จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 680

เสียงของครั้งนี้ มีแรงดึงดูดมาก!

นอกจากเสียงที่ทำให้คนรู้สึกอากาศรอบๆเยือกเย็นลงแล้ว คนจำนวนมากมึนงงเข้าไปอีก

ยิ่งอยู่บรรยากาศยิ่งอึมครึมขึ้น จนสุดท้ายกลายเป็นมืดมิดเหมือนความตายอย่างไรอย่างนั้น!

ทุกคนต่างกลั้นหายใจ ไม่กล้าหายใจแรงออกมา

ตบหน้ากันเร็วไปหน่อยมั้ย!

ใช่!

หนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้ ทุกคนต่างมองผู้หญิงและเทียนขุยเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ แต่วินาทีนี้ ทุกคนล้วนคิดจะตัดความสัมพันธ์ ขอให้เป็นคนที่ฉลาดหน่อยล้วนรู้ ว่าลูกพี่ที่แข็งแกร่งคนนี้จงใจเล่นงานปีศาจฆ่าคน!

ปีศาจฆ่าคนเป็นใคร!

ก็ต้องเป็นเทียนขุยรองผู้นำที่ชื่อเสียงดังกระฉ่อนในช่วงนี้นะสิ!

ผู้หญิงก็ไม่โง่ สังเกตได้ถึงบรรยากาศที่ละเอียดอ่อนนี้ได้ทั้งหมด เกรี้ยวกราดอย่างชัดเจน แต่เธอตั้งใจเสแสร้งออกมา ไม่รีบไม่ร้อน เหมือนกับพูดเรื่องที่ไม่สำคัญอะไร แต่การข่มขู่ที่อยู่ในคำพูดนั้นกลับชัดเจน

“สิ่งที่รองผู้นำเทียนขุยสำนักเจ็ดพิฆาตเกลียดที่สุดก็คือนกสองหัว แต่พวกแกจะเสียใจกับความไม่รู้ของพวกแก เสียงที่ชั่วร้ายทำให้พวกแกตกใจสินะ?สำนักเจ็ดพิฆาตไม่ได้กินหญ้า กล้าทำผิดต่อสำนักเจ็ดพิฆาต ประหารเก้าชั่วโคตร ก็ไม่เสียดายอะไร!”

ทุกคนเกรี้ยวกราด มองหญิงสาว ทั้งหมดทำได้แค่โกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร

ถูก!

เจ้าของเสียงนั้นแข็งแกร่งมาก แต่สำนักเจ็ดพิฆาตไม่ใช่กุขึ้นมา ผิดใจรองผู้นำเทียนขุยของสำนักเจ็ดพิฆาต ก็เหมือนกับทำผิดต่อจอมพลโผ้จวิน และเป็นปรปักษ์กับประเทศหวา

เมื่อคิดแบบนี้ ทุกคนกดความกลัวที่อยู่ในใจไว้

เมื่อเห็นอารมณ์นั้นถูกกดไว้ ผู้หญิงก็โล่งอกลง จากนั้นมองเทียนขุย “รีบจัดการ อย่ารีรอ!”

เทียนขุยไม่พูดอะไร แว็บเดียวก็ยกเหอวี่เฉวียนขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ตราประทับเทียนซืออยู่ที่ไหน!”

เหอวี่เฉวียนที่หายใจรวยรินหัวเราะออกมา ใบหน้าชราภาพที่ปะปนไปด้วยเลือดดูๆแล้วถมึงทึงแปลกๆ “รองผู้นำเทียนขุย ผมตายไปก็ไม่เสียดาย แต่ตราประทับเทียนซือไม่ได้อยู่ที่ผม ไม่ได้อยู่ที่ผมจริงๆ”

“แค็กๆๆ…...” น่าจะเพราะอยากพิสูจน์ความจริงของคำพูดของตัวเอง เหอวี่เฉวียนตื่นเต้น จึงได้กระอักเลือดออกมาอีก ร่างกายสั่นอย่างรุนแรงขึ้นมา ราวกับใกล้จะถึงวาระสุดท้าย!

หกคนที่อยู่ด้านหลังจ้องเทียนขุยอย่างเคร่งเครียด พวกเขากังวลว่าเทียนขุยจะฆ่าเหอวี่เฉวียนจริงๆ

“คนใกล้ตายจะพูดความจริงจากใจและจิตใจดี แกแมนมาก ฉันจะส่งแกไปดีแล้วกันนะ!”

เทียนขุยเหวี่ยงหมัดไปที่เหอวี่เฉวียนอย่างรุนแรง กลับถูกผู้หญิงตวาดไว้

“รองผู้นำเทียนขุย ภารกิจของเราคือตราประทับเทียนซือ!”

ตราประทับเทียนซืออีกแล้ว!

สุดท้ายเทียนขุยก็ไม่ฆ่า รอผู้หญิงที่เดินมาอย่างสงบ ราวกับหญิงสาวค่อนข้างร้อนใจ หยิบมีดสั้นขึ้นมา ปาดไปที่ข้อมือของเหอวี่เฉวียนอย่างแรง

กรีดข้อมือ!

หกคนที่อยู่ด้านหลังขนลุกซู่อย่างทนไม่ไหว ผู้หญิงคนนี้เหี้ยมเกินไปแล้ว!

“เหอวี่เฉวียน ฉันบอกแกตรงๆ เราไปภูเขาหลงหู่ซานมาแล้ว จากการเตือนของผู้ให้ข้อมูล ให้เราได้ทราบว่าตราประทับเทียนซืออยู่ในมือของแกอย่างราบรื่น ไม่งั้นเราฆ่าไปนานแล้ว ให้พวกแกมีชีวิตอยู่มาได้ตั้งหลายวัน ยังไม่พอใจใช่มั้ย?” สักพัก หญิงสาวหัวเราะออกมา แล้วเน้นว่า “ฉันล่ะอยากจะรู้ ว่าร่างกายของแกจะแข็งกว่าปากของแกมั้ย!”

มีคนเคยพูดไว้ ทำลายคนๆหนึ่งวิธีที่ดีที่สุดไม่ใช่การฆ่าเขา แต่ค่อยๆทรมานเขา ตอนที่ร่างกายและจิตใจทรมาน จึงจะเป็นตอนที่คนอ่อนแอที่สุด!

หญิงสาวต้องหลอกล่อให้ได้ที่อยู่ของตราประทับเทียนซือ ก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะปรากฏตัวให้ได้!

เหอวี่เฉวียนรู้สึกว่าข้อมือซ้ายเย็นๆ จากนั้นทั้งแขนก็เย็นซู่ ไม่นานความรู้สึกนี้ก็ขึ้นไปที่สมอง แม้แต่สมองก็เหมือนกับถูกแช่แข็งไว้ ความเย็นค่อยๆเข้ามา

เหอวี่เฉวียนที่เดิมทีหายใจรวยรินจู่ๆก็ตัวสั่นอย่างดูสดใสก่อนที่จะตาย ดวงตาทั้งสองที่ขุ่นมัวเป็นประกาย ดูๆแล้วใกล้จะถึงวาระสุดท้าย

“ไม่เลว สมแล้วที่เป็นผู้อาวุโสของสำนักเทียนซือ ฉันล่ะอยากจะรู้ ว่าแกจะอยู่ได้จนถึงเมื่อไหร่!” พูดพลาง หญิงสาวตวาดไป มือทั้งสองตำแหน่งตรงกับมือขวาของเหอวี่เฉวียน บิดอย่างแรง

แคร็ก!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ