เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1187

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อู่คงหลิงเหรอ มีอะไรให้พูดอีกล่ะ”

เทียนชิงหยางดึงกระบี่มังกรคำรามออกมา ปักลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า “ฉันจะพนันกับนาย ถ้าฉันชนะ นายส่งอู่คงหลิงมา”

ลู่ฝานมองเทียนชิงหยางด้วยสีหน้าประหลาด จู่ๆ เขาหัวเราะออกมา

“เทียนชิงหยาง นายเป็นคนตระกูลเทียนจริงเหรอ ทำไมฉันรู้สึกว่านายยังสู้คนธรรมดาทั่วไปไม่ได้เลย เอาคนมาพนันได้ด้วยเหรอ”

เทียนชิงหยางแสยะยิ้มเย็นชา แล้วพูดว่า “ทำไมจะพนันไม่ได้ล่ะ คนที่ต้องส่งลูกส่งเมียให้คนอื่นมีอยู่ถมไป อยู่ที่ว่านายจะยอมพนันหรือเปล่า ลู่ฝาน นายไม่มีความสามารถหรือเปล่า!”

ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันมีความสามารถหรือเปล่า มีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่รู้ เทียนชิงหยาง การพนันแบบนี้ฉันไม่พนันกับนายหรอก อย่าว่าแต่ฉันตัดสินใจเรื่องของอู่คงหลิงไม่ได้เลย ถึงฉันตัดสินใจได้ ฉันก็ไม่พนันแบบนี้กับนายหรอก นี่สิถึงเรียกว่าปัญญาอ่อน!”

เทียนชิงหยางตบโต๊ะจนกลายเป็นผุยผง กระบี่ยาวชี้อยู่ที่คอลู่ฝาน

ลู่ฝานมองเขาอย่างเฉยเมย ไม่กลัวเลยสักนิด

เทียนชิงหยางพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “ลู่ฝาน นายทำให้ฉันอับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าคนบ้านนอกที่มาจากเขตเล็กๆ แบบนายเหรอ”

ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “ฉันว่านายไม่กล้า! นายไม่เพียงแต่จะไม่กล้า หนำซ้ำยังทำไม่ได้ด้วย ถ้าจะสู้กัน ฉันพร้อมทุกเมื่อ ใครจะตายก็ยังไม่แน่ อย่างที่นายพูด ฉันเป็นคนบ้านนอก ฉันไม่สนใจการคัดเลือกอะไรนั่นหรอก!”

นัยน์ตาลู่ฝานก็มีความอาฆาตเช่นกัน จับกระบี่หนักไร้คมเอาไว้ในมือ ทั้งสองฝ่ายตึงเครียด เมื่อกำลังจะต่อสู้กัน

ทันใดนั้นเอง จู่ๆ มีคนหนึ่งเดินเข้ามา