เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1152

ตอนเขาเดินลงมาถึงตีนเขา พลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊โจมตีใส่ตัวเขาอีกแล้ว

ไม่ได้เก็บปราณชี่กลับมา แต่ครั้งนี้ลู่ฝานกลับมีพลังเดินไปข้างหน้าต่อได้

แม้ระดับวิทยายุทธของเขาไม่ได้ก้าวหน้าขึ้นเท่าไร แต่ความแข็งแกร่งของร่างกาย ยกระดับขึ้นไม่ใช่น้อยๆ

ต้านทานพลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊ ลู่ฝานเดินออกมาจากซุ้มประตูทันที

ทันใดนั้น สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือเรือมังกรทองห้ากรงเล็บ

มีเพียงคนเดียวที่ยืนตระหง่านอยู่บนเรือมังกร

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “องค์ชายรอง!”

ใช่แล้ว คนที่รออยู่บนเรือมังกรคือองค์ชายรองฉินฝาน

เมื่อเห็นลู่ฝานออกมา ฉินฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สหายลู่ฝาน นายให้ฉันรอนานเลยนะ!”

พูดพลาง ฉินฝานเด้งตัวลงจากเรือมังกร แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นคนอื่น เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “องค์ชายรองตั้งใจมารอฉันเลยเหรอ”

ฉินฝานพูดด้วยรอยยิ้ม “คนอื่นลงมาอย่างช้าสุดก็เมื่อวานซืน ตอนนี้ทั้งเขาวิถีบู๊ นอกจากสหายลู่ฝานแล้วจะมีใครอีกล่ะ แน่นอนว่าฉันมารอนาย”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ดูเหมือนฉันออกมาช้าแล้ว”

ฉินฝานผายมือขวาแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน เชิญขึ้นเรือมังกรเถอะ!”

ลู่ฝานก้าวขึ้นไปบนเรือมังกรทองห้ากรงเล็บกับฉินฝาน ตอนนี้บนเรือมังกรมีโต๊ะวางอยู่หนึ่งตัว เหล้าหนึ่งกา และแก้วชาสองใบ

มังกรทองห้ากรงเล็บบินขึ้นไปบนฟ้า พร้อมเสียงคำรามของมังกร