไม่ได้เลยสักนิด

ทว่าตอนนี้ ไม่คิดเลยว่าเธอจะทิ้งผู้ชม โดยไม่สนใจไยดี ไม่สนภาพลักษณ์ของตนเอง ออกไปจากเวทีของเธอด้วยความซมซาน

และนี่แถมยังอยู่ภายใต้การจับจ้องของผู้คนนับหมื่นด้วย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ