เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 16

ก่อนที่เธอจะแต่งเข้าตระกูลหนานกง ไม่มีใครบอกเธอเลยว่าในตระกูลนี้มีใครบ้าง หลังจากแต่งงานได้ไม่กี่วัน เธอก็เคยเจอแต่คุณหญิงเท่านั้น

บนโต๊ะอาหารเช้า นอกจากจะมีคุณหญิงแล้วยังมีหญิงสาวอีกสองคน คนหนึ่งเธอชื่อผู่เหลียนเหยา คือว่าที่ภรรยาของคุณชายน้อย ส่วนอีกคนก็คือคุณหนูเซิ่งซิน

ทั้งสองคนดูสวย กิริยามารยาทดีสมกับเป็นผู้ดี

แต่ไป๋มู่ชิงไม่ได้ใส่ใจมากนัก แค่ทักทายกับพวกเธออย่างมีมารยาทก็เท่านั้น

แต่ทำไม......คุณหนูเซิ่งซินถึงเอาแต่จ้องมองนิ้วเธอล่ะ? เธอใช้สายตาที่อยากครอบครองจ้องมองมาที่แหวนบนนิ้วนางเธอต่างหาก

แต่เธอก็ไม่ได้สนใจมากนัก แค่แกล้งเป็นไม่รู้เรื่องแล้วยืนอยู่อย่างนั้น

คุณหญิงมองไปที่ไป๋มู่ชิง พร้อมพูดด้วยสีหน้าเข้มงวด "ถ้าเมื่อวานไม่ใช่หนานกงเฉินปล่อยเธออกมาล่ะก็ เธอคงไม่ได้ออกมาง่ายๆอย่างนี้หรอก"

ไป๋มู่ชิงก้มหน้าลงไปยิ้มแห้งๆกับตัวเอง หนานกงเฉินเป็นคนปล่อยเธอเหรอ? เขาแค่เพียงต้องการร่างกายของเธอเท่านั้นแหละ

"คุณยายคะ หนูไม่ได้ทำเรื่องเสียๆหายๆให้กับตระกูลจริงๆนะคะ" เธออธิบายเสียงเบา

"เรื่องแบบนี้ฉันน่ะละอายปากที่จะพูด" คุณหญิงพูดพร้อมมองเธอตาขวาง "รับประทานอาหารเช้าเสร็จ เธอก็กลับบ้านไปให้พ่อแม่สั่งสอนการเป็นภรรยาที่ดีควรทำตัวยังไงไป"

กลับบ้าน? เธอไม่กลับได้ไหม? เธอไม่อยากกลับไปเห็นใบหน้าของพวกเขาเลย

"ได้ยินหรือไม่?" คุณหญิงถามด้วยความหงุดหงิด

ไป๋มู่ชิงพยักหน้ารับ "ค่ะคุณยาย"

เมื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ไป๋มู่ชิงก็เดินขึ้นห้องเธอ แต่ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป เธอกลับได้ยินเสียงซุบซิบกัน "ได้ข่าวว่าเมื่อคืนคุณหญิงน้อยเจอผีเธอยังโดนหลอกจนร้องไห้อีก"

"ฉันก็ได้ข่าวเหมือนกัน เหมือนมีผีผู้หญิงกำลังทวงคืนแหวนเธอด้วย น่ากลัวจัง" หญิงรับใช้อีกคนพูดด้วยเสียงสั่นกลัว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด