เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1160

กลืนจิตพูดว่า “คนที่ยื้อไม่ไหวคือนายต่างหาก ลืมบอกนายไป ตอนนี้อู่คงหลิงเพื่อนรักของนาย คงกำลังนอนร้องครวญครางอยู่ใต้ตัวเทียนชิงหยาง อีกไม่นานเธอคงตายอยู่บนเตียงพร้อมเทียนชิงหยาง ฉันบอกนายหรือยังว่าอันที่จริงอู่คงหลิงคือหนึ่งในนักฆ่าที่ฉันส่งออกไป เหอะๆ เหมือนฉันใช้คำไม่เหมาะสมเท่าไร ไม่ถือว่าเธอเป็นนักฆ่า ควรเรียกว่าหน่วยกล้าตายดีกว่า มีเพียงความตาย ไม่มีทางรอด ไปแล้วไม่มีวันกลับ ถ้านายไปช้าอีกนิด กลัวว่าแม้แต่ศพของเธอก็คงไม่ได้เห็น”

สีหน้าลู่ฝานมีความอึมครึม กระแสลมทั้งเก้าบนตัวเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว

เหมือนกลืนจิตดูออกว่าลู่ฝานกำลังโมโห เขาหัวเราะดังขึ้นอีก

“นายโมโหมาก ฮ่าๆ ฉันจะบอกสิ่งที่นายยังไม่รู้อีกนิด เพื่อนสุดที่รักของนาย โดนฉันกรอกยาพิษ นายเคยเห็นคนกลายเป็นเลือดแล้วตายไหม ผิวหนังกับกระดูกอ่อนนุ่มอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นผิวหนังและเนื้อกลายเป็นน้ำ สุดท้ายหายไปจากโลกนี้ การตายแบบนี้ สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือตอนที่ร่างกายเหี่ยวลงอย่างรวดเร็ว จะไม่ทำให้คนตายคาที่ นายจะได้เห็นร่างกายตัวเองหายไป รับรู้ถึงความเจ็บปวดไม่รู้จบ แต่ก็รับรู้ได้เป็นอย่างดี หลังจากนั้นก็จบชีวิตท่ามกลางความสิ้นหวัง ความหวาดกลัว สุดยอดอะไรอย่างนี้ ใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆๆ!”

เสียงหัวเราะของกลืนจิตแปรเปลี่ยนเป็นเสียสติไปแล้ว

ลู่ฝานทนฟังไม่ได้อีกแล้ว เขายกกระบี่หนักไร้คมในมือขึ้นสูง

เลือดสดไหลออกมาทางมุมปาก ลู่ฝานไม่เช็ดสักนิด ใช้มือหนึ่งค้ำกระบี่ยืนขึ้นอีกครั้ง

กลืนจิตก็เด้งตัวขึ้นเช่นกัน เขาจ้องลู่ฝานเขม็ง

“นายมันก็แค่นั้น!”

ลู่ฝานแสยะยิ้มเย็นชาแล้วเอ่ยขึ้น

กลืนจิตมองลู่ฝานด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว เขาแผดเสียงออกมาว่า “งั้นนายรับกระบวนท่านี้ของฉันไปซะ เทพมารลงจากสวรรค์!”

จู่ๆ ควันดำปกคลุมทั้งตัวกลืนจิต เริ่มมีเงาคนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นด้านหลังเขา