เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น) นิยาย บท 6

Chapter 6 มีหน้าที่สืบพันธุ์

“นางเดินออกไปหรือ ไม่ได้ขอใช้เกี้ยวหรือ”

“ใช่นางเดินออกไปโดยไม่มีเกี้ยวและไม่มีคนติดตาม”

ทหารเวรยามพูดคุยซุบซิบด้วยความงุนงง แต่สำหรับเส่าหลิงแล้วการเดินทางเป็นเรื่องปกตินัก การนั่งเกี้ยวอย่างหญิงสูงศักดิ์ต่างหากเล่าที่เป็นเรื่องไกลตัว

เพียงไม่นานนางก็เดินมาถึงตลาด พุ่งตรงไปยังร้านขายยาสมุนไพรนานาชนิด

“ยินดีต้อนรับขอรับ ต้องการสมุนไพรตัวไหนบอกข้าได้เลย”

หลงจู้เอ่ยต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม ก่อนจะนิ่วหน้าน้อยๆ มองหญิงสาวตรงหน้าราวกับคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยเห็นที่ไหน

นึกออกแล้ว... เจ้าสาวของท่านแม่ทัพถางเล่อถง เขาจำนางได้อย่างแม่นยำเพราะวันนั้นเขาออกไปยืนดูขบวนเจ้าสาวของตระกูลหูที่กำลังเดินทางไปยังตระกูลถาง

จังหวะที่ผู้คนขว้างปาข้าวของใส่เกี้ยวเจ้าสาวด้วยความเกลียดชัง พลันมีลมพัดแรงพัดผ้าม่านเกี้ยวให้เปิดออก ทำให้เขาได้เห็นใบหน้าของ ‘หูเส่าหลิง’ อย่างชัดเจน

ไม่ผิดแน่...

เขาไม่มีทางลืมหญิงสาวที่งดงามผู้นั้นอย่างแน่นอน

ว่าแต่คนระดับธิดาแห่งสกุลหู เหตุใดจึงออกมาซื้อยาด้วยตนเองอีกทั้งยังไร้บ่าวไพร่ติดตาม

“คุณหนูสนใจสมุนไพรตัวไหนหรือขอรับ เดี๋ยวข้าจะจัดให้เป็นพิเศษ จะรับเป็นโสมบำรุงร่างกาย หรือจะเป็นสมุนไพรสำหรับประทินโฉมช่วยทำให้ผิวพรรณเปล่งปลั่งก็มีนะขอรับ”

หูเส่าหลิงมีสีหน้าปั้นยาก อึกอักคล้ายน้ำท่วมปาก ก่อนจะเอื้อนเอ่ยออกไปในที่สุด

“เอ่อ...ข้าอยากได้สมุนไพรป้องกันการมีบุตรเจ้าค่ะ ท่านหลงจู้พอจะมีตัวยาเช่นนั้นบ้างหรือไม่เจ้าคะ”

“อ๋อ...”

หลงจู้ถึงกับพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะฉุกคิดได้ว่าเขาเคยได้ยินทหารของท่านแม่ทัพพูดคุยกันว่า การแต่งงานของสกุลถางและสกุลหูนั้นเป็นหมากทางการเมือง ฮ่องเต้ทรงอยากให้ทั้งสองผูกสัมพันธ์แน่นแฟ้นแทนที่จะทะเลาะเบาะแว้งกัน จึงมีพระราชโองการให้สองตระกูลเกี่ยวพันโดยการแต่งงาน อีกทั้งยังต้องมีบุตรให้เร็วที่สุด

ทว่าคุณหนูสกุลหูกลับไม่อยากมีบุตรงั้นหรือ...

เช่นนั้นเท่ากับว่านางกำลังขัดพระราชโองการขององค์ฮ่องเต้ หากเบื้องบนทรงกริ้วแม่ทัพถางก็อาจซวยถูกอาญาไปด้วย

ไม่ได้การ! แม่ทัพถางเล่อถงมีบุญคุณต่อเมืองนี้ ประมุขถางอี้เฟยที่สิ้นไปแล้วอีกทั้งยังไม่ได้รับความเป็นธรรมจากการตายที่แสนโหดร้ายก็มีบุญคุณมากมายต่อชาติบ้านเมือง

อย่ากระนั้นเลย พวกสกุลหูขี้โกงคงคิดไม่ซื่อเป็นแน่!

“ยาตัวนี้เป็นยาเฉพาะไม่มีวางขายหน้าร้าน หากคุณหนูอยากได้โปรดนั่งรอสักครู่ ข้าจะรีบไปจัดการให้ที่หลังร้านขอรับ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นหญิงสาวก็ยิ้มกว้างด้วยความโล่งอก หากนางได้ดื่มยาป้องกันการมีบุตร ก็จะถือว่านางช่วยไม่ให้เด็กคนหนึ่งต้องเติบโตขึ้นมาด้วยชีวิตที่แสนขมขื่นเช่นนาง

“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”

หลงจู้รีบสาวเท้ายาวๆ ไปยังหลังร้านทันที กระซิบกระซาบบางอย่างกับบ่าวรับใช้ชายและอนุญาตให้บ่าวใช้ม้าเร็ววิ่งห้อไปบอกข่าวแก่ใครบางคน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น)