บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 739

จากการรายงานของเด็กรับใช้คนนั้น ฉินเปียวกลับไม่ค่อยสนใจเรื่องที่เกี่ยวกับหยางต้าวเท่าไรนัก ราวกับ หยางต้าวผู้นี้ เป็นเพียงมดตัวหนึ่งที่จะมีหรือไม่มีก็ไม่ได้สำคัญอะไร

เขาจ้องมองเด็กรับใช้คนนั้น ยิ้มและพูดว่า “แกพึ่งมาอยู่ใหม่หรือ?”

เด็กรับใช้ตกใจไปครู่หนึ่ง และรีบตอบว่า “เรียนคุณชาย กระผมมาได้ครึ่งเดือนแล้วครับ เหล่าหวังที่เฝ้าประตูวันนี้หยุด ดังนั้นกระผมเลยมาปฏิบัติงานแทนชั่วคราวครับ”

ฉินเปียวพยักหน้า “ครึ่งเดือน ก็ถือว่านานอยู่นะ ควรที่จะรู้กฎระเบียบของวังตะวันออกได้แล้ว”

“น้องจื่อฮวาชอบชุดชาวฮั่น ถ้าฉันจำไม่ผิด วันนี้เขาจะมาที่นี่ ฉันแจ้งไปเรียบร้อยแล้วว่า ให้ทุกคนในวังตะวันออกสวมใส่ชุดชาวฮั่น”

"อย่าบอกว่าแกไม่ได้รับการแจ้ง?"

เด็กรับใช้คนนั้นตกใจไปชั่วขณะ เขามองดูฉินเปียวและสาวใช้ทั้งสองที่ล้วนแต่สวมใส่ชุดชาวฮั่น และเมื่อมองกลับไปตามทางที่ตนเดินมานั้น คนทั้งหมดในวังตะวันออก ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย ผู้หญิง คนแก่หรือเด็ก ล้วนแต่สวมใส่ชุดชาวฮั่นกันทั้งนั้น

เขากลับมามองชุดลำลองที่ตนสวมใส่อยู่ จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

“คุณชายได้โปรดยกโทษให้ด้วย!”

“กระผม....กระผมสะเพร่าจนลืมเองครับ!”

“กระผมจะไปเปลี่ยนชุดฮั่นตอนนี้เลยครับ!”

ขณะที่พูด เขาก็เอาศีรษะโขกกับพื้นดังโป๊กโป๊กไปด้วย

ฉินเปียวยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไม่จำเป็นแล้ว”

“เด็กๆ ____”

ด้านหลังพุ่มไม้ที่อยู่ไกลออกไป มีผู้ชายหลายคนวิ่งออกมาทันที พวกเขามีมีดด้ามยาวเหน็บอยู่บริเวณเอว สวมใส่ชุดฮั่นสีดำ สีหน้าไร้ความรู้สึก ดูไปก็เหมือนกับองครักษ์สมัยโบราณในพระราชวังเลย

“คุณชายได้โปรดสั่งการ!”

บอดี้การ์ดเหล่านั้นโค้งตัวลงต่ำมากเพื่อรอรับคำสั่ง ไม่มีใครกล้ามองหน้าของฉินเปียว

แม้ว่าฉินเปียวจะยิ้มตาหยี่ จนเหมือนคุณชายเศรษฐีที่มีจิตใจดีงามก็ตาม แต่คนที่เคยเข้าใกล้หรือได้สัมผัสกับเขา ต่างรู้ถึงความน่ากลัวของเขาเป็นอย่างดี

เพราะว่าเด็กรับใช้คนนี้มาอยู่ได้ไม่นาน ดังนั้นเลยไม่ได้ให้ความสำคัญกับคำสั่งให้สวมใส่ชุดชาวฮั่นที่ฉินเปียวประกาศออกไป

ฉินเปียวโบกมือ เหมือนเป็นการสั่งให้กำจัดขยะกองนี้ออกไปซะ

“ในเมื่อเขาชอบชุดนี้มาก งั้นก็ลากเขาออกไปและถอดมันออกมาซะ”

“ขอบคุณคุณชายมากครับ!” เด็กรับใช้นึกว่าจะถูกลงโทษขั้นรุนแรง คิดไม่ถึงว่า จะแค่ให้บอดี้การ์ดถอดเสื้อที่เขาใส่อยู่ออก เขาดีใจมากและรีบกล่าวคำขอบคุณ

“ไม่ต้องให้พี่บอดี้การ์ดจัดการหรอก กระผมจัดการเองได้!”

พูดพลางเขาก็รีบจัดการถอดเสื้อผ้าออกทันที

ฉินเปียวมองเขาราวกับเป็นไอ้โง่คนหนึ่ง

บอดี้การ์ดสองคนกรูเข้ามา และจับเด็กรับใช้คนนั้นเอาไว้

“ไอ้หนูน้อย ฟังให้ดีนะ คุณชายให้ถลกหนังของแกออก ไม่ใช่ให้แกถอดเสื้อผ้าออก!”

“ลากตัวไปที่บ้านสัตว์!”

เมื่อได้ยินคำว่า “บ้านสัตว์” เด็กรับใช้ก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องโดนถลกหนังเข้าแล้วจริงๆ เขากลัวมากจนฉี่ราด กรีดร้องอย่างสุดเสียงจนสติหลุดวิญญาณเตลิด

แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ในสายตาของฉินเปียว ชีวิตของเขา ไม่มีค่าอะไรเลยแม้แต่น้อย

ใครก็ตามที่ไม่เชื่อฟังเขา ล้วนแล้วแต่มีจุดจบเช่นนี้

ชีวิตของคนคนหนึ่ง เพียงแค่เพราะว่าใส่เสื้อผิด จนถึงขั้นต้องโดนถลกหนังออก สาวใช้ชุดสีเขียวและชุดสีแดง ต่างก็กลัวจนตัวสั่นและไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง

“ไปเถอะ ไปศาลาเฟิ่งหมิงกัน”

“จริงสิ น้องจื่อฮวาชอบจันทน์หอม ไป ไปเอาท่อนจันทน์หอมเกรดชั้นเลิศที่ฉันพึ่งได้มาที”

เขาเดินไปอีกทางหนึ่งด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข ดูเหมือนว่าลักษณะท่าทีของเขาจะกลับมาเป็นคุณชายที่สง่างามอีกครั้ง

ในศาลาอันสวยงามหลังหนึ่ง มีหญิงสาวที่สะอาดหมดจรดและสง่างามคนหนึ่งนั่งอยู่ แกมวยผมรวบตึง และสวมใส่ชุดฮั่นที่สวยงาม

มองแวบแรกก็รู้ว่าเป็นคุณหนูของตระกูลที่สูงศักดิ์ ตั้งแต่เล็กไม่เคยได้ทำงานลำบากมาก่อน มันทำให้รู้สึกว่า เขาคงไม่ได้กินอาหารเหมือนมนุษย์เดินดินทั่วไป

บนโต๊ะน้ำชาเบื้องหน้าของเขา มีเครื่องดนตรีเหยาฉินวางอยู่

ด้านข้างมีสาวใช้สวมกระโปรงสีเหลืองยืนอยู่ ดูแล้วแกน่าจะอายุราวๆ สักสิบสี่สิบห้าปี แววตาคู่นั้นดูมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ

เมื่อเห็นฉินเปียว แกก็เบ้ปาก และพูดอย่างไม่เกรงใจว่า “คุณชายฉินเปียว อยู่ๆ แกก็เรียกคุณหนูของพวกเรามา ตอนนี้คุณหนูของพวกเรามาถึง และรออยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว แต่แกกลับเอ้อระเหยลอยชายมาช้าแบบนี้”

“ไม่ได้ ควรถูกลงโทษ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของสาวใช้ชุดเหลืองแล้ว สาวใช้ชุดเขียวและสาวใช้ชุดแดง ต่างก็เหงื่อตกพลั่กๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัญชามังกรเดือด