จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 325

แม้ที่ดินอุตสาหกรรมนั้นเป็นของหลี่โม่จริงๆ แต่กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่นๆ ไม่ได้คิดเช่นนั้น พวกเขาต่างก็คิดว่าที่ดินผืนนั้นควรเป็นของตระกูลกู้ เพราะหลี่โม่เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านภรรยา ดังนั้นทุกอย่างของหลี่โม่ก็ควรเป็นของตระกูลกู้เช่นเดียวกัน

กู้เจี้ยนกั๋วหยิบบุหรี่ออกมาสูบแล้วพูดว่า “หยุนหลัน หลี่โม่ เรื่องที่ดินเราหวังว่าพวกเธอจะลองพิจารณาดูนะ ถ้าหากสามารถนำออกมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อครอบครัวได้ ทุกคนก็จะไม่มีวันลืมผลงานของพวกเธอ”

หลี่โม่หัวเราะอย่างเย้ยหยันแล้วใช้นิ้วเคาะบนโต๊ะเบาๆ “ที่ดินนั้นเป็นทรัพย์สินส่วนบุคคลของเรา ซึ่งมันไม่ใช่ของคนทั้งครอบครัวอยู่แล้ว ถ้าจะใช้ก็ใช้ได้ผมไม่ว่า แต่มันคงไม่ดีหรอกนะถ้าพวกคุณเอาไปใช้ฟรีๆ แบบนี้ อย่างน้อยก็ควรควักเงินออกมาซื้อกับเรา หรือไม่ก็ให้เราเป็นหุ้นส่วนในบริษัทที่จัดตั้งขึ้นใหม่นี้ก็ยังดี”

“ให้ตายสิ! ไอ้คนไร้ประโยชน์ยังมีหน้ามาขอเงินอีกเหรอ! ที่นายได้กินอิ่มนอนอุ่นก็เพราะตระกูลกู้ของเรา ของพวกนายก็เป็นของตระกูลกู้เราหมด! นายยังมีหน้ามาบอกว่าที่ดินของนายอีกเหรอ!”

กู้ซิงเว๋ยตะโกนพูดอย่างไม่พอใจ

กู้เจี้ยนเจียงขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเชื่องช้า “หลี่โม่ นายผิดแล้วที่คิดแบบนี้ นายต้องเข้าใจว่าถ้าตระกูลกู้เจริญรุ่งเรือง นายก็จะได้ดีไปด้วย แล้วถ้าที่ดินว่างเปล่าอยู่ในมือนายมันก็จะเสียเปล่า สู้ดีกว่าเอาออกมาให้ครอบครัวได้ใช้ให้เป็นประโยชน์เหรอ”

ทุกคนในตระกูลกู้เข้ากันอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย พวกเขาพยายามร่วมมือกันเพื่อจะแย่งที่ดินมาจากหลี่โม่

จากนั้นหลี่โม่ลุกขึ้นแล้วพูด “ถึงยังไงพวกคุณก็ไม่ยอมจ่ายสักบาทสินะ”

“หน้าไม่อาย! ที่นายกินที่นายใช้อยู่ทุกวันนี้มันเป็นของใคร ทุกบาททุกสตางค์ล้วนเป็นของตระกูลกู้หมดนายไม่รู้ตัวเหรอ ต่อให้เป็นเงินที่กู้หยุนหลันหามาเอง แต่กู้หยุนหลันก็ได้เงินไปจากตระกูลกู้ของเราเหมือนกัน!”

กู้ซิงเว๋ยพูดอย่างเสียงดัง

“งั้นผมลองกลับไปคิดดูก่อนนะว่าผมใช้เงินของพวกคุณไปเท่าไหร่ มันพอจะแลกเป็นที่เดินสักสองร้อยไร่ไหม”

หลี่โม่จับมือกู้หยุนหลันแล้วเตรียมเดินออกจากห้องประชุม

กู้เจี้ยนกั๋วโกรธจนลุกขึ้นทุบโต๊ะและมองไปที่หลี่โม่กับกู้หยุนหลัน “พูดกันดีๆ ไม่ชอบ! พรุ่งนี้เอาเอกสารโฉนดที่ดินมานะ ไม่อย่างนั้นก็รอแก้ตัวกับคุณปู่เลย!”

เมื่อกู้เจี้ยนกั๋วเห็นว่าหลี่โม่ไม่มีความเกรงกลัว เขาจึงใช้ชื่อของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้มากดดันหลี่โม่

แต่หลี่โม่กลับยักไหล่และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “งั้นรอพรุ่งนี้ผมมาคิดบัญชีกับคุณปู่ก็แล้วกันนะ ไปละ”

จากนั้นหลี่โม่ก็พากู้หยุนหลันเดินออกจากห้องประชุม กู้เจี้ยนกั๋วที่เห็นก็โกรธจนเอาแก้วฟาดลงกับพื้น “สารเลว! ไอ้สารเลว! ทำไมต้องเจอคนสารเลวแบบนี้ด้วย!”

“พ่อครับ ใจเย็นๆ ก่อนครับ เรากลับไปหาคุณปู่ก่อนดีกว่า ขอแค่คุณปู่ออกคำสั่ง พวกเขาก็ต้องทำตามอย่างแน่นอน”

กู้เจี้ยนกั๋วพยักหน้าเบาๆ แล้วมองไปที่กู้เจี้ยนเจียงที่นั่งอยู่ด้านข้าง “เราไปด้วยกัน ไปบอกปัญหาเรื่องนี้กับคุณปู่”

“ครับ ยังไงมันก็ต้องมอบที่ดินผืนนี้ออกมาให้เรา!”

กู้เจี้ยนเจียงพูดอย่างมั่นใจ

ที่ดินผืนใหญ่ขนาดนี้ถ้ากลายเป็นของตระกูลกู้แล้ว กู้เจี้ยนกั๋วกับคนอื่นๆ ก็จะมีทรัพย์สินในครอบครัวเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลอย่างแน่นอน และถ้าคุณปู่กู้กลับบ้านเก่าเมื่อไหร่ จากนั้นขับไล่กู้เจี้ยนหมินออกจากตำแหน่งทายาทได้ กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงก็จะได้รับผลประโยชน์ไปเต็มๆ อย่างแน่นอน

เมื่อนึกถึงผลประโยชน์อย่างมหาศาลนี้ กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะต่อสู้

หลี่โม่กับกู้หยุนหลันขับรถกลับบ้านด้วยกัน ในระหว่างทางกลับบ้านกู้หยุนหลันยังคงรู้สึกกังวลกับเรื่องพรุ่งนี้ เพราะถ้าคุณปู่กู้รู้เรื่องนี้ สถานการณ์มันต้องเลวร้ายกว่านี้แน่เลย

“หลี่โม่ พรุ่งนี้จะทำยังไงดี?” กู้หยุนหลันถามอย่างกังวล

หลี่โม่จับมือขวาของกู้หยุนหลันแล้วลูบเบาๆ และยิ้มพูดว่า “ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมจัดการได้”

“อื้ม งั้นฉันจะไม่คิดมากแล้วนะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร