เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1139

ฉินซางต้าตี้ก็วางหนังสือลงแล้วพูดว่า “เสียงดังเอะอะเรื่องอะไร ให้เขาเข้ามา”

องครักษ์เกราะทองรีบเข้ามาในห้องทรงพระอักษร คุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นแล้วพูดเสียงดัง “ฝ่าบาท ลู่ฝานแห่งเขตตงหวาออกมาจากจวนเซียนบู๊กระบี่คลั่งแล้วครับ”

ฉินซางต้าตี้พูดด้วยรอยยิ้ม “งั้นเหรอ มาเปิดม่านน้ำสรวงสวรรค์ ให้ฉันดูหน่อยว่าลู่ฝานได้ของดีอะไร”

นางข้าหลวงคนหนึ่งรีบเดินเข้ามา ถือไข่มุกสีน้ำเงินในมือ โยนเบาๆ ขึ้นไปในอากาศ

ทันใดนั้น ม่านน้ำสรวงสวรรค์ขนาดใหญ่เปิดออก นิ้วของฉินซางต้าตี้ขยับเบาๆ ด้านในม่านน้ำสรวงสวรรค์ มีแสงและเงากะพริบทันที

ไม่นานเงาของลู่ฝานปรากฏอยู่ในม่านน้ำสรวงสวรรค์ เป็นภาพที่ลู่ฝานเดินออกมาจากจวนเซียนบู๊กระบี่คลั่งพอดี

ฉินซางต้าตี้หัวเราะ มองคนหลายสิบคนล้อมลู่ฝานเอาไว้ อีกทั้งยังโจมตีใส่ด้วย ยังหัวเราะแล้วดูลู่ฝานโยนซุนจื้อออกไปไกลเท่าไรไม่รู้ อีกทั้งยังถลึงตาใส่นักบู๊คนหนึ่งจนทรุดลงบนพื้น

เมื่อดูทุกอย่างจบ ฉินซางต้าตี้พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลู่ฝานเดินไปไหนก็มีแต่คนเล่นงานเขา”

ไท่จื่อฉินอวิ่นที่อยู่ข้างๆ หวาดกลัวขึ้นในใจ แต่ไม่กล้าแสดงความไม่เหมาะสมออกมาบนใบหน้า

“นี่มันสัญญาณแห่งความรุ่งเรืองของอู่อานหรือเปล่า ดีมาก รอเทียนชิงหยางออกมา ฉันก็มีของรางวัลใหญ่ให้เหมือนกัน ผู้สืบทอดศักดิ์สิทธิ์ พวกตาเฒ่าตระกูลเทียนต้องยิ้มจนปากฉีกแน่ๆ!”

ฉินอวิ่นกับฉินฝานลุกขึ้นพร้อมกัน แล้วพูดว่า “สวรรค์คุ้มครองเสด็จพ่อ อู่อานยิ่งใหญ่งดงาม”

ฉินซางต้าตี้ชี้ฉินอวิ่นกับฉินฝานแล้วพูดว่า “เพราะพวกนายสองคนไม่เอาไหน ถ้าพวกนายเข้าไปในจวนจักรพรรดิอู่ได้ นั่นคงเป็นเรื่องโชคดีที่สุดของอู่อานของฉัน”

ฉินอวิ่นกับฉินฝานก้มหน้าลง ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

พวกเขาสองคนขึ้นไปบนเขาวิถีบู๊หลายครั้งจนนับไม่ถ้วนแล้ว แต่กลับไม่ได้อะไรสักอย่าง พูดขึ้นมาก็เป็นเรื่องที่น่าอายมาก

ตอนนี้ฉินซางต้าตี้ที่กำลังอารมณ์ดี ขี้เกียจจะว่าอะไรพวกเขา โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ออกคำสั่งไปว่าให้เตรียมงานเลี้ยง รอพวกเขาออกมาจากเขาวิถีบู๊ ฉันจะเชิญเหล่าข้าราชการมาร่วมงานเลี้ยง”

ฉินอวิ่นกับฉินฝานตอบรับเสียงเบา

คำสั่งต่างๆ ออกมาจากในห้องทรงพระอักษร