ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 20

บทที่20 น้ำนี่ไม่ใช่น้ำนั้น

”นายห้ามดู!!!”

ได้ยินเสียงตำหนิของลู่ปู้หนานที่อยู่ตรงข้าม นี่ทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นและพบความอายบนใบหน้าที่น่ารักของเธอ.

ตอนที่สายตาเลื่อนลงอีกครั้ง ก็เห็นเธอได้ใช้มือทั้งสองข้างปกป้องมันเอาไว้.

“นายยังจะดูอีก!”

ฉันว่าเสื้อผ้าของเธอเปียกหมดแล้ว หากเธอเป็นหวัดอีก การเรียนขับรถของเธอก็จะล่าช้าไปอีก เธอก็จะโดนหล่าวหลี่อบรมอีก.”

หาเหตุผล จากนั้นฉันก็ถอดเสื้อเชิ้ตออก บิดหมาดแล้วคลุมไปที่ตัวของเธอ.

เห็นได้ชัดว่า เพราะการถอดเสื้อผ้า ทำให้ลู่ปู้หนานเห็นผ้าพันแผลที่หน้าอกและหลังของฉัน.

“เอ๋ นายบาดเจ็บเหรอ ทำไมผ้าพันแผลเยอะขนาดนี้?นายใส่เสื้อไว้ อย่าเป็นหวัดอีกล่ะ……”

พูดถึง ลู่ปู้หนานดึงเสื้อของฉันที่เธอคลุมไว้ออก แต่แล้วก็ถูกฉันคลุมกลับไปที่เดิม.

“เรื่องเล็กหน่า แผลเล็กแค่นี้เอง ไม่เป็นอะไรหรอก.”

ฝนตกลงมาอย่างกะทันหัน ทำให้เจ้าของร้านปิ้งย่างซ่อนตัวอยู่ในระยะไกล ฝนตกทำให้ลูกค้าหายไปหมด นี่เป็นครั้งที่สอง ส่วนใหญ่ทุกโต๊ะก็ยังไม่ได้จ่ายค่าอาหาร.

ฉันแค่สงสัยว่าเขาจะจ่ายคืนนี้ไปเท่าไหร่ ลู่ปู้หนานก็กระซิบ: “นายหนาวไม่หนาว?”

บอกไม่หนาวคือโกหก แม้ว่ามันจะเป็นฤดูร้อน แต่ฝนจะมาเร็ว ฝนตกหนัก และฉันเองก็เปียกฝน ดังนั้นฉันจึงพูดว่า: “ที่จริงก็นิดหน่อย แต่ว่าเสื้อผ้าไม่ต้อง เธอใส่ไป……”

พูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้น ลู่ปู้หนานก็เข้ามากอดฉันไว้ และกอดเอาไว้ทั้งร่าง ร่างกายเล็ก ๆ ที่บอบบางแนบกับร่างกายของฉัน.

“ฉันก็รู้สึกหนาวนิดหนึ่ง พวกเรามาให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกัน แต่นายห้ามคิดลึก!”

เธอพูดอย่างอายๆ ฉันตอบไปแค่ ‘อืม’ จากนั้นก็กอดเธอไว้.

ในคืนที่ฝนตกหนาว ฉันกับลู่ปู้หนานกอดกัน ไม่มีอะไรพิเศษมากกว่านี้.

ฝนตกอย่างต่อเนื่อง ไม่มีทีท่าว่าจะลดลง อากาศก็เริ่มหนาวขึ้น.

แต่ว่าฉันไม่หนาว และฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าลู่ปู้หนานที่อยู่ในอ้อมแขนของฉันก็ไม่หนาวเช่นกัน. ไม่เพียงแต่ไม่หนาว เธอนั้นยังรู้สึกอุ่นเล็กน้อย.

อุณหภูมิที่ส่งมาจากร่างเล็กนั้น ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น เหมือนกอดเตาอบเล็กๆเอาไว้.

ดูเหมือนว่าลู่ปู้หนานรู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของฉันเพิ่มขึ้น ดังนั้นเธอขยับร่างของเธอเบาๆ และการขยับแบบนี้ทำให้หน้าอกของเธอที่แนบอยู่กับร่างของฉันมันขยับ ความยืดหยุ่นแบบนั้น ความอ่อนนุ่มแบบนั้น มันทำให้ฉันหลง.

แต่แล้ว ที่ที่หนึ่งมันก็มีปฏิกิริยา มันบังเอิญหรือเปล่าไม่รู้ ตอนนั้นของฉันมันตรงกับที่ตรงนั้นของเธอ.

เห็นได้ชัดว่า ลู่ปู้หนานก็รู้สึกเช่นกัน ดังนั้นร่างกายของเธอจึงบิดบ่อยขึ้น ทำให้มีการเสียดสีกันมากขึ้น และความสุขที่ได้รับมันมากกว่าการใช้หน้าอกของหยาวเซียวเพื่อแก้ปัญหา.

“ ไอเลวนี่!!!”

ลู่ปู้หนานพูดอย่างอายๆ ทำให้ฉันเขินมาก.

“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าเธอนั้นสวยมาก รูปร่างก็ดีมาก ตัวของพวกเราติดกันขนาดนี้ มันยากสำหรับฉันที่จะควบคุมร่างกายเอาไว้.”

ลู่ปู้หนานอาย และกอดฉันไว้แน่นๆ ไม่กล้าขยับ ฉันกลัวว่าการเสียดสีจะมากขึ้น.

“งั้นนายก็รีบสงบสิ เร็วๆสิ อย่าเอาแต่ชี้มาที่ฉัน…..”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+