บทที่1157 ใส่ร้ายผู้บริสุทธิ์
“ถ้าไม่ได้เห็นกับตา งั้นป้าจางมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาว่าแฟนฉันเป็นคนทำร้ายเขา?”ในตอนที่พูดคำว่าแฟน เสี่ยวเหยียนก็หันไปมองหานชิงด้วยความลังเล
แม้ว่าเมื่อคืนจะจูบกันแล้ว ทว่าทั้งคู่นั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกัน ทำให้มันกระจ่างดีกว่า
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็พูดเสริมขึ้นว่า
“อีกอย่างนะคะ ก่อนหน้านี้ที่ฉันบอกว่ายังไม่มีแฟน ก็คือไม่มีแฟนจริงๆ ฉันไม่มีวันไปนัดเจอกับคนอื่นทั้งๆที่มีแฟนแล้วหรอกค่ะ สิ่งที่ป้าจางพูดมาทั้งหมดนั้น เป็นการใส่ร้ายฉันและทำลายชื่อเสียงของฉัน”
คิดไม่ถึงว่ายัยเด็กเสี่ยวเหยียนถึงมีไหวพริบและช่างพูดแบบนี้ ป้าจางอึ้งไปสักครู่ จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างได้ใจว่า “เธออย่ามาปฏิเสธเลย เสี่ยวหลี่บอกฉันหมดแล้ว แฟนเธอเป็นคนทำร้ายเขาจนต้องเข้าโรงพยาบาล มันเป็นความผิดของเธอ ตัวเองมีแฟนแล้วแท้ๆยังไปหาคู่อีก ยัยเด็กบ้านจาง ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ ก็เห็นเธอตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ต่างอะไรจากพ่อแม่แท้ๆของเธอ เธอไม่ควรหลอกลวงทุกคนแบบนี้นะ”
ที่จริงแล้วที่ป้าจางยังยืนยันคำเดิมเรื่องเสี่ยวเหยียนแบบนี้ก็เพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเอง เธอจะไม่พูดเรื่องเมื่อคืนออกมาเด็ดขาด และข่าวสารที่เธอได้รับคือ หลี่ซือห้านอยากจูบเสี่ยวเหยียน แต่เสี่ยวเหยียนไม่ยอมและตบเขาไปทีหนึ่ง
ป้าจางคิดตามเหตุผลว่า ระหว่างตบหนึ่งทีกับทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาล แน่นอนว่าอย่างหลังนั้นหนักกว่า
เหมือนกับพ่อแม่แท้ๆ?
เมื่อเสี่ยวเหยียนได้ยินคำนี้ก็หัวเราะเยาะในใจ คนพวกนี้ให้ข้าวเธอกินหรือว่าให้เงินกับเธอเหรอ? เหมือนกับพ่อแม่แท้ๆ คำพูดแบบนี้ยังมีหน้ากล้าพูดออกมาได้?
ในตอนที่กำลังคิด หานชิงที่อยู่ข้างๆก็ขยับตัว ทำท่าเหมือนจะออกหน้าแทนเธอ เสี่ยวเหยียนยื่นมือออกไปดึงชายเสื้อของเขาไว้ คนข้างๆจึงหันหน้ามามองเธอ
เสี่ยวเหยียนส่งสายตาให้เขาว่าอย่าออกไป เรื่องเล็กแบบนี้เธอจัดการเองได้ เมื่อคืนเขาออกหน้าแทนเธอแล้ว วันนี้เธอไม่ควรพึ่งเขาอีก
หานชิงเม้มปากเล็กน้อย มองดูท่าทีของสาวน้อยที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ดูท่าแล้วเธอมั่นใจที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างสบายๆ
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หานชิงจึงถอยออกมา เขาตัดสินใจที่จะยืนอยู่ตรงนี้เพื่อดูชัยชนะของสาวน้อย
“โอ้โห ดูสายตาที่ส่งกันไปมาสิ ยังบอกว่าไม่ใช่แฟนของเธอเหรอ?”ป้าจางเริ่มเดือดขึ้นมา แล้วพูดเยาะเย้ยเสี่ยวเหยียนว่า “ฉันว่านะยัยเด็กบ้านจาง เธอยอมรับเถอะ เขาเป็นคนทำร้ายเสี่ยวหลี่จนต้องเข้าโรงพยาบาลใช่ไหม? ดูท่าแล้วคงใช่สินะ พวกเธอรังแกคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง?”
“ป้าจางคะ”เสี่ยวเหยียนเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วเรียกชื่อเธอขึ้นมา
ทันใดนั้นป้าก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี เธอหรี่ตาลง “จะทำอะไร?”
“ป้ารู้หรือเปล่าคะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? คนที่ป้าแนะนำให้ฉัน พูดจาไม่สุภาพ แถมยังลงไม้ลง และคิดจะข่มขืนฉันด้วย?”
เมื่อพูดถึงตรงนี้………ผู้คนรอบๆก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และมองไปยังเธอด้วยสายตาที่ยากที่จะเชื่อในสิ่งที่เธอพูดออกมา
แม้แต่ป้าจางก็ยังเบิกตากว้าง แววตาของป้าจางดูประหลาดใจมาก คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดเรื่องเช่นนี้ออกมาตรงๆแบบนี้!
เธอคิดว่า เสี่ยวเหยียนจะอดกลั้นอดทน จากนั้นก็จะถูกตัวเองต่อว่าจนจนมุม ไม่สามารถหาเหตุผลมาค้านหรือหักล้างตัวเองได้!
ความเป็นจริงแล้ว แม้แต่หานชิงที่อยู่ข้างๆก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะใจกล้าแบบนี้ เขามองไปยังเสี่ยวเหยียน แววตาหมองลงครู่หนึ่ง
บางที เธออาจจะกล้าหาญมากกว่าที่เขาคิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่