เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1129

รอยยิ้มปรากฏขึ้นตรงมุมปาก ผู้แข็งแกร่งท่านนี้น่าสนใจจริงๆ ตายแล้วยังหยอกล้อคนอื่นอีก

ในเมื่อเขาเป็นคนคลั่ง จะเอาพวกแมลงกระจอกที่โขกหัวบนพื้นแทบเป็นแทบตายอยู่หน้าประตูเป็นผู้สืบทอดได้อย่างไร ลู่ฝานแน่ใจได้เลยว่าถ้าใครโขกหัวบนพื้นหน้าประตู ไม่มีทางเข้าไปในจวนได้แน่นอน

แต่ต้องยืนยันสักหน่อย ลู่ฝานหันไปถามนักบู๊คนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ “นายเอาหัวโขกพื้นไปกี่ครั้งแล้ว”

นักบู๊คนนี้ตอบตามตรงว่า “หลายพันแล้ว”

ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “หลายพันแล้วเหรอ ยังเข้าไปไม่ได้อีกเหรอ”

นักบู๊คนนั้นกัดฟันพูดว่า “หน้าประตูมีค่ายกลขวางอยู่ ตอนฉันเอาหัวโขกพื้นครบ 999 ครั้ง มันสว่างแป๊บนึง จากนั้นก็ไม่มีอะไรอีกเลย ถ้านายไม่เชื่อก็ลองดูได้!”

พูดจบ นักบู๊คนนี้ถอยไปด้านข้าง คนอื่นก็เว้นระยะห่างกับลู่ฝาน ดูว่าเขาจะทำอย่างไร

นักบู๊คนหนึ่งรีบเดินออกไป เห็นได้ชัดว่าเขาจะไปเรียกคนมา

แต่ลู่ฝานไม่สนใจ เขาเดินมาถึงหน้าประตู ยื่นมือไปสัมผัสข้างหน้าครู่หนึ่ง

ทันใดนั้น เขาสัมผัสค่ายกลนั่นได้ พลังรุนแรงดุดันพุ่งเข้ามาที่ตัวเขา จนเขาต้องชักมือกลับมาทันที

“พลังเกรี้ยวกราดดุดันมาก!”

ลู่ฝานอุทานออกมาด้วยความตกใจ

อันที่จริงพลังด้านในไม่ได้แข็งแกร่งมาก อยากมากก็แค่ระดับนักบู๊แดนปราณชีวิตขั้นสูงสุด แต่ความรู้สึกเกรี้ยวกราดดุดัน เขาเพิ่งเคยเจอครั้งแรกในชีวิต ถ้าคนที่จิตใจไม่เข้มแข็ง วินาทีที่สัมผัสโดน คงพังทลายทั้งตัว!

นี่คือวิถีบู๊ของเซียนบู๊หวางเหมิ่งอย่างนั้นเหรอ

ลู่ฝานพึมพำในใจ แววตาจริงจังขึ้นมา ลู่ฝานดึงกระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมาทันที