ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า

เดิมทีเธอเป็นถึงสาวไฮโซ กลับต้องกลายเป็นเครื่องมือผลิตลูก ซ้ำยังถูกสามีไปเป็นไม้กันหมากันผู้หญิงข้างนอกให้เขา ในเพลาที่ทุกข็ระทม เธอกระโดดลงแม่น้ำที่เชี่ยว สาบานว่าถึงตายก็ไม่ยอมช่วยนางในใจของเขา หลายปีต่อมา เธอกลับมาอย่างสง่า！หญิงผู้สูงส่ง ภายใต้ออร่าที่เจิดจรัส กลับมีแววตาโหดร้ายในความทรงจำสบจ้องเข้ามา ชายผู้เย็นชาต้อนเธอจนมุมกำแพง：“บอกผมมา ลูกอยู่ไหน？” “เอาออกแล้ว”เธอยิ้มพร้อมกล่าวว่า：“เป็นเด็กผู้ชาย เหมือนคุณมาก” ณเวลานั้น ความสิ้นหวังที่เย่ชิงหลีแบกรับไว้ทั้งหมด ล้วนตกอยู่บนตัวชายที่เคยเย็นชาผู้นั้น ในซอกมุมหนึ่ง เจ้าหญิงน้อยรู้สึกหมดคำพูด “พ่อกับแม่จะดีกันสักทีม้ยนะ มันยากจังเลย”