กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1379

หลังจากถูกควินน์วิจารณ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ชาร์ลีก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย และเริ่มรู้สึกอึดอัดอยู่ภายในใจมากขึ้น

ดังนั้นเขาจึงกระแอมกระไอเล็กน้อยแล้วเอ่ยคำขอโทษออกมา “นานา ฉันจะขอรับผิดชอบในเรื่องนี้ ฉันอยากจะขอโทษเธอกับลุงโกลดิ้งจากใจจริง…”

“ขอโทษ?” ควินน์พูดด้วยความโกรธ “ในเมื่อพี่อยากจะขอโทษ ถึงแม้ว่าพี่จะไม่ถือว่าพ่อของฉันเป็นญาติผู้ใหญ่ของพี่ แต่พี่ก็ควรไปขอโทษพ่อของฉันแบบซึ่ง ๆ หน้า เพราะท่านเฝ้าตามหาพี่มาหลายปี! ไม่สิ! พี่ไม่ยอมให้ฉันบอกพ่อว่าเจอพี่แล้วด้วยซ้ำ พี่ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง?!”

ชาร์ลีมองดูสีหน้าที่แสดงความโกรธเคืองของเธอแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เธอลองคิดดูสิ นานา ฉันอาศัยอยู่ที่สถานสงเคราะห์โอลรัส ฮิลล์มาเป็นเวลาสิบปี แล้วในช่วงนั้นลุงโกลดิ้งก็มาตามหาฉันในโอลรัส ฮิลล์อยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังหาฉันไม่เจอ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะ? ต้องเป็นเพราะมีคนที่ไม่อยากให้ลุงโกลดิ้งตามหาฉันจนเจอน่ะสิ นี่เป็นเการพิสูจน์ให้เห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งนั้นมีความแข็งแกร่งและทรงอำนาจมาก แล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นมิตรหรือศัตรูกับฉันกันแน่ การบอกลุงโกลดิ้งถึงเรื่องนี้มีแต่จะสร้างปัญหาให้ลุงโกลดิ้งโดยไม่จำเป็นนะ…”

เมื่อเขาเห็นควินน์มีสีหน้าผ่อนคลายลงเล็กน้อย ชาร์ลีก็พูดต่อว่า “ฉันเองก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมพ่อแม่ของฉันถึงถูกบีบบังคับให้ออกจากอีสต์คลิฟฟ์ในตอนนั้น แล้วเสียชีวิตอย่างกะทันหันหลังจากมาถึงที่นี่ได้ยังไง ยังไม่มีใครรู้ข้อเท็จจริงทั้งหมดนี้ ถ้าในตอนนั้นมีคนจงใจปกปิดข้อมูลส่วนตัวของฉัน ก็อาจจะมีความลับอันยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ ดังนั้นฉันจึงตั้งใจที่จะค้นหาความจริงที่เกิดขึ้นในอดีตทั้งหมด และต้องการค้นหาตัวตนของคนที่เฝ้าดูฉันมาโดยตลอด ฉันอยากจะรู้ว่ามีใครที่ต้องการทำร้ายฉัน หรือนำอันตรายมาให้ผู้คนที่อยู่รอบตัวฉัน นั่นคือเหตุผลที่ฉันคงไม่สามารถไปพบลุงโกลดิ้งแบบนี้ได้”

ควินน์ร้องไห้ในขณะที่พูดว่า “แต่คุณพ่อคิดถึงพี่มากมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว! ตอนนี้ท่านมีความปรารถนาอันยิ่งใหญ่อยู่แค่สองอย่าง หนึ่งก็คือการตามพี่ให้เจอ และอีกอย่างหนึ่งก็คือการได้เห็นฉันเข้าพิธีแต่งงาน…”

ชาร์ลีให้สัญญาอย่างเคร่งขรึม “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ นานา ฉันขอสัญญาว่าฉันจะไปเยี่ยมลุงโกลดิ้งที่อีสต์คลิฟฟ์อย่างแน่นอน หลังจากค้นพบความจริงในเรื่องนี้ในสักวันหนึ่ง!”

ทันทีที่ชาร์ลีพูดออกมาดังนี้ ควินน์ก็มีสีหน้าที่แสดงความเจ็บปวดมากกว่าเดิม

เธอน้ำตาหลั่งรินออกมาอีกครั้งในขณะที่พูดว่า “พ่อของฉันได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งตับอ่อนเมื่อสองปีที่แล้ว ท่านได้รับการรักษามาแล้วหลายวิธี ทั้งในออสเกีย สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น แต่ยังไม่มีวิธีไหนที่เยียวยาอาการเจ็บป่วยให้ท่านได้เลย แพทย์ชั้นนำของโลกหลายคนต่างบอกว่าไม่มีทางที่จะรักษาโรคนี้ได้ ไม่ว่าเราจะยินดีจ่ายเงินให้มากมายขนาดไหน ก็ไม่มีทางที่จะรักษาท่านได้ ฉันกลัวว่าจู่ ๆ อาการของพ่อจะแย่ลงเหมือนสตีฟ จ๊อบส์ผู้ก่อตั้งบริษัทแอปเปิล แล้วเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน…”

ชาร์ลีอุทานออกมาว่า “มะเร็งตับอ่อน? แล้วตอนนี้ลุงโกลดิ้งเป็นยังไงบ้าง?”

ควินน์ตอบว่า “ท่านเพิ่งกลับมาจากสหรัฐอเมริกาและกำลังพักฟื้นอยู่ที่บ้าน เหตุผลที่ฉันเต็มใจไปถ่ายทำภาพยนตร์ที่อเมริกา ก็เพราะคุณพ่อต้องเข้ารับการรักษาที่สหรัฐอเมริกาเหมือนกัน หลังจากฉันถ่ายทำภาพยนตร์เสร็จ คุณพ่อก็ได้รับการรักษาเสร็จสิ้นเหมือนกัน เราก็เลยพากันกลับมาที่ออสเกียเพื่อให้ท่านได้พักฟื้นสักระยะหนึ่ง”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ