จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน ภาคสามบทที่่249 ถอนกำลัง กับ เหยื่อล่อ

เมื่อกำจัดศัตรูกลุ่มสุดท้ายเรียบร้อย เศียรทั้งเจ็ดของนางพญาแมงมุมอเวจีก็เริ่มหมุนวนไปรอบๆ เปิดอ้าริมฝีปากที่ใหญ่โตราวกับเป็นวังวนสีดำ เพื่อกลืนกินความสิ้นหวังและความเคียดแค้นของผู้ตาย

แล้วใช้พลังนั้นปลดปล่อยตราผนึกคำสาป ทำลายความสมดุลของผนึกอาคมป้องกันโลกมนุษย์ที่เหล่าเทพเจ้ามังกรสร้างขึ้น และเปลี่ยนให้โลกใบนี้กลายเป็นดินแดนต้นกำเนิดมารแห่งที่สอง

ภายในบังเกอร์หลบภัยลับใต้ขั้วโลกเหนือ

ประธานาธิบดีสหรัฐมองสิ่งที่เกิดขึ้นในประเทศของตนด้วยความสิ้นหวัง ก่อนจะไล่สายตาไปยังจอภาพอื่นๆ ที่แสดงภาพการตายอย่างอเนจอนาถของเหล่าซูเปอร์ฮีโร่มากมาย ซึ่งถูกสังหารไปในสงครามก่อนหน้านี้ ไม่เว้นแม้แต่ซู เปอร์แมนที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุด

“ ท่านครับ เรายังเหลือฝูงบินจู่โจมที่ติดตั้งสนามพลังล่องหน และขีปนาวุธนิวเคลียร์คุณภาพสูงสุดอีกเก้าสิบลูกที่แอเรีย51 ” รัฐมนตรีกลาโหมกัดฟันพูดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ ทว่ากลับได้เสียงแย้งจากสหายที่ยืนอยู่ข้างกายทันที

“ พอเถอะ ทุกอย่างมันจบแล้ว อย่าทำให้สถานการณ์มันยิ่งเลวร้ายไปกว่านี้เลย ” รองประธานาธิบดีส่ายหน้าเบาๆ

หากใช้วิธีสิ้นคิดแบบที่อีกฝ่ายบอก อย่าเพิ่งถามว่าสัตว์ประหลาดตนนั้นจะตายไหม แต่ประชาชนหลายสิบล้านคนที่ยังหลบซ่อนตัวอยู่จะต้องตายแน่นอน

“ ไร้สาระ! หรือจะปล่อยให้ไอสัตว์ประหลาดนี่อาละวาดกลืนกินประชาชนของพวกเราตามใจชอบงั้นเหรอ ” รัฐมนตรีกลาโหมระเบิดอารมณ์ออกมา ทำให้เกิดการโต้เถียงกันระหว่างฝ่ายรัฐสภากับฝ่ายกองทัพทันที

ปัง!

“ หยุดเถียงกันได้แล้ว! ในสถานการณ์เลวร้ายแบบนี้ ผู้มีอำนาจอย่างพวกคุณยังจะมามัวทะเลาะกันเองเหมือนในสภาอีกงั้นเหรอ ” หลังเสียงในห้องเงียบลง ประธานาธิบดีก็พูดขึ้นต่อ

“ สั่งให้กองทัพของพวกเราที่ยังต่อสู้กับกองทัพมารรอบๆ รีบถอนตัวออกจากสนามรบให้หมด ไม่จำเป็นต้องสนใจประชาชนที่ติดอยู่ในเมืองอีกต่อไป เราจะปล่อยให้กำลังรบทั้งหมดของพวกเราถูกทำลายไปในสงครามครั้งนี้ไม่ได้เป็นอันขาด ”

“ นี่มัน! ท่านคิดจะละทิ้งประชาชนชาวอเมริกันหลายสิบล้านคนที่กำลังต้องการความช่วยเหลืองั้นเหรอ ” รองประธานาธิบดีพยายามจะพูดโต้แย้งขึ้น แต่เมื่อลองวิเคราะห์ดูจากสถานการณ์ปัจจุบัน เขาก็มองไม่เห็นหนทางอื่นให้เลือกเดินอีก

เพราะอย่างน้อยการรักษาขุมกำลังบางส่วนไว้ ก็มีประโยชน์ต่อการสร้างประเทศขึ้นมาใหม่ภายหลังแน่นอน

“ เอ่อ…ผมเข้าใจในความหมายของท่านประธานาธิบดีนะ แต่ถ้าพวกเราถอนตัวไปตอนนี้จะบอกกับทางประเทศจีนอย่างไร โดยเฉพาะกับเทพเจ้ามังกรอ๋าวมู่ที่พาขุมกำลังส่วนตัวละทิ้งวิหารมาช่วยเหลือพวกเราต่อสู้ด้วยตนเอง ” โฆษกประธานาธิบดีพูดออกมาเบาๆ

ทว่ายังไม่ทันที่ทุกคนจะได้พิจารณาถึงปัญหาข้อนี้ บนจอภาพได้ปรากฏอสนีบาตทมิฬอันน่าสะพรึงกลัว ฉีกกระชากห้วงมิติจนพังทลาย แบ่งแยกท้องฟ้าเหนือสหรัฐอเมริกาออกเป็นสองส่วน

เปรี้ยงงง!ครืนนน!

จากนั้น ก็มีร่างมังกรพฤกษาอันใหญ่โตมโหฬาร ซึ่งเป็นร่างจริงของเทพเจ้ามังกรอ๋าวมู่ร่วงหล่นลงมาจากรอยแยกมิติ ตกลงไปกระแทกบนพื้นดังสนั่นหวั่นไหว กวาดตึกรามบ้านช่องในเมืองวอชิงตันดีซีพังพินาศไปกว่าครึ่ง

“ พวกคุณยัง มีข้อสงสัยในการตัดสินใจของผมอยู่อีกไหม ” ประธานาธิบดีถามออกมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันที

เหตุการณ์เหล่านี้ ไม่เกิดกับประเทศสหรัฐอเมริกาเพียงแห่งเดียวเท่านั้น เมื่อเหล่าผู้นำแต่ละประเทศประสบกับความสูญเสีย และมองเห็นถึงความน่าสะพรึงกลัวที่แท้จริงของกองทัพโลกมาร

สิ่งเดียวพวกเขาคิดได้ ก็คือการละทิ้งประชาชนและเรียกถอนกำลังรบทั้งหมดที่ยังเหลือรอดอยู่กลับมา แล้วหลบซ่อนตัวเพื่อรอโอกาสในภายหลัง ซึ่งก็แน่นอนว่าทางฝ่ายกองทัพมารก็ไม่ได้ติดตามไปสังหารทหารหนีทัพพวกนี้แต่อย่างใด

เพราะเป้าหมายหลักของพวกมัน นอกจากการสังเวยดวงวิญญาณมนุษย์ที่อ่อนแอเพื่อเปลี่ยนโลกนี้ให้กลายเป็นดินแดนแห่งมวลมารแห่งที่สอง

ก็คือการกำจัดขุมกำลังของเทพเจ้ามังกรทั้งเก้าและพวกพ้องสมาพันธ์เซียนของจ้าวเทียนเท่านั้น ส่วนเหล่ามดปลวกที่หนีไปหลบซ่อนตัว ไว้ยึดครองโลกมนุษย์ได้แล้วค่อยจัดการภายหลังก็ไม่สาย

ด้วยเหตุนี้เอง เมื่อเมืองวอชิงตันดีซีล่มสลาย เมืองหลวงทุกประเทศทั่วโลกยกเว้นประเทศจีนก็ถูกทำลายไปพร้อมกัน

ส่งผลให้ขุมกำลังของเหล่าเทพเจ้ามังกรที่ยังเหลือรอด ต้องเผชิญกับการบุกโจมตีจากกองทัพอย่างหนักหน่วง โดยไม่ได้รับการสนับสนุนใดๆจากฝ่ายพันธมิตรสหประชาชาติทั้งสิ้น

ในเวลาเดียวกันที่ประเทศจีน

“ ท่านย่าทวด ห่างออกไปที่เจ็ดนาฬิกาอีกหกสิบกิโลเมตร ดูเหมือนจะมีกองกำลังขนาดใหญ่ โดนกองทัพมารปิดล้อมเอาไว้บริเวณรอบๆอาคารหลังหนึ่ง ผมควรทำอย่างไร ”

จ้าวเย่ซ่งติดต่อกลับมาทางวิทยุสื่อสาร เนื่องจากภารกิจของเขาคือการสอดแนมกองทัพศัตรู เพื่อหาเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุดให้ขบวนอพยพ จึงต้องดำเนินการทุกอย่างด้วยความรอบคอบรัดกุม

“ สถานการณ์เป็นอย่างไร ศัตรูแข็งแกร่งขนาดไหน ” จ้าวหนิงเซียนถามกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง ถ้าเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากรับเอาภาระมาเพิ่ม เพราะการที่ต้องคอยปกป้องผู้รอดชีวิตเกือบแสนคนมันก็ยุ่งยากมากพอแล้ว

“ศัตรูมีระดับขุนพลมารเจ็ดตนกับทหารมารหนึ่งแสน…เอ่อ ผมคิดว่าพวกเขาคงทนได้อีกไม่นานนัก พวกเราควรลงมือช่วยเหลือให้เร็วที่สุด ”

“ เย่ซ่ง! หลานรู้ใช่ไหมว่าในขบวนอพยพของพวกเรา มีสองพี่น้องตระกูลลี่และผู้คนในบริษัทของจ้าวเทียนรวมอยู่ด้วย คิดจะนำชีวิตของพวกเขาไปเสี่ยงงั้นเหรอ ” จ้าวหนิงเซียนถามเสียงเครียด รู้ว่าศัตรูมีมากขนาดนั้นแล้วยังจะให้เธอพาทุกคนไปรนหาที่ตายอีก