เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1127

ดวงตาที่เบิกโตตอนใกล้ตาย จ้องเฉิงชิงอยู่อย่างนั้น

ทันใดนั้นเฉิงชิงสั่นไปทั้งตัว

ลู่ฝานมองเฉิงชิงแล้วพูดว่า “จะบอกไหม!”

ฟันของเฉิงชิงเริ่มสั่นกึกกัก ลู่ฝานรออีกครู่หนึ่ง จากนั้นยกหมัดขึ้นอีกครั้ง

ตอนนี้อิ้งหยวนตะโกนเสียงดังขึ้นมา

“ฉันรู้ ฉันรู้หมดทุกอย่าง นายอย่าฆ่าฉันนะ!”

ลู่ฝานไม่ฟังเขาสักนิด ซัดหมัดลงบนหัวอิ้งหยวน

พลังหมัดระเบิดซีกหน้าครึ่งหนึ่งของอิ้งหยวนจนกระจุย หลังจากนั้นอิ้งหยวนชักกระตุกอย่างแรง แล้วก็ตายคาที่

เฉิงชิงหลับตาลงทั้งสองข้าง ความหวาดผวาสุดขีดครอบงำจิตใจและร่างกายของเขาหมดแล้ว

ลู่ฝานพูดอย่างเรียบเฉย “โอกาสครั้งสุดท้าย!”

เมื่อพูดจบ เฉิงชิงสัมผัสถึงความอาฆาตที่น่ากลัวปกคลุมตัวเองอีกครั้ง

ทันใดนั้น เฉิงชิงลืมตาขึ้น หมอบเหมือนสุนัขตรงหน้าลู่ฝาน แล้วพูดว่า “ฉันบอกแล้ว ฉันบอกแล้ว ซุนจื้อ ไม่สิ ไท่จื่อให้พวกเราฆ่านาย ไท่จื่อจะให้รางวัล บอกว่าแค่ฆ่านาย จะได้รับตำแหน่งเป็นขุนนาง เลื่อนตำแหน่งอย่างสบายนับแต่นี้ไป มีซุนจื้อเป็นหัวหน้า ทุกคนอยากฆ่านายเพื่อรับรางวัล ซุนจื้อให้ฉันจับหยวนเลี่ย หลังจากนั้นพามายั่วโมโหนาย ทำให้พลังปราณของนายปั่นป่วน โดนพลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊ฆ่าตายที่ตีนเขา”

ลู่ฝานหัวเราะพรืดแล้วพูดว่า “อยากฆ่าฉันแบบชนะสงครามอย่างง่ายดาย โดยที่ดาบไม่เปื้อนเลือดเลยสักนิด เขาวาดฝันไว้สวยหรูจริงๆ ดูเหมือนบนเขาวิถีบู๊แห่งนี้ มีคนจำนวนไม่น้อยต้องการศีรษะที่สำคัญของฉัน! มิน่าล่ะแค่เทียนชิงหยางพูดว่าจะจัดการฉัน ก็มีคนตอบรับมากมาย”

เฉิงชิงไม่กล้าพูดอะไรสักคำ หมอบตัวสั่นงันงกอยู่ตรงหน้าลู่ฝาน

การแสดงออกของเขาในตอนนี้ ไม่เหมือนนักบู๊เลยสักนิด เหมือนสุนัขที่กระดิกหางประจบมากกว่า